Alle inzendingen over puur

maankoralen Van liefde zwangere fluistertalen Ademkristallen die zich boorden Als nectar in de lotus van mijn hart Deed sneeuwrozen in mij ontluiken Geur van nachtbloemen, sterrenfuiken Het licht van minne in een nacht zo zwart Aan de blauwe einder van je warme ogen Wenkt de hartstocht, het teder vuur Onstuimig kozen in het vroege uur Pure…

Zachtjes ontwaakt de natuur zo mooi, zo lieflijk en zo puur Op het water ligt een zachte glinstering en de lucht verbergt een gouden schittering Het berglandschap is zo mooi en na de sneeuw komt ook weer de dooi De bomen dragen hun nieuwe vruchten En ik volg de grote vogelvluchten zoals ze weer door de lucht vliegen Nee de natuur kan nooit…

je lippen zacht kussen echt naar je kijken zoals niemand je ziet ving ik je tranen de wind nam ze mee alsook je diepste zorgen dekte ik je warm toe in witte engelendons tot in de nieuwe morgen fluisterden mijn vingers je huid van teder gevoel vrij van pijnlijk verbod zou ik je alles geven oneindig veel momenten van zinderend puur…

verdrietig van mijn eigen lijden gulle eindigheid in besloten ruimte verloren vrienden van vroeger hoop op bevrijding van bezetting van pijn en verdriet in overvloed nu wachtend op een stem uit de toekomst afscheid van achterblijvers in een dode ruimte mijn kracht is weggeëbd en uitgeput mijn denken wordt langzaam troebeler ik snak naar pure…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

't hart zo teer en breekbaar, als ijskristal zo puur maar verborgen in vele lagen van bescherming, o zo duur. Alleen jij dringt daar doorheen alleen jij ziet mij zo naakt, alleen jij waagt verder te komen, jij bent degene ..... die mij diep raakt....…

Blijf het proberen Geef toch niet op Wat er ooit gebeurd is Zet het uit je kop Blijf het geloven ’t Komt echt wel goed Laat het zonlicht stralen Bij al wat je doet Jouw warmte Jouw liefde Jouw tranen Jouw smart Zo puur en oprecht Komt gemeend Uit jouw hart Blijf dat alles Steeds tonen Dan ervaart men tot slot Dat ook jij Net als anderen…

Er ontschiet mij een glimlach bij het zien van zoiets fragiels zo puur, lief en meer dan dat je ziet toch blijf ik stil en uit het zicht. De schemering trekt over je heen de bloesem wordt door jou beschermt ik fladder achter mijn blad vandaan om je morgen wellicht weer te zien.…

wat in je armen ligt de plek waar jij snikkend schonk zijn lieve leven is ook de plek waar hij nu rust na deze gruweldaad nu jij hem kust in diepe eenzaamheid zie ik aan je gezicht zo jong zo mooi zijn leven was maar even het marmer lijkt zo hard maar dat is buiten kant niets is minder waar want in deze harde smart is je zachtheid puur…

toegewijd Ik ben je zekerheid in onzekere tijden Kus je tranen weg zal je angst bevrijden Ik ben je stilte je lach de arm om je heen Hart vol met liefde en toch soms alleen Ik ben het rechte pad tom tom van je leven Je nachten vol passie steeds weer verweven Ik ben je luisterend oor heb tomeloos geduld Geef je alles en meer in pure…

geen ijdelheid of tooi dat kon je niet verdragen gewoon is goed, dat was wat je zei de maskerade is voorbij maar oh, wat was je mooi zo puur, doorzichtig je ware ik, je liet het mij zien geen feest was zo groots als deze waarheid je was omgeven met zuiverheid en de kracht van liefde die jou omgaf, was als een hemels aureool.…

de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

Geen inleving geen empathie niets meer dan de eigen wens Het is hen om het even wie dat is het egoïsme in de mens Naleven van hun eigen dromen puur en alleen op henzelf gericht Voor problemen van de medemens sluiten ze liever hun ogen dicht Alles draait hier om eigen gewin negeren van andermans gevoel Groot voelen zonder mededogen iemand…

Dat moment was pure poëzie. De woorden werden ijl, verdwenen, lieten zich niet langer tot zinnen kneden. De witregels bleven over, waarvan alleen ik weet wat ze willen zeggen. Vol van betekenissen maar los van de taal. En zo stapel ik je woord voor woord onuitgesproken tot mijn eigen meesterwerk.…

lieve schat stel je eens voor dat het je moeder was die je verloor waarom stoot jij je zo af het was puur moederliefde die zij je gaf je hele leven was zij daar voelt het nu dan niet raar? zonder je moeder iedere dag? besef je hoe veel pijn zij heeft nu ze zonder jou leeft?…

letterbak jij neemt ze stuk voor stuk op met gemak Plaatst ze met het gevoel van jouw hart zij aan zij a la carte Jij serveert maaltijden keer op keer om heerlijk van te smullen Elke dag kom ik hier weer nieuwsgierig naar wat jij zult onthullen Voorafje, toetje of hoofdgerecht drie of vijf is om het even Ik kom hier om het pure…

De kleur bepaalt de sluier van het vergezicht, omhelzing van puur paniek, los van berouw en spijt hebben zich op het kussen van verlossing neergevlijd, de klok de nieuwe slag aanvaardt en zich met de tijd verzoenen laat .…

Zo kwetsbaar En zo klein Zo puur jij kleine man Je ruikt zo heerlijk zoet En je huidje is zo zacht Van die hele kleine handjes jij die naar me lacht Je zult je gaan verbazen Over hele kleine dingen Van de wind die naar je blaast En vlinders die op je springen Je oogjes knijpen toe Bij de eerste zonnestralen En straks rond middernacht…

Al heb ik je nooit gezien en jij mij evenmin, vriendschap is puur en eerlijk breng daar maar iets tegenin! Dank voor je vriendschap wees je bewust van de mijne!…

Aangezien ik een nachtdier ben, mijn Assepoester, bestaat er voor mij geen hoger licht dan te vrijen met jou in de hitte van een rode vlam ligt het wapen tegen duisternis als bijen die naar nectar smachten zweven mijn gouden gedachten naar het bloemenveld van pure liefde in jouw gezicht, je ogen blauw je lange, zwarte haren sluiten…

In het vroege morgenuur als alles nog sereen is en puur zweven wolken als witte watten spelend met de zon in het hemelse blauw het gras nog nat van de morgendauw nog geen geluid de stilte verstoort maar wel het zingen van de vogels dat bekoort ontwaakt langzaam de dag uit de nacht en de aarde zich laat strelen door het prille ochtendlicht…

Een tongstrelende sensatie met een puur, melk of witte gratie. Dat idee van de praline waar een natie trots op is; vult de chocolade met zijn vulling als een ware smaakbelevenis. Butterscotch, marsepein zoet of met noten; ganache, nougatine of met likeur vol gegoten.…

de natuur is het grootste gedicht in de meest magnifieke beelden – in geur en kleur toont ze ons wat God om van te genieten voor ons heeft gesticht niks geen kerk niks geen regels niks geen Schriftgeleerden die nog steeds van ‘s mensens angsten en beven profiteren zij toont ons zijn meesterwerk in al haar pure glorie laat de deur…

Ontkoppeld van zweverigheid en verstrengeld in herbezinning vindt men het onversneden ego terug in pure, roemloze omstandigheden. Men kan het componeren en musiceren veinzen, alsof men de eigen levenschoreografie schrijft, maar men danst pas echt met zichzelf wanneer er geen muziek is.…

trek ik dan naar jou of neem jij me mee nu de schelpen kraken wij elkaar naderen weet ik van vaste grond onder mijn voeten voel me intens rijk waarom toch verder willen kijken achter me de plek die zo meebepalend was voor me het nog in damp gehulde wat toekomt wat geen mens kan maken in me de zekerheid van thuis zijn door pure…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan?…

Die een ruimte bieden voor het fatale laatste twaalfde uur; aan die passiebloem welriekend puur.…

Het hart puur als orgaan Breekbaar door het lichaam Beschadigd door de jaren Gekwetst door groei en teer geweld Als het hart slechts een orgaan was Was de ziel niet meer dan lucht Een afwijking van de hersenen Een hart dat niet te kwetsen is Door ander trauma dan fysiek Is een hart vrij van interne ruis Geruisloos pompt het voort Onbetwist…

Je aanbeden, vaak geleden zo puur, moeder natuur k Zie je graag en heb je broodnodig venteke yep spetterend vuur. Pak me en ontvoer me naar eilanden zonovergoten Verdriet gehad en nog steeds me toch onverdroten de piano van Beethoven.…

haren de man holt achter zijn afgewaaide hoed aan de honden blaffen en rennen tegen de wind de rok van de vrouw wappert horizontaal het kind kijkt in de verte maar komt niet vooruit de schilder legt waaiend Holland in verf vast jij hangt lachend met wijde armen in de wind je schreeuwt: vandaag vang ik pure…