Als aan het zand genageld
(Voor Martine)
Terwijl ik hier sta zee
als aan zand genageld
trek ik dan naar jou
of neem jij me mee
nu de schelpen kraken
wij elkaar naderen
weet ik van vaste grond
onder mijn voeten
voel me intens rijk
waarom toch verder
willen kijken
achter me de plek
die zo meebepalend was
voor me het nog in damp
gehulde wat toekomt
wat geen mens kan maken
in me de zekerheid
van thuis zijn
door pure liefde
die nooit zal wijken
voor Katwijk
Zie ook: http//corvanvliet.nl
Schrijver: Cor van Vliet, 14 februari 2016
Geplaatst in de categorie: liefde