Alle inzendingen over werkelijk

Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan omdraai sta je naakt voor me met alles wat ik niet begrijp.…

Gedachten draaien in cirkels, de aarde in het rond, 'k wilde je één keer zeggen, wat ik werkelijk daarvan vond. Even gewoon tegen je aanleunen, praten zonder geluid te maken, begrijpen zonder woorden, één blik is genoeg, da's de aandacht die ik van je vroeg.…

Alle schoonheid is weerloos thans weet ik het zeker door ontvluchting van de werkelijkheid voel ik mij reeds beter een walm van tabaksrook dwaalt door mijn donkere kamer als een droom die kapot is door een klap van een hamer Ik fantaseer dat ze hier is en we het samen gaan doen geen liefde uit een wijnglas maar een echt gemeende zoen…

Wat is vrijheid, Als het door de werkelijkheid Zo ruw wordt verstoord Wat in je mening uiten Als je daarvoor wordt vermoord?…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

Graven in de herinnering aan degene die voorgoed is heengegaan schept een nieuwe werkelijkheid een illusie gevoed met eigen beelden uit een aantoonbaar onbetrouwbaar geheugen alsof leven en dood bestaan bevestigen gedachte aan een kus aan een lach gevangen tussen twee ontvleesde handen…

Bespottelijk uitgedoste graatmagere trienen Zwart kijkend en vreemd lopend Bijna struikelend over hun eigen benen Daarna de homofiele mode-kunstenaar Die zogenaamd bescheiden en verlegen Maar in werkelijkheid strontverwaand Ook nog even het podium ophuppelt Niets zo erg als een haute-couture modeshow…

Maatpak verdwijnt in veel te grote schoenen valse lach achter bonte verf die hun roodomrande ogen laat zien hoe ze werkelijk zijn. Zuipend, kruipend komen ze tot hun recht omdat ze net hun maskers hebben afgezet.…

ik pluk de sterren van de hemel aai de maan over haar bol vang de schijn van de alles verwarmende zon misschien wou ik dat dit alles in werkelijkheid kon maar zo lang ik het tòch probeer en me daardoor nog realiseer waar alles ooit begon waad ik nog steeds op m’n blote voeten door ons aller levensbron…

je droomde de werkelijkheid van glas waar ieder zijn eigen schaduw was verscheen en verdween zonder extra dimensie open en transparant tot je strandde weg wilde in verbergen met niets in handen pas later met hamer en een bak vol scherven heb jij jezelf uit de droom kunnen helpen…

het werkelijke licht is lichter dan wat de mens ziet het licht in de open ruimte waar de vrede heerst het lokt in eenzame stralen maar verschijnt niet in ogen het gezicht is zwak het pakt niet uit schud het uit haar harnas niet meer afwenden laat het musiceren in je gelaat meer inzicht verbetert de wereld…

Maar één ervan schrijdt als een magische prins op zijn eenhoorn door de eindeloze gang van mateloos verlangen… van tomeloze hunkering… En aan het eind wordt de droom dan toch werkelijkheid wenkt de zalige verrukking in de troonzaal van jouw hart...…

Is het wellicht de kwaliteit van het bewustzijn Desondanks toch werkelijkheid durven blijven. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen. Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand.…

uiteindelijk ben je eenzaam ieder mens staat toch alleen er zijn altijd wel vrienden of familie om je heen maar wie je eigenlijk bent en wat je werkelijk voelt en hoe je al die dingen in je leven hebt bedoeld dat weet alleen maar jij soms wil er iemand mee maar het blijft een eenzame reis in een altijd lege coupé…

Werkelijkheid ligt in 't verleden wat een ziener ook beweert. Wijzen doen of laten heden wat uit 't verleden is geleerd. In de toekomst kan je niet reizen dus men kan er niet omheen, van wat geweest is, zijn er bewijzen, van wat nog komen moet, niet één!…

Er was niets anders dan de witte dag vandaag in de wintertuin zag ik onzichtbare dieren nog voor het sneeuwen in een droom verdwijnen in een ander, onvervangbaar leven deed ik net alsof je nog leefde nooit werkelijk dood was gegaan en niets anders dan dat droomde ik, in mijn waan van de witte dag vandaag.…

kleur ik werkelijkheid of is de verf bereid daar vorm aan te geven er grijst tweeledigheid in diepere nuancering het penseel mengt componenten tot geheel schaduw en contrast kleden ieder met balans die bij hem past alleen het witte doek blijft maagd waar het om dromen gaat…

Wanneer de werkelijkheid zich in een droom hult, op het einde van de dag, tijdens het blauwe uur, dan treed ik in het schemergebied van de onschuld, of sta ik aan de poort naar het vagevuur. En er is ginds niemand die mij begroet, het is er kaal en door herinneringen verlaten.…

Om hoogste geluk van werkelijke liefde met jou en ieder. Dat alle sterven opnieuw geboren worden zal zijn en zingen.…

Nu een late zomerzon nieuw vitragelicht over jouw afscheidsbrieven laat schijnen begrijp ik woorden niet meer bitter door ’t diepe proef ik schaduw zoals ooit in jouw verlangen herhaal ik slechts zinnen zonder werkelijk beginnen haal ik adem uit jouw dood.…

Beeldhouwen doe ik Met beitel, klopper en Raspen klein en groot Verheugd ben ik Als er iets moois Uit mijn handen komt Dat werkelijk voeling Geeft met de materie, Resultaat van aandacht En liefde - dichten Doet met mij hetzelfde En verschaft oprechte Vreugde als beeldhouwwerk Vorm gegeven met taal…

Jaren was jij enkel letters op papier nu zit je werkelijk tegenover mij hier. Ik hoor klanken uit jouw mond maar versta even niets, ben zo...verstomd.…

Als niemand begrijpt wat je bedoelt als niemand weet wat je werkelijk voelt als niemand ziet wat stilte met je doet als niemand kent hoe 't is als boosheid in je woedt als niemand snapt wat ik allemaal hoor als niemand wil weten waar ik me aan stoor dan voel ik me soms ellendig alleen...…

er is een teveel aan strepen de willekeurige die werkelijk niets om het lijf hebben maar er zijn ook strepen die je beletten verder te gaan die je dwingen bij te sturen die je teleurstellen zoals de streep door de rekening bijvoorbeeld of strepen die je iets willen leren en dan hebben we vanzelfsprekend de streep als finishlijn daar…

stil enkel de echo van een zucht in een kamer onbeschreven komt tot leven in een oogwenk komen schimmen turen ze sieren zwart op witte muren handen komen grissen ik wijs ze de deur dat wat ze komen halen kan ik nog niet missen is het een droom is het werkelijkheid is het een kwestie van tijd……

Als een prinses die zich van haar troon ontdeed en, voor het eerst, de werkelijkheid betreedt. Krachtig worden haar nieuwe stappen richting, waar dan ook... ....ze weet de weg niet meer... haar zachte hart blijkt nog steeds, -te teer-…

In een slaap die eerst Maar niet komen wil En daarna van geen wijken weet Komen vreemde dromen voorbij Van dingen die mij Over veertig jaar zullen Overkomen, Of zaken die mij meer dan Veertig jaar geleden Werden aangedaan - Vooruitzicht of terugblik, Wat maakt het uit, Zo lang mijn werkelijkheid Hiermee wordt geduid…

Zat ik maar naast je in verlegenheid, met jouw warmte tegen die van mij en af en toe wat oogcontact waaruit meer dan wat dan ook op welke plek iets spreken zou van werkelijkheid.…

Onbaatzuchtiger in openheid dan ieder in de werkelijkheid. God, wat verlang ik naar zijn hevig levende wanhoop.…

er deed zich een voorval voor bijgestaan door een gedachte ergens halverwege de verte en gedurende het kijken het aandachtspunt was een omcirkeling op de kaart weliswaar geen gesneden koek maar toch omvangrijk helder en torenhoog, dit was zonder twijfel te danken aan een geheugen zo elektronisch dat het werkelijkheid leek herhaling…