Alle inzendingen over afscheid

Langs zuring, wolfsmelk en bitterkruid ga ik, gespijzigd door namen. Aan de rand van de sloot beweegt speenkruid en stinkende gouwe. Daaronder, nauwelijks zichtbaar de zompige grond, als roest achter spiegelglas. Laat rusten, roer niet, jaag niet op. Geef alles een eigen naam. Noem het niet 'Rode Zee'. Maar maak je gereed en eet haastig…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

hey lief vriendje ga je met mij mee wandelen in het bos wellicht vandaag naar zee hey lief vriendje kom eens hier lieve vent dan zal ik je eens lekker knuffelen weet dat ik je schandalig verwend hey lief vriendje is het nu echt gedaan met een gebroken hart heb ik je moeten laten gaan…

ooit zal ik met je mee gaan samen op reis een zomerse ochtend je hand die me met liefde leidt het perron tussen schaduw en zon rondom statige bomen eerst koffie voor de trein arriveert want haast is aan ons niet gespendeerd de bestemming is bekend maar gelukkig bepalen wij tijd en verblijf het is een genoegen om ongedwongen…

weet jij nog wanneer je afscheid nam wanneer hoop en verlangens wegslopen? was het toen je met kuiltjes in je wangen met verlegen oogopslag in de camera keek? misschien was het later toen je niet meer bang leek en woordloos verdween? het lege landschap verlaten zonder jou…

Lees dit gedicht maar niet. Het geeft meer aandacht aan een haar uit uw neus dan aan een liefdevolle schone die u al duizend keer hebt bekeken. Lees dit gedicht maar niet. Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal van woorden, uitweidingen en opsommingen door de eruditie van uw mooie ogen. Lees dit gedicht maar niet. Er gebeuren zoveel rampen…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

ooit zullen we verlaten of worden achtergelaten ik jou of jij mij ooit zal het zo gaan met geluk ga je tezamen net als toen we elkaar tegenkwamen en wisten wij blijven naast elkaar staan want ik wil jou niet achterlaten en jij wil mij niet verlaten ach hoe het ook zij wie ook het eerst gaat jij of ik of ik of jij rest een antwoord…

niks blijft onzegbaar als je onder een zee van bloemen ligt als je ziel de vuurlinie overstijgt zal het een lange stilte regenen niks blijft onzegbaar als je immer zwijgend in dit leven alles zeggen zal…

een moment opgeworpen in steen dit ogenblik stolt tot aanhoudend voorbijgaan wat plaatsvindt is nog ergens na te lezen overal kalmte voortijd van avondmaal dichtbegroeid op den duur ontbost rustend graan is koren op de molen wolken verjaren met binnendrijvende zon stille genade benadert iets van troost alles is eeuwig…

Stop mij niet in de grond doe me dat niet aan laat mij bij voorkeur in rook opgaan Geef mij de kans om de wereld dan toch nog luchtig rond te zweven bespaar mijn lichaam het akelig ontbinden daar is niets aan wat beschouwd kan worden als verheven Ik laat me daar naar toe waaien waar ik in leven nooit ben geweest laat de wormen maar een…

Als ook ik eens een ster zal zijn en jij een kind mij probeert aan te wijzen en het waarom toch en andere vragen zullen rijzen bedenk dan dat ik niet eenzaam ben niet alleen ook al ben ik nog zo ver weg en twinkelend klein wij staan hier met z’n allen en met z’n allen zijn we een daarom ben ik zo moeilijk aan te wijzen maar ik turend…

Je bent niet meer hier iedere nacht bezoek je mij in mijn dromen dan leef je weer, intens als altijd je was zo’n mens je leverde nooit halfwerk het ging je goed af en zo ook in mijn nacht ik voel je teder en zacht je kroop in mijn bloed maar je werd niet oud en toch voelt het goed ik zou je niet gemist willen hebben nee, voor geen…

De mislukking ingepakt in dozen zonder opschrift dozen die niets verraden van de vijf smaken van de liefde, haar netels en het plakgras eromheen Bij jouw spullen de misverstanden de stille pijn van afstand en niet na te vertellen grapjes die ik meteen vergat in mijn verlangen naar gezelligheid Dag dozen…

Het leven is een treinreis met veel onbekende halten en bij elke halte soms al halverwege maak je even aanstalten als de namen worden omgeroepen om snel uit te stappen want uitstappen zal ooit moeten hou je echt niet tegen is het je eindbestemming een leuke verrassing of een onplezierig oponthoud of is dit perron gewoon het verste wat…

Dit is zijn beste jaar. Nooit eerder kon hij hier zijn Ganzenbord, Electro, Lego, puzzels, Spirograph, Stratego en al zijn kinderboeken kwijt. Vandaag slijt hij zijn kindertijd. Hij heeft een deken op de stoep gelegd, daarop zijn waardeloze waar, die concurreren moet met teddyberen, encyclopedieën, oude kleren en meisjes met melodica's.…

Waarom afscheid nemen van waar ik nooit bij stil heb gestaan? De lucht, nooit zag ik er kastelen in. Waarom iets rekken dat al is doorgeknipt en niet uit doolhoven leidt? Met de witte stok sla ik mij.…

Zij heeft haar ogen gesloten niet voor heel even maar voor altijd ik had je nog zoveel willen zeggen willen vragen ook je een goede reis toewensen onverwacht was het ineens jouw tijd…

Raar, zei je, dat we nu nog kunnen praten terwijl ik er morgen niet meer ben; vreemd, dat ik in jullie herinnering zal blijven maar er voor mij geen herinnering meer zal zijn doe nog ‘n keer die film die je maakte over onze vriendschap van zo’n vijftig jaar, al die feestjes, al die reizen, nog één keer voordat de dokter er zal zijn Nog altijd…

Genoeg is genoeg en wie haar vraagt 'waarom' krijgt dat ene antwoord: "daarom" wat is de zin van langer lijden wetend dat het einde gaat komen en je alleen nog maar in je dromen verlost bent van de zinloosheid van het hebben van pijn. In wezen al afgesneden zijn…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…

in de nacht hoort hij de roep van de uil hij ligt naast het hulpeloze lijf dat geen vin verroert zijn overvolle hoofd herkauwt draait en maalt iedere steen op de achtergelaten weg keert hij om de dood komt niet altijd aan het eind van het leven hij denkt aan de klare lijn de kunst van het weglaten alles en niets zal…

De vraag is mag en kan ik je vergeten waarom zou ik en wanneer ik zou het niet weten Mag ik mij van jou verlossen waarom zou ik willen en wanneer de tijd zal het leren de tijd zal het oplossen Maar als ik het niet wil en jij toch langzaam naar de achtergrond van mijn gedachten verhuist Dan nogmaals de vraag mag ik jou vergeten wat…

teruggebracht tot een kaal schema ben jij op z'n grootst: kwetsbaar en sterk tegelijk de rechte hoeken van je gelaat worden almaar zachter als het gezicht van het kind dat je was verstopt tussen de woorden en het zwijgen ligt het afscheid in jouw ogen lees ik alles je beweegt je armen zachtjes zijwaarts ze gaan heel beheerst…

Een formidabel man is overleden en zachtjes naar de eeuwigheid gegaan, een baken en een rots in het bestaan; hoe moedig heeft hij elke strijd gestreden. Zijn levenslust was nimmer te verslaan, en ook al heeft zijn lichaam sterk geleden, toch heeft hij menig boeiend oord betreden en is vol kracht zijn eigen weg gegaan. De twinkeling van humor…

Alleen de radio nog de verhuizers vertrokken mijn huis een tussenplaats een pauze in de straat Ach de binnentuin eekhoorns, hoge bomen voor het raam staan, warmte op mijn gezicht, in mijn kleren De kamer is nu mooier zonnig leeg en aangeveegd met een vensterbank muziek die ik straks mee zal nemen…

ik lig te piekeren Omdat jij er niet bent In stil verdriet Omdat ik niet wil inzien Wat ik eigenlijk mis Jou dus Maar door een ziekte Die nog niet te genezen is Ben jij er niet meer In stil verdriet Neem ik afscheid van je Maar niet voor altijd Want ik weet zeker dat we elkaar weer zien Alleen dan niet op deze aarde Maar op een…

Hij is weg, kwam hij maar terug Zou hij, misschien, toevallig hier nu naar deze film zijn gekomen? Dat ik me omdraai en hij er zit alleen, net als ik, en nu we weten hoe het werkt zouden we er meer van kunnen maken als hij, als hij wil en deze kans grijpt voor de gong gaat, en als ik, als ik durf om te kijken nu het nog pauze is…

Woorden schrijf ik tot kilometers om afstanden te overbruggen. Mijn eenzame gedachten vormen ontelbare PS’sen; ze vliegen als postduiven weg. Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

Eens is het diepste duister van de nacht hopelijk verfrissend als de regen na een snikhete dag heb je helemaal niets op haar tegen Voelt het beklemmend zwarte donker behaaglijk zacht behaaglijker zelfs nog dan die regen Afhankelijk van de omstandigheden is het niet eng niet echt vervelend maar is het soms onverwacht zoals gezegd juist…