Netgedichten

netgedicht (nr. 69.397):

Gestorven lelie van een oude dame

Hoorbaar voor het luisterend oor
Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot
Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd
Zachtjes op het spiegelende tafelblad

Zichtbaar voor het oude oog
Die uur na uur haar pracht doorzag
Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen
Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen

Voelbaar voor het warme hart dat haar beminde
Zuchtte de onlangs gestorven lelie
Haar laatste ademtocht uit
Als een kalm briesje op een schemerige herfstavond

Door rimpelige handen werd zij eerbiedig begraven
Terwijl zij in de bloemenhemel
Vreugdevol bezig was
Om nogmaals en voorgoed
Tot bloei te komen…