Alle inzendingen over natuur

Een oudgeworden bioloog ben ik. Een uitgedachte filosoof. Zoals gouden vissen zwemmen, wil ik niet overleven. In een kom. Zoals kanaries mogen vliegen. In een kooi. Zoals kippen scharrelen. In een hok. Ik wil, met fouten en gebreken, beslagen ramen open breken. Hersenspinsels laten waaien. Wilde haren groeien laten. Met mijn jaren…

er scheen geen maan maar het leven lichtte ons bij met haar kleur kleine takjes knapten en hun muziek vertelde van het volgende pad op het zachte mos voelden wij de vochtige veerkracht in een zuigend gaan maar er was meer ook op het stille web onder de grond roerde lichtsnelheid zijn info in tal van processen werd zonne-energie…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

Onlangs ging ik mijn meidoornhaag te lijf, Ik wrong me in onmogelijke bochten. Het leek of ik met tijgers had gevochten, En denk maar niet dat ik hier overdrijf. Een meidoorn knippen is bepaald geen pretje, Maar gun een meidoorn ook eens een verzetje.…

Kleuren en vormen Stuk voor stuk meesterwerken Taal van een vlinder. Hoe je als een vonk in het leven sierlijk jouw breekbare en kwetsbare vleugels laat zweven in een licht wiegend spel tussen de zingende vogels terwijl ze geheimen van natuur bij zich hebben die in jouw kleuren worden ontrafeld. Verder fladder je op de golven van een wind…

ze heeft leven gedragen de premature mens het land opgedragen net als dat tot je is doorgedrongen realiseer je je dat ze jou met hetzelfde gemak weer kan wegvagen op van die onbestemde dagen vandaag morgen of nog veel later ... dat onberekenbare water…

als rode wijn boven de aarde uit gloeit de zon daar branden de wolken in nevel en licht drinkend uit de bron de wortels van de wijnstok nog voor de ondergang een glas vol zon dan wentelt de aarde zwaar en donker duisternis…

Sinds er een vrouw boeken over schreef, is grijs niet meer hetzelfde. 50 tinten, weet je wel. Dat weten ze aan onze kust natuurlijk al lang. Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs. Je geraakt gemakkelijk aan 100 op een doordeweekse dag. Alleen wie de schoonheid van grijs in al die termen weet te appreciëren heeft aan de Noordzee iets te…

Als een zang die langzaam en machtig wiegt, Uit de verte aansuist en dan weer vervliegt, En op nieuwe wind Me nauwer omwindt, Hoor 'k steeds het geruis van de zee. Waar ik ben.... ik wandel langs zonnestranden, Alleen met het ruisen der baren die branden, Zachte branding die schuimt Naar de guurklare ruimt', Witte ontrolling…

ooit was de dolfijn een landdier het wandelde rond en haalde adem onder druk van de weersomstandigheden werd de dolfijn in luttele millennia richting het water gedreven de eens volgroeide poten werden korter en korter tot ze nagenoeg verdwenen wat de dolfijn aan het bestaan op het droge overhield waren de longen evolutionair gezien is dat raar…

Ik wortel in mijn eenzaamheid dan is het zeker niet uit verveling geef gratis zuurstof schone lucht, statig sta niemand in de weg zorg voor wat schaduw Ik vertaal natuurlijke historie in een wereld van verwarde menselijke dromen Ik ben mezelf gebleven, ik groei boven de daken van de oude stad de dagen gaan sneller dan mijn gedachten…

een wandeling in de zomer met de zon in je haar zoele warme wind die ruist door bomen zal het er nog van komen dit jaar ?…

Wolken spreken vaak in droom en werkelijkheid unieke beeldtaal. Wanneer gevarieerde wolken ontwaken in een ongeziene hemel waar ze ogen als bolletjes katoen tegelijk is het bijzonder om hen te zien voortbewegen zodat tijd even stilstaat en het kind in mij hen een voor een probeert te vangen met de twee handen. Het zijn net kleurrijke…

Uit grijze hemel valt de regen, De vogels dempen nu hun lied, Maar nimmer weifelt, draalt de zegen, Die rust op heel dit schoon gebied. De grond is arm, als menig hart, En zo gebaat bij malse regen, En ginder, achter wolken, mart De goede zon met al haar zegen. O somber, toch zinrijk verleden, Dat immer ver en verder wijkt, Gezegend is…

De zee is trots op haar duinen. Brekensgereed houdt zij de duinen bestendig. Zij heeft haar kusten lief en kust ze. De zee plant zich voort in het water. De zee is voedzaam als een rijpe boomgaard. Zij is de moeder van de grootste sterren. De zee is een regen van goedheid, beken het maar, zij is onmisbaar. De zee blijft zoals altijd…

Het verre verleden heeft gewoekerd over de muizenissen van het heden dieptepunten, hoogtepunten, onmacht argeloze probeersels, grote glorie. Het geluid van stilte is dieper in het armoedig gedolven graf jaren van goede trouw en zwijgen omgetoverd in broze onverschilligheid. De grootmeester van de woordenzee opgegeten door de regenwormen…

Op het vlakke land achter de bomenwal achter de heuvelrug langs de loofmuur floot de wind een wijsje voor wie het wilde horen --------------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 2001.…

Gedoken half, in ‘t riet, half zichtbaar, deur de rieten, aanschouwt de koeien mij, die, vers uit hunne slieten en vaste veters, nu op vrije voeten gaan en, gaande, ‘s morgens vroeg, hun lange steerten slaan. Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te…

Een zachte frisse zucht strijkt over het bosmeertje kleine trillende rimpels glijden langzaam voort even tracht het riet te zingen maar zwijgt gewillig boomtakken boven het water zuigen de fluistering op dit vluchtige ogenblik geeft zich aan het tijdloze gaat ongehinderd als een kronkelbliksem door allerlei gebeuren maakt een reis zonder…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken. Binnen de stammen…

Waar je een roos plant kan geen distel groeien. Maar als je een roos plant, plant je ook de doornen. Net zo stekelig en pijnlijk als een distel, zeer waarschijnlijk. Maar een roos is mooier, denk je bij jezelf. Dan maar wat hinder. Maar hoe zit het met de distel? Die heeft weer… een prachtige vlinder. Onze schepper vond het niet moeilijk…

De donder snelt door zware wolken laat in schemerlicht of duisternis luide roffel van pauken horen tussen de slagen door rust stilte waarin vragen met elkaar strijden over voortgaan of blijven hangen bliksems slangen vol trillend bleek geel manen een ieder tot schuilen om vanuit een veilige ruimte genoegzaam huiverend te kijken naar de oudste…

trots edel enigszins zelfingenomen zo lijken ze soms over te komen nee niet zoals bij mensen van adel die zich titels aan meten en zich hierdoor verheven menen te weten die soms plechtig schenen te moeten schrijden als teken dat ze zich beter dan een ander wanen nee deze wezens zijn trots enkel op zichzelf op wie en wat ze zijn van nature…

Wie houdt niet van een huis vol zonneschijn waar de zon schijnt door de zwaarste gordijnen ieder schaduwhoekje die ze met licht overwint en ons hart, ziel en lichaam ware heling vindt ook de natuur laat ze openbarsten in volle pracht daarvoor werkt zij met sterke stralen en kracht ze brengt vogels in de lente blij aan het zingen laat…

Frêle vlinder vliegt met een uniek kleurenpracht zomerverliefdheid. Hoe een mooie vlinder met frivool gefladder zich laat meestromen op de golven van een wind waarbij ze zweeft over het water, even met de poten deze heldere spiegel roert of vrolijk de verschillende luchtlagen kruist; ongecompliceerd zet ze haar vlucht voort. Een fraaie…

de wereld is van ons van jou van mij van de zon van al wat ik aanschouw van de bloemen van de hond van die rooie kater van alles en iedereen die ik als het kon zo graag omarmen zou nu nooit of toch later en van die eeuwig prachtige tere vrije dartelende vlinder die ook ik zo graag zijn wou…

Hier keert het tij en maakt slagzij de maan schuift aan en huilt een traan Een schip vertrekt armen zwaaien harten vol heimwee zee blauwe dagen Een vogel neemt een bad en strijkt zijn veren glad de dag tast blind een kind doet de was De natuur komt nader de tijd verdampt langzaam maar zeker steven we af op een ramp.…

Voel groensfeer uit de waterspiegel komen Zachte wind die kringvormig speelt Ogen die weg dromen Liefde voor de natuur mag in je komen Er straalt zoveel rust van uit Ook als er een meesje fluit Het lichtspel mag je gadeslaan Er is een magische sfeer ontstaan De waterspiegel trilt De schaduw stilt Het licht kruipt spaarzaam Je voelt genoegzaam…

Ziekgeworden oude bomen, die mensen omzagen, kunnen doorleven. Willen niet dood. Oudgeworden gezonde mensen, worden te vroeg afgeschreven. Kunnen heel goed luisteren. Worden slecht gehoord. De overlevingkracht van de natuur, is natuurlijk verbazingwekkend. Wat bomen van nature kunnen, staat alle mensen te wachten, wanneer ze geluk hebben…