470 resultaten.
Een bezinnend kind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Een kind dat zich op zijn wereld
bezint; merk op hoe onbeschroomd
en welgezind het aan zijn nieuwe
leven begint.
Hoe het omziet en met zijn handen
zwaait; zijn eerste woorden spreekt;
zijn plezier uitkraait.
Hoe het leeft zonder besef waar het
zal zijn. Het voelt zonder angst voor
de pijn. Zijn eerste fantasie op papier
beschrijft…
Grondig bezinnen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 73 ik ben me grondig aan het bezinnen
laat m’n hoofd zakken tot op de grond
onder het maaiveld is het veilig toeven
ik val niet in slaap, want buiten de molens
maal ook ik, daal ik af in de krochten van mijn ziel
om vooral respect te houden met andersdenkenden…
Bezinnen bij het gloren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Je kunt gaan ontbijten in het bos
of in een bar, rusten onder de eucalyptusbomen
daar smeltend van je eerste liefde verder dromen.
Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond
over onlangs, de vele onstuimige winternachten
schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot.
Je kunt zoveel van half en van zelfs heel
valt erg veel te…
retraite (3)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 463 aan de oever van de
wiel fluit ik het oude
zonnelied
over zuster aarde en
water, broeder zon
en wind
de kloosterkat komt
naar me toe, spint
haar plekje in mijn
schoot
ik streel en noem haar
schuchter zuster poes…
DE BRON
gedicht
3.0 met 37 stemmen 8.999 wild en krachtig
stormde ’t machtig
woeste water naar omlaag
kolkend, klotsend
beukend, botsend
schuimend op de keienlaag
stuwend, sleurend
zwart verkleurend
in een helse razernij
oorverdovend
niets belovend
lokte ’t woeste water mij
tergend glad
’t zwoegend pad
naar de oorsprong van de bron
zwetend, vloekend
doelloos zoekend…
ZOLDEROPRUIMING
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 950 op mijn zolder huist een kwast
en die schildert al dat grauwe
en dat nooit vergeten ouwe
tot een kleurrijk mengpaneel
’k hou hem daar nog even vast
en ik laat hem rustig bouwen
aan mijn nu nog onbehouwen
aquarel van ’t luchtkasteel
aanstonds vormt zich alle last
tot een machtig schilderij
-hier sta ik- en -daar sta jij-
alles keurig in…
geheim
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 499 de grond bezaaid
met sierlijk groen
en overal gezoem
gefladder en gefluit
ik luister en verstil
vermoed een glimp
van hoger hand…
Luisteren aan het einde
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 411 De koude wind van het einde
waait mij om de oren.
Doodgaan is het ergste niet –
dat is: niet te horen
waarom en waarvoor je
gekomen bent, hier, waar
vandaan je nu gaat vertrekken.
Wie of wat heb je gezocht ?
Geen doelgerichte tocht,
geen heldere koers doet zich
voor, achteraf of alsnog,
naar een bestemming, een naam.
De bladeren…
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
de vogel ziet hoe klein wij zijn
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 160 soms
haasten wij ons in winkels
op zoek naar kilo's geluk
van korte duur
wegen wereldleiders
heilige huisjes
op een fragiel akkoord
van eindeloze consessies
lacht de clown
zijn roodgeverfde lach
naar het kind in ons
dat zich nog onschuldig waant
breekt een ijsschots in tweeen
smelten tranen naar de zee
waar het water stijgt…
Winterwacht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 568 langs het mossig muurtje
blader ik
het najaar door
vuur de wilde wingerd aan
vlammen zal zij
stil zal ik staan
mijn leeggeroofde armen
zullen kraken
onder vallend hemelglas
tot het sneeuwklokje
witter oogt dan wintergras
houd ik een stille wake…
TANKA 'S VAN HEINDE EN VER
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 154 Twee rechte stokjes
liggen stijf opeengepakt
in de reiskoffer,
zijn rozen uit Europa
tussen Javaanse palmen.
Wat ben ik van plan?
Gedachten en voornemens
komen aanzweven,
verdwijnen, duiken weer op:
mijn hoofd is een spookkasteel.
Frisse morgenzon
brengt door het bos lichtvlekken
vol zacht gesprankel,
die als een smidsvuur wekken:…
verveling bestaat niet
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 264 (met dank aan C.Buddingh')
wat is verveling meer dan
een ogenblik jezelf zijn
een pas op de plaats maken
als moment van bezinning
het bestaan kan immers niet
altijd in sneltreinvaart gaan
er is niets mis met 'quality time'
een uurtje lezen of mediteren
met de ogen stijf dichtgeknepen...…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
de muur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 177 De muur
Enkele woorden vluchtigheid
op deze, prachtige, gedichten-site
komen al snel weer in vergetelheid.
Na de werkelijk is het moeilijk dromen.
Hoog te zweven met de staart tussen de benen
is natuurlijk mijn probleem.
Met de hand al op de knop
mijzelf dan toch wakker gekust?
Herbezinning!
Oh lieve Sofia, ik
een kabouter fileerder…
Ik wil...
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 482 Het is toch erg met mij,
ik kan me niet bezinnen.
Begrijp je nou zoiets,
‘k ben het gewoon vergeten,
dat gebeurt de laatste tijd wel meer.
Ik leg me er bij neer.
Misschien komt het ooit een keer tevoorschijn.
Dit zo ongrijpbaar iets.
Misschien wil ik gewoonweg:
"Helemaal niets!"…
Schrikkelleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Een schrikkeljaar is een geschenk,
door tijdmakers ons geschonken.
Niet om de tijd, maar om mensen,
te corrigeren.
Een schrikkeldag is een extra dag,
om de tijd even stil te laten staan.
Voor het eerst in mijn leven,
ben ik verbaasd en geschrokken,
omdat we toch dóór bleven gaan.
Alsof leeftijd niet bestaat,
alsof we eeuwig leven morgen…
Oogst-tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 160 Ongevraagd geboren worden.
Opgevoed worden.
Naar school toe gaan.
De eerste liefde.
Een nieuwe baan.
Méér van hetzelfde?
Ouder worden.
Verval.
De dood nadert.
Al-tijd en over-al.
Blijven zaaien heeft geen zin.
Nemen we tijd om te oogsten?
Tijd om lief te hebben?
Heb ik wel geïnvesteerd?
En waarin?…
zondagsrust
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 94 de winkeldeuren gaan straks open
het hongerige volk zwelt aan
ze kunnen weer van alles kopen
en vullen zo hun leeg bestaan
begeerte is tot deugd verheven
bezinning is verleden tijd
de mensheid heeft haar ziel vergeven
en is daarmee haar wezen kwijt
in armoe waant de mens zich rijk
en lijkt zich van geen kwaad bewust
terwijl ik naar de…
ONDERZOEK
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 162 Deze vijfentwintigste December
vier ik feest en neem mij voor
prettig te zijn
bij gezin en medemens
ik tracht als een engel te zijn
ben daarbij wellicht ongewild
ook een Satansknecht.…
LOF EN KRACHT
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 24 Ter ere van God schrijf ik gedichten,
wat al denkend en voelend vreugde geeft.
Op papier tikt en draait de pen rond, streeft
ernaar hart en brein spoedig te verlichten.
Toont mijn geloof misschien twee gezichten?
Hoe heb ik in het daagse doen geleefd?
Wat het doordachte geschrevene heeft,
moge zich naar nuchter bewustzijn richten.
Vrij van…
Herstwandeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 45 Aangenaam voelt de regen aan.
Zacht vallen dunne druppels neer
op grassprieten, zich fris verheffend.
En nat geworden haren beplakken
je wangen. Ik verlang naar kussen,
onder een geheel van bomen met
rood, geel en bruin geworden bladeren,
onrustig wachtend op dartelende wind
om verlost vrij weg te mogen zweven
naar een reeds bezaaide ondergrond…
Importverbod
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 323 Ik, Vladimir gooi alle grenzen dicht
Geen groente, fruit of vlees komt er naar binnen
Die schurkenstaten moeten zich bezinnen
Ze denken zeker dat ik voor hun boycot zwicht
Misschien moet ik de wereld annexeren
Dan hoef ik nooit meer iets te importeren…
Derde kerstdag
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 335 Geteld zijn ze, de dagen van een jaar
Tweeduizendzeventien gaat straks beginnen
De tijd bij uitstek om zich te bezinnen
Al blijft de toekomst onberekenbaar
De lamp blijft branden in de kerstster buiten
O als zulk licht terreur zou kunnen stuiten…
Avondklokken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 Hoe mooi toch zijn onze avondklokken
Om ons tot bezinning te verlokken
Hoe prachtig zijn hun bronzen stemmen
Om ons bestaan wat af te remmen
Om ‘s avonds negen uur keert dan eindelijk de rust
Tijd om wat te spelen met elkaar : tijd voor wat hartelust…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Respect2all
snelsonnet
2.0 met 39 stemmen 4.864 De meningsuitingsvrijheidsstrijders boden
Een oranje polsband aan aan de premier
Die deed met deze actie heel graag mee
't Zijn tijden die nu tot bezinning noden
Want maak jij het met die vrijheid erg bont
Krijg je korte tijd dat bandje om je mond…
Kernpunt
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 217 Glimlach gevend
tot bezinning
positieve blik
geconfronteerd
met werkelijkheid.
Vlugge flirt
onwerkelijk
met diepe liefde
verward
tot op het bot.…
En dan nog iets (11)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 203 in alle woorden
schuchter geschikt
zal hij je vinden
dagen verglijden
onmiskenbaar
het hart is te week
van maand tot jaar
herken dit gevoel
vergeet niet
te bezinnen
weet daarbij ook
dat je zal terugkeren
nooit onbewust
wellicht
in een ander gedicht…
Nieuwjaarswens
snelsonnet
4.0 met 15 stemmen 184 Het spreekwoord zegt: begin maar met bezinnen.
Dan denk ik: van Schiermonnikoog tot Schinnen
verdraagzaamheid in Nederland herwinnen.…