Alle inzendingen over OR perfectie OR zelfwaarde

dan wordt mijn hart verblijd even naar perfectie weg van de werkelijkheid…

Gezicht naar de vloer Ogen vol tranen Turend verdwaasd Naar de punt van een schoen Hoofd wordt Hoe zwaar ook Op handen gedragen Leven als dit Is voor niemand Te doen Zo kan het Niet doorgaan Zo heeft het geen zin Streef Niet naar perfectie Het kan ook wel minder Het beste Lijkt mij Daar precies Tussenin…

door vingervlugheid bouw jij met akkoorden een fraaie melodie die ruimte geeft aan loopjes schijnbaar l’improvise maar jouw touché beheerst het vrij arrangement alleen jij kunt zo zorgeloos perfectie spelen omdat je ziel de noten kent…

Als sonnetteur is hij alom aanbeden Beheerste in perfectie het métier Shall I compare thee to a summer’s day Stemt mij als dichter echter niet tevreden Ik snap dat u een toelichting verwacht Helaas, ik mis een regeltje of acht…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Met een volle luchtzak en turbulentie-tieten kan je als passagier helemaal van de rem lekker seksen op reis met de KLM op hoge hoogten van je lusten genieten de vliegtuigmaatschappij stijgt tot in perfectie en levert sinds kort een stewardessinfectie -------------------- (Meer seks in de lucht. Bron: Telegraaf)…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

jij spon je web tussen ophangpunten die ik herkende jouw perfectie had mij al gevangen voordat ik aan het draad bleef hangen spartelde nog tegen maar wist dat jij mij tot de dood zou legen je bent langs een nieuwe trekdraad terug gegaan verzadigd en onaangedaan…

Jij met je zacht teruggetrokken manieren Op de treurige lentedag Je bloed, in waarheid en deugd En wanneer het menselijk hart bloedt Het mooiste van allemaal Overwoekerd met leugens Als een donkerrode perfectie Bloed jij in de schaduw van de dood En vertelt me de woorden Die je vandaag of morgen Niet zeggen zou…

het meest ware woord is niet geschreven het perfect volmaakte schilderij blijft voor altijd achterwege het alles zeggende is in geen enkel gedicht tot vandaag de dag beschreven en het zal nooit lukken in geen enkel mensenleven want wie perfectie niet bezit kan dat ook niet aan iets anders geven maar wat wel prachtig is is dat dat…

Want dat is zo cliché Tenslotte is perfectie imperfectie En imperfectie perfectie Een perfecte vader ben je gelukkig net niet.…

Kristalhelder spiegelt het glas, onvergelijkbare lichtheid en elegantie getemperd opaalkleurig de ziel, met écht goud bewerkt in fijngebroken stukken, heel broos het adembenemende resultaat gevat in ontspiegelde glans Iedere ongerechtigheid, oneffenheid doet afbreuk aan perfectie, transparant en kristalhelder.…

De perfectie eisende tiran in mij kijkt niet met zijn hart. Hij is gewend hout te schaven tot het glad en zacht is. Maar hij herkent het niet wanneer het zich voor zijn ogen aandient, de zachtste zachtheid. Toen de wijn hém zacht had gemaakt, stopten de klokken met tikken. De ravissante Joodse nodigde hem in haar heiligdom.…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

vingers gespreid handen geheven armen gestrekt om ontvangen te leven in perfectie met voeten en hoofd in een pose die de man als vrouwsymbool heeft gekozen eis en neem als gelijke in eigen belang zonder afhankelijk van tart hem hooghartig jij bent de gever hij figureert in die rol slechts voor even…

Ach, niemand bestaat uit perfectie, zelfs wanneer de fout bij mij ligt, laat het mij koud.…

in het lichaam, buiten is ontkenning overal tastzin, nergens aanwezig lichtvoetig, ondanks volhardend bestaan overal kalmte, nergens perfectie keerkringen, steekhoudend glasloos venster toekomend verleden, van oever tot oerzee aan tafel gezeten, enige ogenblikken later voortschrijdend en alles in menselijke omhulling…

twinkeling van hoop verworven door een fragment de herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen…

Ik wacht op perfectie. Mijn appel mag nog niet geplukt worden van de boom der liefde. Ik ben nog niet rijp. Eenzaam als de nacht, heb ik zolang op jouw aanwezigheid gewacht. Nu ben je er, nu ja, dat dacht ik toch, en je wil me niet.…

Vervreemd als de ziel is aan dwalen over de kaalslag van kerkhoven, geef ik het verzet op, lever de perfectie uit aan een dankbare hamer. Ga slapen. En de nacht is een omfloerste blik naar binnen die zelfbeschikking onder de deur doet wegstromen.…

Zelden kun je accepteren dat ook jij van het leven zult moeten leren Weet iedere opmerking feiloos te keren tot je jouw volmaaktheid weer voelt in balans niet beseffend dat je weer miste een kans, blijf je geloven in jouw perfectie parerend met reflectie, cynisme en hoon praat je jezelf schoon…

Je hebt je bewezen in een volmaakt wezen, gekleed of naakt, ik weet niet wat me het meeste raakt, een schoonheid, de eenvoud van het ‘ zijn ’, verleidt mij tot stilte, dieper dan al de kleren van de pauwen in hun drachtige veren, zich uit als alle vogels te samen, in vrije vlucht van bonte specht tot Vlaamse gaai, veel herken ik niet…

Je leven is tekort om onzeker te zijn. Dus doe jezelf niet langer pijn Door te denken dat je onderdoet, Door te zeggen 'ik ben niet goed'. Krijg een beetje zelfrespect. Want je weet: niemand is toch perfect?!…

de helft kleiner zoals ik mijn linkervoet om mijn heup draai als een idioot zondagskind op een suikerspinnenkermis wanneer de dingen genoemd worden sinds mensenheugenis maar het is zo weer voorbij als de steek van een bij alsof ik vermaand word om mijn dwaze gelach alsof het klapt in open lucht het bestond alleen in mijn hoofd de perfectie…

de helft kleiner zoals ik mijn linkervoet om mijn heup draai als een idioot zondagskind op een suikerspinnenkermis wanneer de dingen genoemd worden sinds mensenheugenis maar het is zo weer voorbij als de steek van een bij alsof ik vermaand word om mijn dwaze gelach alsof het klapt in open lucht het bestond alleen in mijn hoofd de perfectie…

alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw, alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik, daar rekenen we ergens op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt- dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at. En haast opgelucht dan zie je daar een fitte bal,…

Strelen, zoenen, aaien, dat doet ieder deugd Toevoegen: een snuifje ondeugende jeugd. Woorden, gewoon overbodig, we lezen in elkaars ogen Tederheid en wederzijds respect, het schenkt kracht en vermogen. Stil naast elkaar liggen, genieten in sereniteit Lichaamswarmte straalt door prachtige genegenheid. Een luisterend oor, een ernstig gesprek…

gevoel van onbehagen aanvankelijk onbestemd verspreidt zich als een virus opgelucht wordt opgelost in bezorgdheid vol met weifel de ruimte die de vrijheid meebrengt om te proeven van onzekerheid wordt beperkt door opgelegde grenzen waarin het ideaal verdrinkt in te veel perfectie nagejaagd tot in absurd in de schemer gloort nog grijs…

Een ontdekking dat in de goddelijke spiegel een eigen beeld ontstaat, want perfectie kent zo vele andere gezichten. ik tel het op de vingers de stuurloze klok van de haat of liefde of zijn deze in de tijd verjaard? ze is de energiebron van mijn verslaving bijeen vergaard, ik leef in het verdict van wit en zwart.…

Zonnestralen doen de ochtendnevel in mijn hoofd verdwijnen, Een nieuwe dag als velen maar anders dan andere. Dag gekleurd door waterige morgen licht, doet zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar de in schaduw gehulde sneeuw blijf liggen. Een dag vol perfecte imperfectie.…