Alle inzendingen over Graan oogst eeuwigheid

stoere wildbloem broos vlam je op stil lonkend tussen 't wuivende graan een wonderlijke groet naar de horizon die eenzaam wacht…

De blonde boerin zaaide graan en met spraakwater ging ze 't besproeien. Ze nam als vanzelfsprekend aan, dat ze spreekkoren zou laten groeien. De oogst die ze binnen kon halen en snel naar de molenaar bracht, overdonderde hem bij het malen door iets dat-ie niet had verwacht. Hij zei d'r: 'Ik hoorde steeds: "Au!…

Haver, gerst, boekweit en rogge Biodiversiteit uit een historische tijd Zelfvoorzienend in voorraad Het landschap als kameraad Bij de oogst van spelt Je stond versteld Granen met lange sprieten Aan het randje groeide bieten Landschappen waarin je kon geloven De teelt en al die korenschoven Wisselbouw beleefde je trouw Er was geen ruimte…

Je mag niet eeuwig graan en druiven zijn. Ontledigd van jezelf, genoeg geleefd ! Ik maai je schoonheid weg en in die pijn word jij herboren tot wat vreugde geeft.…

, je klein bestaan verbindt met eeuwigheid, je wortels diep doet dalen naar de bronnen, je vastheid geeft in 't ritme van de tijd.…

bij het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden bevloeide vocht van mijn verdriet het gezaaide tot ontkiemen stimuleren regenbogen hel doorzichtig zonnenstralen verleidelijk fruitig blozend verwachtingsvol slechts te wachten tot het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden…

Dank U wel HEER Dat de oogst weer overvloedig was Bieten, granen, groenten en ook fruit We kunnen weer een heel jaar vooruit Het komt zowel mens als dier van pas. Dank U wel HEER Voor de arbeid die we mochten verrichten Voor het onderhoud van ons bestaan Ondanks de crisis die we ondergaan Die handel en bedrijven doen ontwrichten.…

Dank U wel HEER Dat de oogst weer overvloedig was Bieten, granen, groenten en ook fruit We kunnen weer een heel jaar vooruit Het komt zowel mens als dier van pas. Dank U wel HEER Voor de arbeid die we mochten verrichten Voor het onderhoud van ons bestaan En de welvaart die we weer ondergaan Zodat handel en bedrijven niet ontwrichten.…

En door Dagen heen Hun granen Kunnen delen Want alles dat wij vreten Is - al zijn we het vergeten - Overvloed Geoogst in landen Van zij die eerder waren Met leven Dan wij Met het verdringen Van ons geweten Dus wil ik proosten Op ons eten Op de dagen in ons leven Waarop overvloed regeert En de geschiedenis Ons leert Te geven…

dans met mij op straat de notenkrakersuite hazelaar geeft oogst…

Nee niet bedolven of begraven in het zand voor de oogst geplant…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

Genakend uit het niets verdoolde zadeloze sirenisch parvenu van klankillusies obscuur verborgen boventonen eucalyptisch zonder clair onbespiede zelfexpressie overwonnen huiver aan nog geen korrel graan ontstegen…

Een blad, een kruimeltje graan, Laat bij mij maar een traan. Kakel over je leven, Mij om het even. Ik wil gewoon bij je zijn.…

het rijpe koren de halmen zwaar gebogen klaar om te oogsten…

Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

Meeuwen en spreeuwen volgen dorsmachine voor een lekker hapje…

Religie wentelt zich in ethiek, haalt haar vangst op, oogst is ondermaats.…

Tussen buien, regenbogen heb ik gezien hoe hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen…

Waar de wind altijd zal waaien, je niet oogst zonder te zaaien. Waar zwart-wit het altijd wint, zelfs vóór de kleur begint. Daar ben jij: In dat land, ergens ... aan de overkant. Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood.…

het eind het sterven gaan bereiken naar een voltallige ingedaalde dood is de aureool die telkens weer opnieuw zal verschijnen neen, de dood is niet eeuwig slechts het levend kloppend hart staat even stil bij de herinnering van die we eens waren…

bied jij je aan met rode blosjes op de ronding toch laat ik me niet helemaal gaan je valt spontaan als de novemberstormen komen in mij zul je voor eeuwig dromen…

'k Zag ze nog vanochtend maïs oogsten deden ja een beetje als waren ze te laat…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

wij zagen in het geel de kleine blauwe bloem het stukje hemel tussen wuivend graan was ons koren op de molen zij bloeide goddelijk en in haar wiegen streek de wind langs triomferende violen…

Stil - uit een dorp galmt klaar Gods eeuwige vrede; 't Verweerde luien van vervallen kerk.…

en onbekende streken' Intens verlang ik naar het eerste kwartier, nee, kleiner dan een kwart nog verlang ik, ik wil me verbergen, voor eeuwig verbergen, niet, nooit meer zichtbaar zijn, dat wil ik, want is dit mijn zee, toch?…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

Zon aan de hemel man en vrouw de oogst het land twee in groots geheel.…