Alle inzendingen over Kapitein, OR ziel, OR gedachten

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

Wind in de zeilen; een pas gemaakte kapitein, Een schip met een bestuurlijk vraagteken. Een zonderling aan boord, Laaiend schuimende golfen typeren zijn gestalte en geest. Het kompas geeft oostelijke richting aan, De koers is gezet, wij allen varen mee.…

er huist een monoloog in mij keer op keer geven mensen me te verstaan, dat zij me niet ik hul me in stilzwijgen, ben geduldig moedig en gelaten voer ik dialogen – dronken, nuchter – die een puntje ziel tonen, uittorenend boven water als een ijsberg hulde aan de ervaren kapiteins – het zijn er niet zoveel, er zijn maar zoveel schepen…

Geruisloos, stil zijn mijn gedachten niet langer ben ik nu bij machte om zelfs het kleinste woord te horen. Ik ben in gedachten verloren. Waar zijn de zinnen die ik maakte waarmee ik ziel en harten raakte, kon laten zien wat we bedoelen of emoties laten voelen?…

De aan lager wal geraakte kapitein, het water staat hem al aan de lippen, zijn huwelijk loopt nu op de klippen, omdat er telkens aanvaringen zijn. Z'n vrouw loopt al een tijdje te klagen, want ze kan zijn fetisj niet meer stelpen: de belangstelling voor haar oorschelpen, en wil geen matrozenpakjes dragen.…

Een kapitein als hij zal er niet meer zijn. Het varen zat hem in het bloed. Hij kon goed koers houden en je kon op hem bouwen. Geen schuimend water meer voor de boeg. Afscheid nam hij voor de einder, veel te vroeg.…

vaart de schipper op zoek naar wat vis zijn netten heeft hij uitgezet maar hij grijpt steeds mis de vissen zijn slim en glippen door de mazen zoals de gladde jongens doen wanneer zij de wet omzeilen de kapitein haalt zijn schouders op onlangs had hij toch een rijkelijke vangst en nee, niet van de visserij maar van een andere inkomstenbron…

Kind je bent Nog zo klein Je ziel leeg Gedachten verrot En je leven kapot Is dit de bedoeling Van een kinderleven?…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

Het zo vaak gedacht, het hoefde binnenin Durfde me niet zo expliciet te uiten, dat rotte wereldje buiten. Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

die voelen elkaar aan Dat gevoel is heel raar Niet echt te beschrijven En niet te begrijpen Twee zielen één gedachte…

Ahoy daar komt de dodenboot Met vluchtelingen klein en groot Wanhopig, hongerig en moe Varen ze naar Europa toe Geen Brom of kapitein staat aan het stuur Wie drijft, wie zinkt, het is een gruw'lijk avontuur De dodenboot is stil vergaan Er was alweer geen redden aan Ahoy Ahoy Ahoy ...…

Vecht tegen kapitein haak. Wordt geholpen door de pixie die Tinkerbell genoemd. Rust In Vrede (RIP) Robin Williams. Vlieg gerust de hele hemel rond, ik zal je missen.…

Niemand neemt 't roer in handen Niemand weet meer hoe t moet Niemand weet waar we zullen belanden Niemand zegt:"'t komt weer goed" Stuurloos zo zonder kapitein Stuurloos dobberen we maar wat rond Stuurloos van volle zee tot kustlijn Stuurloos leven we 't leven bont .…

De kapitein keek zeer verstoord en sloeg de stuurman overboord. Hij was nu van de stuurman af, maar groef z'n eigen zeemansgraf: de kapitein, alleen aan boord, dreef stuurloos op de golven voort. - En onbestuurd werd toen het schip door wind gedreven naar een klip. Het was intussen hard gaan waaien.…

altijd zijn er kapers op je kust ze haken naar je schatten kapteinen in hun roversstaat het recht om alles van je ongestraft te jatten ze blauwbaarden met mooie woorden ja jij was het die hen bekoorden nu galei je als een boef gezeten op het laagste roef geketend tot de haak je weer behoeft…

Door de donkere kamers van mijn ziel dwalen lichtpuntjes, op zoek naar die stem dat woord die gedachten die mij weer één maken…

Stiller dan stilte zijn gedachten in mijn hoofd. Stiller dan stilte is mijn stem zonder klank. Stiller dan stilte is de ziel van mijn gevoel.…

uit een gedachte pluk ik een stem het is zo stil dat ik het niet kan verstaan heimwee overvalt het eelt op mijn ziel een kind ademt onderhuids…

Dus deze zielen jij en ik, gaan samen verder en kijken vooruit. Met ons verleden slechts in gedachten, komen wij er samen uit!…

Zittend aan de waterkant, komt een schip voorbij de kapitein ziet me zitten, zwaait naar mij, ik zwaai terug. De schuit gaat verder golven makend, tot de oever ze komen mijn kant op en ik bedenk: zoveel golven, als mijn tranen ooit vergoten, terwijl men zegt: elke dag: een geschenk?…

Ik geloof in mijn eigen geloven in idealen als liefde en kracht in beloven dat je voor jezelf bent maar ook de ander kent in gevoel en gedachten in hart en ziel ik geloof, dat ik voor elke ziel viel. Geloven tot het einde in alle goede krachten.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…