Alle inzendingen over Keel

en dan opeens wordt ze overmand overmand door tranen zomaar uit het niets grijpen ze haar bij de keel waardoor ogen het niet meer droog houden als even te voren tot scherpe kanten langzaam zullen versterven en ze zich kan laven aan het heden…

Langzaam sluipt de avond nader 'n jas van duister En luister de merels laten nog van zich horen een slotzang Ik ben bang dat woorden blijven steken in m'n keel... Een dichter is ook.... maar een mens.…

In de hoekjes van de ogen huilt het Zienderogen werd de winter een keel Het is de keel van de winter die krast De brem op de akkerrand lijkt bevroren De brem op de akkerrand leek geelzwart Winter hurkte als een kraai op het dak Zwart en geel en kraste uitzinnig Toen ijzel op de straatweg tokkelde IJzel tokkelde op de straatwegen toen De…

in mijn keel klopt het gevoel dat verleid wordt door je steelse lach ik zweef wolken boven zinnen vlieg de zon in stralen en regen plasjes liefde terwijl onze regenboog de hemel kust…

Zo vrij als de bal vliegt door de lucht zo snel als mijn hart klopt in mijn keel zo zacht als de wind over het gras zucht zo mooi als ik de tegenspeler uitspeel zo kan ik me alleen voelen op het veld op het veld heers ik, ben ik de held…

ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen - Mijn handen zijn zo hete en droge - en het lichte water van haar stem - mijn keel is in dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren - mijn stem is schor, mijn ogen dor.…

Ik blaas je weg als paardenbloempluis als pas gegomde letters kruimels na buitenontbijt maar dan in een knipoog van tijd struikelt mijn adem over stralend geel de bries in mijn keel stokt steeds weer bloeit de paardenbloem…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

De ‘Voice of Holland’ deed ook van zich horen Ze kreeg spontaan een brokje in haar keel Daarna beloofde ze net iets te veel Wist zij veel dat haar ‘face’ zo kon bekoren Zo ‘book’ je een bijzonder resultaat Duizenden ‘likes’ en daarmee toch gehaat…

In de donkere nacht hoor ik je zacht huilen met dichtgeknepen keel zoveel tranen in je ogen zoveel verdriet in je hart kon ik het maar voor je dragen maar hoe ik ook wil dat kan ik niet ik kan alleen maar dicht bij je blijven en je steunen omdat ik zie dat je veel meer bent dan je verdriet…

Lantaarns verwarmen de kilte van de nacht en laten de tramrails blauwachtig glanzen Bespijkerde riemen omgorden het rood de klinkers hebben haar pumps allang geschaafd En als de nacht haar keel vastgrijpt braakt zij haar weerstand tegen de winkelpui…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

angst snoert de keel en kleurloos wordt de tijd lucht hapt naar spijt in snikken rauw gesmoord bitter is zout en drijft de wanhoop voort maar nu en nooit stolt dit bloedend hart of laat mij koud…

Als hij met zich (bevrijd van mij, van jou) (zo wit blauw, vol en hol) zich onderhoudt, zich lip op lip en keel aanschouwt, ontvouwt zich tussen lippen klaar de ware Narkissos' zang en tegenzang de hare. ----------------------------- Uit: 'Mirabilia', 2004.…

ja zucht u maar en daarna zegt u ‘aaa’ aha, ik zie de oorzaak van uw klachten het leed is zeer eenvoudig te verzachten met bedrust en wat farmaceutica clitoris in de keel, wat doe je dan neem elke dag een lepel Nattermann…

Je ontglipt bijna aan de tijd en nu, een februariavond, drie eeuwen later is er eigenlijk niet veel veranderd onder grijze wolken boven de stad met een brok in de keel wacht ik op een laatste treinreiziger en alle heimwee van jouw hartsverlangen.…

Wuift de wind mijn zorgen weg nu ik op het naaktstrand beschutting zoek achter gedoofd vuur ik pluk een pen uit stekels van de egel die zich oprolt in mijn keel en mijn woorden smoort voetschilder zal ik zijn in alle stappen terug.…

Jeanine zei: ‘Ronald...zeg niet teveel, geheime zaken moet je nooit bespreken en zeker niet met Twan of met Tweebeeke, ze grijpen je om niets zo bij de keel’. Ronald ging toch en wordt daarvoor beboet. Of...haalt hij nog iets uit z’n hoge hoed?…

Na een gesponsord suikerrijk ontbijt Beginnen in ons land de Koningsspelen Er klinkt een vrolijk lied uit duizend kelen Die aan de monarchie zijn toegewijd Zo eren in oranje boezeroen De kinderen onze leider Lex-Jong-Oen.…

Kijk, zeg ik en wijs naar de open plek wij tussen de bomen Twee eekhoorns spelen met zonlicht overgoten jij fluistert niet want de koude zal komen jouw hart klopt zichtbaar in hun kelen…

Wat dwars zit in de keel (een botje, vissengraat) zij alle eer. Wil wat niet rijmt in dit verband en maak het werkelijk nieuw. ----------------------- uit: 'Raster', 2002.…

Hij heeft toch zelf die vreemde keel geschapen?…

Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen Mijn handen zijn zo hete en droge en het lichte water van haar stem mijn keel is een dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

fluitend tussen mijn tanden brand ik pijptabak tot rook ook uit de gaten van mijn neus blaas ik wolken met geur alcohol ontsmet het vlees en laat de keel branden ook de wanden van mijn neus waar ik dagelijks mee snuif…

Ik luister naar jouw stem zie in het blauw van je ogen de warmte van de zon het geruis van de zee de mystiek van de wolken de wereld aan mijn voeten maar niet te lang en niet te vaak want het grijpt me naar de keel en het verlangen het verlangen doet zo'n pijn…

Mijn rauwruwe keel schraapt het slakkenslijm van luchtpijpen en gorgelgeloogde longblazen trilhaarsgewijs richting mond in spuien te spatten sputem - spottend te splitten spuug dus: een flutse fluim de wereld in die toch al verkankerd is en wegettert vol zweren.…

zweet perst zich naar buiten uit zijn bloed doorlopen hoofd de verhoging speelt hem parten zijn voeten voelen verdoofd het hart klopt hem in de keel zijn lichaam een gloeiende toorts speelt een hoofdrol in het theater van de acteur met plankenkoorts…

Leven dat als een vinkenslag naar de keel welt.…

Kritieken klinken uit wel uit duizend kelen zijn als de V-hals ietwat doorgeschoten Met diepgang blaat men over al dat blote Vilein bespreekt men vele lichaamsdelen Wat men ook zegt van Trijntje Oosterhuis ’t Is absoluut geen grijze kloostermuis…