362 resultaten.
Het Kerkhof ( haiku )
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 404 Laat zonlicht gedoofd,
levende zielen gaan heen
waar doden dromen.…
stilte op het kerkhof
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.577 Er heerst een doodse stilte
bloemen pronken op de graven
stilletjes vraag ik me af
Hoe ze de stilte kunnen verdragen
Het gedempte geknars van het grind
een blad valt zwijgend neer
een traan geruisloos langs mijn wang
In stilte lijden doet zo zeer
rustig loop ik langs de rijen graven
De stenen met namen, ze staren me aan
alsof ze…
Vaarwel kerkhof
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 259 (voor Lucebert)
Ik zie het lege pad,
de keurige graven
met hier en daar
een oude bloem.
De doodgraver rolt een sjekkie
bij een pas gedolven graf. Hij
fluit een wijsje zonder ritme
of gevoel. Hij groet me alsof
ik een feestpark betreed. Ik
knik hem somber toe, zo doe ik
dat met rouw en daarbij hij
lijkt in trouwe dienst.
Aarzelend…
EENZAAM KERKHOF
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.207 De witte grassen bewegen en komen
heen en weder door wind en dauw,
de takken wiegen hun stille dromen
op donkere armen in sluiers van rouw,
het sleepkleed der treurende essenbomen
raakt bloeiende grassen in avonddauw.
Hoog groeien de grassen,
wind die ze zaaide,
wind die ze verwaaide, zij bloeien uit,
geen hand die ze plukte, geen zeis
die…
Kerkhof met bomen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 412 Op het hoogste punt een bank
hier rust men uit en laat de blik
over de bomen gaan, vangt het blauw
van een rivier, spiegel van de lucht
De bladeren orakelen voort
hun vorige voorspelling
kwam slechts ten dele uit
want de dames van het noodlot
kwamen tussenbeide, naar hen
luistert zelfs een god
Men fluistert brokkelzinnen
in…
Op 't kerkhof
poëzie
3.0 met 3 stemmen 486 In 't lover van der dode rustplaats,
bij 't zerkje van het arme wicht,
heeft zich een eenzaam vogelijn
het donzig liefdenest gesticht.
De zoele lentewinden,
ze koestren, onder feestgezuis,
de zanger in zijn groene woon,
het kindje, sluimrend onder 't kruis.
Zo brengt ze, de milde natuur,
vreugde nevens bittere nood ;
het schaterend…
Thuis, op het kerkhof
gedicht
4.0 met 6 stemmen 3.371 Tussen de zerken, lezend het verleden
Van deze kleine stad, waaruit ik kwam,
Waarheen ik telkens wederkeer, vernam
Ik achter mij stil wandelende schreden.
Verwonderd zag ik om. Even beneden
Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam.
Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam,
Stond of 't gereed was, op mij toe te treden.
Geen…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 600 Jaren vluchtig aan het leven
staan hier vast gebeiteld,
alle seizoenen komt hij zich warmen
aan de late middagzon,
met gesloten ogen
een wereld van verschil
bij een gedenksteen even stil,
ruimte en tijd doen er alleen toe
te vergezellen verder van hier..
doorbreken een dunne scheidslijn,
wegdoezelend verbinden deze lanen
meer dan…
OP 'T KERKHOF.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 461 In 't lover van der doden rustplaats,
bij 't zerkje van het arme wicht,
heeft zich een eenzaam vogelijn
het donzig liefdenest gesticht.
De zoele lentewinden,
ze koestren, onder feestgeruis,
de zanger in zijn groene woon,
het kindje, sluimrend onder 't kruis.
Zo brengt ze, de milde nature,
vreugde nevens bittre nood ;
het schaatrend…
Geen kerkhof of kruis
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 384 mag ik toch
de muur zijn
waar tegen jij
je rug weer recht
voel je vingers
zacht bewegen in
de vele letters die
we samen schreven
geen kerkhof
of kruis geen groene
most om te vergeten
jij voelt zo warm aan
we kerven weer
gaan opnieuw in leven
recht je rug want samen
kunnen wij nooit stuk…
Herfst op het kerkhof
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 219 De grafsteen
met de gebeitelde letters
die jouw intieme vriendschap
in de nacht een liefdesnaam gaven
staat eenzaam op het stille kerkhof
bij de uitgebloeide hortensia die moe is
door doden die zwijgen in alle talen
bladeren van droeve bomen
dwarrelen wanhopig voorbij
de diepte van jouw dromen
maar jij zal nooit tot leven komen…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 Het oude kerkhof.
Het zware ijzeren hek dat eens toegang gaf
was grotendeels al verdwenen.
Daarachter zag ik eeuwenoude graven,
met scheef gezakte zwaar verweerde stenen.
Het geheel was donker beschaduwd
door eeuwen oude zware eiken,
lang geleden eens geplant in een grote kring.…
OEF...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 641 kom daar vandaag
nog maar eens om
lees ik juist over
een beroving met geweld
op een oude man van 85 jaar
die op het kerkhof
het graf van
zijn vrouw bezoekt
of het stelen van een
rolstoel aangepast busje
van afhankelijke mensen
dan begrijpt u wel
wat ik bedoel…
Trekkers
snelsonnet
3.0 met 35 stemmen 2.102 Al is er veel deskundigheid vereist,
Toch gaat het in de politiek vaak anders:
Veel domme doch bekende Nederlanders
Staan hoog op menige verkiezingslijst.
Zij zijn verkiesbaar met het oog op winst,
Verkieslijk echter is het allerminst.…
ZOEKTOCHT
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 97 de schaduw van de wind’
kijk ik naar
‘het labyrint der geesten’
en ‘het spel van de engel’
dat me als
‘de gevangene van de hemel’
dwingt het van buitenaf
te bekijken
maar wat mij het meeste
stoort in wezen
is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken
het toch wel intens mee beleefde
door het allemaal te lezen
in de romancyclus
‘Het Kerkhof…
ijsvrije randen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 41 Groenland 2022
om de dag bezoekt de
oude moeder haar kind
twintig jaar zingt ze
hem dichterbij op
het kerkhof
6. Groenland 2022
ik woon hier al 20 jaar
zegt de Deen maar het
Groenlands spreek ik niet
in de tuintjes hangen karkassen
van rendieren…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
gedoopt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 572 ontdaan
de knotwilg aan de rand
van het kerkhof
hij houdt zijn stand nog op
en het beladen hoofd recht
aangetast
de geweldige kruin
waar leven woont
kreunend in de westenwind
het half gespleten hart
de voet
kronkelt zich in de oever
vast
een teentje is gedoopt
in onbewogen water…
ALS IK..... DAN....
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 274 stukje van de wereld ben
dan ben ik daarvoor verantwoordelijk
als ik een stukje van de wereld heb
dan ben ik daarvoor ook verantwoordelijk
als ik stukje bij beetje de wereld verlaat
dan blijf ik verantwoordelijk voor daarna
als ik gestorven ben, cremeer me dan maar
dan vraag ik maar om een heel klein stukje
als mijn as begraven wordt op het kerkhof…
XLV - media vita - 1933
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 te kunnen zeggen -
het is even tussen stilten
heel luid geweest
in bezinning
overkomt een kloppend hart
het kille kikkerdril
over het kerkhof
gaan zilvergrijze schimmen
geluidloos schreeuwend
bijna paranoia -
somber met mijn sombrero
in de regentijd
bij het bosbeheer
begint werk ook in de winter
voor de dageraad…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
Don
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 424 Opvouwen wilde ze
de klanken
bewaren en
koesteren
de trap was hoog
lucht raakte
net het laatste
licht
armen geheven
naar morgen
schreven
handen nu
het kerkhof
was te ver
van het
amsterdamse bos
toch liep het
pad gelijk
met de voetstappen
struikelen kon niet meer
ja zij wilde
poedersuiker
op haar pannenkoek…
De dader ligt op het kerkhof?
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.030 Maar één ding is zeker,
’t slachtoffer, een váder
gaat naar het kerkhof
en niet de dáder!
( Bron metro 22-8)…
Martinikerkhof Groningen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 578 ze zijn al lang vergeten
notabelen en burgers,
die begraven werden
in voorbije eeuwen
hun resten zijn geruimd
naar de knekelkuil
het kerkhof is nu grasveld
nog voelen wij de rust
achter de Martinikerk
waar oude kastanjes waken
wie hebben hier gelopen
wie zullen na óns hier gaan
de knoestige bomen zwijgen…
uit rots gehouwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 over knerpend grind
wandel ik hand in hand
met zachte woorden
naar het kerkhof
ik houd ervan om naar jou
te gaan te voet alleen
in een onophoudelijke regen
doordesemd van aardse kleuren
als een opgewaaide rode duin
in de woestijn een wiegelied
van zachte woorden
uit rots gehouwen je naam…
Dood
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.624 Ik ben bang voor het kerkhof en ook voor het graf,
Jij moet daar nou heen, maar je verdiende geen straf.
Dat weet ik zeker.…
een plaatsje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 937 hij zo jong nog
we gaven hem
eigenlijk pas geboren toch
kreeg een plaatsje
daar op Zorgvlied
kerkhof aan de rivier
je bent er mooi
nooit klaar mee
het stormt en regent
altijd bij die steen
bij al die andere jongskes
met gelukkig uitgehouwen
ik kan het nog lezen
zijn letters
verf houdt het
hier ook niet
twintig al weer
zou hij…
Overleden? Gordijnen dicht!
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 268 Het werd verstopt of weggestopt
kwam pas tevoorschijn wanneer men de dode
naar het kerkhof bracht in het openbaar!
Maar als de persoon net overleden was,
zaten de gordijnen tot aan het verlaten
van het huis hermetisch gesloten!…
In memoriam matris (7)
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 66 De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
Recreatie
gedicht
3.0 met 25 stemmen 14.528 Twee keer per jaar
reden wij naar het kerkhof,
op het 4e graf, 3e rij links van de ingang
mocht ik bloemen zetten
in een groene zinken vaas
terwijl mijn vader knielde op een bankje
waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd
de wandeling tussen de graven
duurde vaak meer dan een uur,
mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen
en besprak…