Alle inzendingen over Liefdes

Eigenlijk zijn we al eeuwen samen op weg in liefdes hemel. Toch blijf ik je verwachten, jou en de ontelbaren.…

de vergankelijkheid van woorden geschreven op het natte strand liefdes fantasieën in mijn dromen bij het ontwaken wreed verbrand magische gedachten onbeschreven plots uit mijn hoofd verdreven ik verwacht ook de glorieuze dag dat mijn weten ontwaken mag in de liefdevolle lichtheid van het heelal slechts een trilling in de ruimte bovenal…

Het zal nooit meer helder worden De winter is niet koud maar wazig net zoals de zomer Steeds verder moet ik gaan Op zoek naar nieuwe steden want vermomd in vreemde kleren is het overal Speel met mij een spel dan zal ik nooit meer praten nooit meer in de ogen kijken van onmogelijke liefdes nooit meer alles geven voor wat ik niet meer…

in je ogen zal ik leven al je liefdes wil ik vergeven maar mijn handen blijven beven bij de dingen die jij gaf. heel mijn leven moet ik geven aan de dingen die wij kregen maar vandaag geef ik je leven met de bloemen op je graf. 1975.…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…

Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden: leg ik mij neer en kan alleen nog teder zijn, en al de liefdes die vergingen in de schaduw van mijn hart beleven, en weten dat het avond wordt.…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven.…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Je lijf danst op onze liefdes muziek. Ik las al in je ogen de onstuimigheid van de zee. Golvende erotiek een constant ritme. Zo intens en uniek. We slepen elkaar mee. Nooit kan die oceaan ons verlangen blussen. Bij de zachte zangen van een lieve wind belonen we elkaar met duizend kussen!…

Alle heuvels op mijn vlucht sjees ik over zonder remming, op Aphrodite’s liefdes baan omzeil ik elke stremming.…

De dag dat jouw liefste voelt dat het leven binnenin net als jullie halsreikend naar daglicht verlangt De dag waarop de wereld haar woorden wikt belangen weegt soebat over steun of vliegdekschip De dag waarop jij de liefdes van je leven verliest de rode lucht inktzwart kleurt dat is de dag dat alles niets werd…

van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem een tijdloos liefdes…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en toch stevig zoals ik dat het prettigst vind) ben ik blij dat juist jij diegene…

half wat is al heel wat wij waren mirakels vast geklit subiet na onze prille partnerhit we verliefden ons per emails lijkt op reizen op de rails: de treinen rijden – sans doute - is het evenwel de juiste route? ze hebben zekere bestemming maar hoe staat de afstemming? nou ’t was klikken en achteraf dan saven tikken stond voor innig…

Is er op je gestapt Ben je platgetrapt Ben jij geplukt Uit mijn leven weggerukt Voor je kon bloeien Voor je je leven kon ontpoppen Moesten ze je snoeien Moest jij je verstoppen In mijn vaas ben je terecht gekomen Omdat ik jou had meegenomen In mijn vaas ben jij verwelkt En heeft de aarde jou tot zich genomen Nu bloei je daar, en niet…

de liefde ontmoet, kusten en streelden in overvloed verdronken in elkander omhelsden dwaalden in liefdes-onschuld de dagen en nachten voorbij, tot kristallijne waarheid barstte en het pure zuiver wit kraste.…

De maan weerspiegelt een betraand masker in de rivier en ik sta aan de verkeerde oever Alleen Ik hoor mensen lachen Hun echo's breken het wateroppervlak aan mijn oever Alleen Ik proef jonge liefdes hunkerend naar elkaar objectief oppervlakkig Hun lichamen één met de rivier en de zoete oevers Alleen ik smaak bitter…

Schoonheid is liefdes val Maar steeds wil ik je opnieuw beminnen Want jouw ware schoonheid zit vanbinnen…

de tamtam slaat zoveel hij dragen kan totdat een man uit zijn mond kruipt hij laat het regenen om naar gisteren te kunnen kijken het raam hangt zich op aan zijn schaduw, de vlag halfstok ik kijk naar binnen en naar verloren liefdes terwijl hij zijn hoed van stro opeet hij geeft haar een naam die hij vergeten zal en vaart verder op…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

De liefdes van mijn leven. Herinneringen zijn er eindeloos. Zoals de liefde, die tijdloos is.…

Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

In een wereld die nooit eindigt Waar het eind begin in de rug kijkt Stroomt een rivier van tranen Daar huizen de verstoorde liefdes In het land van sombere wolken Het zonlicht zich zelden laat zien Waar de liefde is bedekt met magma Waaraan de cupido zich schroeit In die wereld doolt de hoop Eindeloos zoekend naar die ene…

wat is tenslotte nog het nut de raadsels van je leven te ontrafelen ze lijken vluchtig teruggebracht tot flarden van of losse eindjes van geluk en overmoed te lang geleden vragen en geheimen ook weinig anders dan verwatering van je verwondering over beloften zonder einde en liefdes opgegaan in rook maar beelden en geluiden blijven de…

is dit het beeld waarnaar ik zoek een verzameling van bloemen -uitvergroot- om makkelijker thuis te komen regendruppels die me vertellen over vorige liefdes, warm in mijn hals en later, opdat ik niet zou vergeten, naar een stil woord verhuizen beneden in de kamer te groot om niet eenzaam te zijn te klein om de nacht en de koude…

spel van rozen, kaarten en hartjes van aandacht verstoken verlangens wachtend op een dag met ballonnen het carnaval van liefdes gedichten geheime fluisteringen en teleurstellingen weer te laat om jouw kaart te versturen opnieuw een gemiste kans op geluk ik voel mijn rode hart kloppen mijn liefde voor jou gaat nooit stuk…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

in de ondergrond van herfstharde duisternis krassen zerken in schaduwen begraven wie zal hen horen als het middaguur al likt aan de bloedende kou van verloren liefdes in winternachten van morgen op de kale akkers waar wind zal wuiven naar een stroomversnelling vervluchtigd tot herinnering in het afgemaaide gras van vergeefse…

Leg ik mij neer en kan alleen nog teder zijn, en al de liefdes die vergingen in de schaduw van mijn hart beleven. En weten dat het avond wordt. En trachten niet te beven. Pierre van Laeken.…

Trouw, aan de liefdes van mijn leven. Mensen, waar ik oprecht van hou.…