Alle inzendingen over Morgendauw OR Sprookjes OR Hiawatha

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

vrees niet kleintje daal vredig neer uit het portaal der liefde kom bruisend aan in het licht des levens vloei maar uit jouw pure liefdevolle lichaam in gloed van dageraad kraai maar je eerste geluidjes in de fonkelende morgendauw je eerste levensdrift zo rustig ademend…

Hij 's speler van een club uit Almelo Die van de Griekse halfgod Heracles Van heldendaden - 't waren tweemaal zes - Wie is die man uit Athens in Ohio "Dief van het land", zo noemt men een Navajo Dan liever Hiawatha Overloon "Hij die rivieren maakt" als opperhoofd En wie op voorhand niet in hem gelooft Is "Vijand" en Apache is zijn…

Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Ridder en elfje staan druk pratend bij elkaar: de aard van geweld en zachtzinnige sprookjes gaan samen broederlijk voort.…

Tussen wiegende, jonge lijsterbessen staat een dode boomstronk vol grote elfenbanken, geeft zucht naar oude sprookjes.…

Ze schenken er de wijn uit sprookjes de warmte heeft er andere vormen terwijl plevieren fata morgana’s beleven en passerende beschouwers bijzondere beelden zeven.…

Anderzijds als het handvat breekt en het genot in de werkelijkheid verbleekt, wat kan ik verwachten in de sluwe ironie van spot door de schaduw van gedachten in de morgendauw gekweekt?…

Als een gladde waterspiegel, als blinkende morgendauw, met zorgen en ook geluk wil ik altijd leven samen met jou.…

Ik zal opgaan in de morgendauw, glinsterend, verblindend als de zon……

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

achter gesloten ogen fluistert de wind sprookjes over liefde eigen stijl geeft er een kleurtje aan morpheus draagt met open armen nieuwe melodieën aan…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

zachtjes rekken violen zich uit strekken narcissen hun lange nek wiens kelken gekust worden door 't morgendauw doch houdt de vrijdagochtend wolken steevast gesloten waar vroege vogels onverstoorbaar met luid gekrakeel onderdoor vliegen ontvouwen madeliefjes hun schoonheid treuzelend daar kinderhanden in aantocht zijn wachten lenteboeketten…

Streel mij teder in de morgen wieg mij zachtjes op jouw kracht ik zal mij hunkerend ontvouwen na een maanheldere nacht in de morgendauw ontwaak ik fier mijn hoofdje naar de zon dronken van de nieuw kansen zou ik bloeien zolang ik kon mijn hart staat open naar de wereld schoonheid is zo klein en puur wie het ziet mag het beminnen hou…

Het donker van de nacht is voorbij gegaan Het daglicht gloort Een nieuwe dag breekt aan Het zingen van de vogels gehoord, heel zacht Hoe verrukkelijk en kalmerend is een nieuwe dag met zonnelicht en morgendauw waar witte wolkjes langzaam drijven in het hemelse blauw Een nieuwe dag een wonderlijk gezicht beschreven in dit zonnige gedicht…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Sprookjes.... niet in geloven. Verhaaltjes die nergens op slaan? Maar stel je toch eens éven voor, dat ze tòch zouden bestaan.... Spoken, goeie of slechte, die je angst aanjagen. Kabouters, die je tuin opruimen. Sprookjes... die echt gebeuren, zo van.... de prins op 't witte paard.…

Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

waarom haten mensen elkaar zo waarom maken ze vaak doelbewust elkaar en ook de wereld kapot vroeger, ergens in een vorig leven was ik een prins op een wit paard in volle galop door sprookjesland met een geliefde voor op het zadel, was het Sneeuwwitje of Doornroosje, goed werd beloond en slecht gestraft ach, geloofde ik nog maar in sprookjes…

De voordeur wagenwijd open De kokosmat schreeuwt je welkom Zo een, die knus je voeten kriebelt Grote mannen passen, je komt binnen lopen Het gangpad waar ik je met mijn eau de toilette bemin Ik hang ik je jas op het haakje vol aandacht verlegen lachend ontwijk ik je handen maar streel je met mijn blik de woonkamer in De bank, ik kus je…

je bent nooit overladen met bloemen en grote cadeaus jij wilt het kleine verwondering over het fijne een wolk die aan de hemel zeilt krijgt een warme lach terwijl je ogen zich verblijden hand in hand zomaar lopen onder bomen open plekken ontdekken sporen van sprookjes op mos het weidse zicht genieten in scheiding met de hei nog…

hij heeft de naam leeft riant in een ivoren toren werkt zeer schaars omgeeft zich met magie uit sprookjes zijn handen maken wat zij raken al tot kunst alleen voor magistraten is er een aandeel gesigneerd hij is keizer op zijn vakgebied maar nieuwe kleren heeft hij niet…

Onze verre voorouders, ruw of beschaafd, vierden midden in de winter plechtig feest. Offervuren verteerden menig beest: gunst der hemelse wezens bleef gehandhaafd. Komende bloei werd met sterrenkracht gestaafd. Voor warende geesten, eens mens geweest, hield men wijs beraad, eerbiedig bevreesd. Bezinning werd door vertelling gelaafd. Geschiedenissen…

Bleek roze en wazig wit gaan vloeiend in elkaar over knipogen tegen zonlicht walsen losjes wiegend in het zoele zuchtje spreken tot mensen in welke stemming ook in alle bescheidenheid ruist oude en nieuwe taal van Eftelingtulpen voort.…

bomen ruisen groen stammen kringen statig bos wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van passen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen…

ik dacht dat het een sprookje was alles in vrede en harmonie de dieren en de mensen pas later besefte ik pas dat ik het in een boekje las maar zo gaandeweg in het leven kwam ik ze toch weer tegen een prins, de boze heks koning leeuw en slim konijn ik denk dat het een sprookje is met vreemdsoortige figuren en bizarre avonturen alleen…