Alle inzendingen over Museum OR Aangeraakt willen wo

Als ik kijk naar hoe ik ben En hoe ik had kunnen zijn Dan zie ik zoveel verschillen En dat zien doet dan pijn Ik mis zoveel dingen Die ik in mijn leven nooit heb gehad Verlang naar van alles Zoals je verlangt naar een verborgen schat Ik wil zoveel meer kunnen Maar mijn verleden liet dat niet toe Mijn heden lijdt daar nu onder En naar…

Als ik in je lieve donkere ogen kijk, zie ik hoe veel moeite het je kost, je wilt sterk zijn, niet bang zijn, en van die vreselijke pijn verlost Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen, iets om de pijn dragelijker te maken, misschien wel om hem af en toe te laten vergeten, zonder je zelfrespect te raken.…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Ik weet wat zij vragen van mij en huiver Ze willen dat ik sterk ben en compleet En dat ik volwassen en wijs en zuiver De dingen zal doen die mijn vader deed Maar wat kan ik nu nog aan goeds voor ze doen? Niet genoeg Nooit genoeg!…

wie kan het lezen een gedicht zonder woorden je zou het willen…

wat ik zou willen... stilletjes met je aan het strand, zitten op een heuveltje zand, niets hoeven te zeggen, alleen als er behoefte is om iets uit te leggen. wel een gebogen arm om me heen en dan staren in de verte van de zee.…

Ik zou je willen zeggen hoeveel ik van je hou niet via het net...... maar van man tot vrouw. 'k Zou je willen kussen niet zomaar voor de lol maar om je te laten voelen... dat mijn hart van jou is vol. 't is niet altijd simpel we lachen en doen gek, we praten ook wel ernstig maar alleen maar op het net.…

Ooit is mijn maag verkleind door een chirurg En kwam ik van mijn drankverslaving af Tot men mij onlangs een cadeautje gaf: Een hele liter Friese Berenburg! Zo maak ik nu dankzij de Friesland Bank Mijn spaargeld weer volledig op aan drank.…

Niemand die haar tranen ziet alsof ze onder water huilt stil onzichtbaar verdriet wat nog steeds in haar schuilt Ze wil worden verlost van een leven vol met pijn van de moeite die het kost om zichzelf te zijn Ze heeft niets meer te willen dit leven is een ware straf ze kijkt heel bang naar de pillen die de dokter haar gaf...…

Ergens op de bloeiende hei staat een lage dennenboom gedrongen maar met wijde kroon binnen zijn kromme takken huist een onzichtbare vinger die druk peinzend groeit het hemelblauw ontmoet met knikkende top naar vier einders wijst onbesuisde reislust en verkenningsdrift uitstraalt dan langzaam buigend tot de grond zakt in paarse kriebelstruiken…

Hier zou ik willen blijven, maar ik bederf het -- met piekeren hoe.…

Iemand zei genen van belangstelling woekeren/ denkers willen verspillen! Het kost niet per se tijd maar het hoofd (denken aan de liggende jaren, een tegen- stelling noemen van verlangen) puilt uit.…

Vervlogen lijken ze dichtbij maar toch ver weg Laten soms als kleine gunst fracties los uit hun archieven De rusteloze zoeker koestert ze als schatten in het kleine museum der herinneringen…

Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Er is een raadselachtige sinjeur Bij Groningens museum opgedoken En net alsof dat ooit is afgesproken Doet hij opeens daar dienst als directeur. Men noemt hem daarom “de museumman”. Of kennen wij hem toch nog ergens van?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je vindt in heel de regio niets toffers: Museum van de Zestienduizend Koffers.…

Tussen de nieuwe sneeuw en kille sterren tintelt de winterstilte, maanlicht schijnt eenzaam over het witte dorp; er deint mensengesprek hoog en helder van verre. Huizen, onregelmatig, blind verlicht, rijzen de straat langs, bleek en schaduw-somber; een kroeglantaren schijnselt op de dicht gelegene sneeuw glinstering; - dan komt er stil in…

Het Brits Museum heeft met kennersblik Het lijk van Cleopatra goed bekeken En wat is na tweeduizend jaar gebleken? Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…

enkele jaren terug bracht ik een bezoek aan het Brabants museum daar zag ik bij een tentoonstelling over de vijftiger jaren de oude racefiets van de legendarische wielrenner Wim van Est in een vitrine hangen... "het sprak boekdelen"…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

je hebt met me gepraat maar je hebt niks gezegd je hebt naar me geluisterd maar je hebt me niet gehoord je hebt naar me gekeken maar je hebt me niet gezien je hebt me aangeraakt maar je hebt me niet gevoeld…

Men kan niet zonder huid-op-huidcontact, Zo klinkt het uit de mond van psychologen. Dat wisten baby’tjes al bij het zogen, De borst wordt met twee handjes beetgepakt. Toch trek ik hier nu even aan de bel: Van huidcontacten krijg ik kippenvel.…

Voor kranten, boeken, bladen is het zuur En idem voor concertzaal en theater Voor schouwburg en museum ook een kater Een domper voor de “hogere” cultuur Goddank komt Neêrlands top niet in ’t geding: Niet duurder wordt een dagje Efteling…

Men staat voor het museum in de rij om 'n diamanten schedel te bekijken die volgens iedereen op kunst moet lijken omdat 'n slimme Engelsman dat zei dat hoofd, en wordt nou nooit eens iemand wijzer, is net als toen die kleren, van de keizer…

De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

Door de vrede aangeraakt Door verdraagzaamheid gekust Word ik stilaan in slaap gesust Nadat jij me voor de laatste Keer welterusten hebt gekust Nu dat voorgoed lijkt te zijn Nu dat eeuwig is…

Roerloos was hij blijven liggen Toen het leven hem was voorbijgegaan, Het was langs hem gegaan En had hem daarbij niet aangeraakt, Slechts het onbeweeglijke bleef, Overleefde het leven van de mens Die stuurloos verder ging…