Alle inzendingen over Oneindigheid

in oneindige verte vol pasta en wijn bemin ik zonder einde in het licht van vergeten zielen in het huis van heimwee naar ooit ben ik thuis als ik kijk in de verte in een droom waarin ik jou liefheb en oneindig bemin…

ik droomde mijn ontstaan en keek naar binnen alles werd oneindig kleiner opgesplitst ik keek naar buiten van mij af werd alles groter oneindig het centrum van het heelal en de weg naar de kern waren zojuist ontdekt mijn mooiste nacht was weer voorbij waar was jij?…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…

Kon Zelfhaat maar zijn De oneindige liefde Die ik voel voor jou…

Kon Zelfhaat maar zijn De oneindige liefde Die ik voel voor jou…

Kon Zelfhaat maar zijn De oneindige liefde Die ik voel voor jou…

Het klotsend water tegen de kade geluid van oneindigheid…

keilen ja keilen over spiegelend water blik op oneindig…

Als ... is een oneindig mooi woord.…

Kat op de deken Hij vindt het vanzelfsprekend oneindig aaien…

Zij omstraalt nu rondom de gehele aarde, Oneindig gouder, lichter, is haar licht, De ganse Mensheid is nu haar gedicht, Oneindig is de Vrijheid die haar baarde. - En toch, Geliefde, gij zijt niet veranderd.…

Ik ben winterkoud de sneeuw vlokt schier oneindig het haardvuur is goud…

Al onze innerlijke schilderingen zijn oneindig als je weet hoe de penselen worden gebruikt…

mijn roep weerkaatst niet nergens sterft in oneindigheid alles zo ver weg…

Gebroken botten in een oneindige woestijn smult het levend dier…

En dalen zal ik naar mijn hoogste Zelf, Tot waar het Brahman weeft in stil gewelf Zijn vizionaire werelddraperieën; En mijn getakte Melkweg - 'k zie, hij zweert, Twee vingers naar de oneindigheid gekeerd, Dat 'k Hem zal eren met Zìjn fantazieën.…

Mijn oneindige liefde geef ik aan alle bloemen en alle vlinders, die jouw weg ooit zullen kruisen. Mijn laatste geschenk aan jou... Ik voel geen kou, ik heb geen vrees, als mijn tranen verdrinken, rimpelt het water heel even...…

machtig gezichtsveld waar land en lucht samengaan blik op oneindig…

peinzend-artistiek staat te draperen, Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren De feeërieke zomen van haar shawl, En ongeduldig de avondster 't portaal Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen, Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren, En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal - De laatste tip waait donkerrood naar binnen Met koele oneindigheid…

voorbij het vervaagde landschap richt ik mijn blik naar het zuiden terwijl dromen hun glans verliezen grauwe wolken razen door de lucht nemen de gedachten met zich mee het gevoel verbergt zich achter mij niet onzichtbaar, slechts beschermd te kwetsbaar voor de openheid deze weg voert naar oneindigheid ver van wat ik nu nog weten kan zelfs…

mijl genoeg zijn twee passen te vroeg en als je naast me zou zitten en hoe lang vanaf wanneer mag ik jou gaan missen twee maanden of mag ik in weken meten of alleen die dagen die ik vlug vergeten ben onze afstand is oneindig…

Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

Ja ik laat mezelf spreken Niemand houdt me tegen ik ben trots op de eeuwigheid een eenzame rots in de bergen Wat de Brit in zijn parketten hal voelt bij tea time kan ik maar ervaren wanneer ik buiten ben, niet meer kan voelen finesse met een warme kant gewoon sec, zonder melk of honing daarvan genieten is een kunst grand cru zelfs…

Bovenop dat immense duin, bedwelmd door licht, verloor ik mezelf tussen wolken en aarde. Onzichtbaar voor altijd - de sterren. De maan - verdwaald, uit zijn omloopbaan geslingerd, met blindheid geslagen. Ik sloot mijn ogen en hield op te bestaan.…

Het zog van asbest en prefab smog duikelde de hemel aan diggelen. Vloog hem onschuldig uitgelaten rond de nek, tot hij niets meer proefde naast klinkerende kasseien, zijn dodemansnest. Hij klopt met zijn kraakbeenfluwelen vingertoppen. Aan bij jou, zijn broer. Binnen is verder weg dan de maan. In de aangebrande ruit dansen de groene rafels…

Of geef me het genadeschot en vul mijn omhullende buidel met alle lavastenen uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden. Stamp me dan vol tot mijn huid barst en mijn lippen uiteindelijk ontvellen van sprakeloosheid. Slechts één waarheid maar, wil ik van jou horen en ik zal niets meer denken.…

Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: Als tussen u en uw oneindigheid De schaduw valt, en in dat klaar gewelf Uw blank geluk dat god noch mens benijdt, Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf: O Ziel die alles wat uw wil bedroeft,…

De lucht heeft het druk maar hier op de grond groeien mos en herderstasje tussen de stadse steentjes voor wie het wil zien in de grond van de zaak oneindige onbestuurbaarheid…

het was één lange nacht van opgaan in elkaar die ons zuiver licht bracht het vloeibaar worden een helder weldadig stralen bereikte alle cellen in het lichaam trok vuur uit alle botten weg naar waar het nodig was om te zweven naar de top je warme gloed reist mee in mijn oneindigheid geeft nog elke handeling zin…

Ideeën, als makke schapen afgedwaald van kuddes, in een eindig verlangen geschapen te worden in het oneindig prisma van een transparante druppel.…