258 resultaten.
Weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 De donkerste duisternis
omringt het ruige land
het is een herfstige dag
zoals het vroeger wel vaker was
het zonlicht lijkt opgezogen
door wilde wolken met berenklauwen
een hagelbui maakt de wereld even wit
het landschap trekt dan een andere jas aan
mensen en dieren houden zich schuil
voor wolken en buien
binnen klinkt het gehuil
van…
verjongd 2
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.837 hij was nog zo jong,
een ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong
wat was het
dat mij diep ontroerde
ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven
hij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
zijn stralende glimlach
elke beweging die…
De rupsband
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 385 De band is weer bij elkaar
muziek en de gevoelige snaar
sluit ramen en deuren
want het gaat weer gebeuren
decibel gaat door merg en been
gewoon de muziek
samen lopen we er doorheen
de noten zijn geen probleem
want het is ruig en hard
en de drank vloeit
moeiteloos
door de aderen heen
en de grappen worden steeds slapper
en de teksten steeds…
In deze kamer woon ik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 De ruige kast, meegebracht uit Frankrijk
op het dak van onze Volvo
tegen de zin van mijn vrouw
mijn lage designbank
gekocht nadat zij weg was.…
KISTE TRUI
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 200 Op de ruige Mookerheide
loopt een vrouw rond met haar schep
spit overal de grond om
maakt wijde kuilen
zoekt naar de verhoopte schatkist
der graven Lodewijk en Hendrik van Nassau
die eens hier in een veldslag bleven
het bezeten mens zoekt jarenlang
vindt nooit de begeerde buit
is geheel ontgoocheld - sterft waanzinnig
niettemin maakte ze…
Sneeuwnoten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 316 het hoofd buig ik nu
buiten in de kou
en voel de kleine
glinsterende vlokken
neerdalen met schroom
alsof ze zich bedenken
zich weifelend neer leggen
op mijn ruige trui
even kunnen ze bestaan
mijn warmte zal ze smelten
dra
zoals Mozart´s noten
neerdalen in mijn gehoor
even blijven liggen
en dan gaan teloor
gesmolten in mijn oor
druppelend…
Een hart van jute
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 enige dat ik had -
Windhozen en orkanen
Die me overkwamen
Zorgden voor uitgesleten
Platgetreden paden
Die allengs niet anders voelden
Dan het gevoel geen gevoel meer te kennen
En zie daar, vanmorgen aanschouw ik een wonder,
Mijn zichtbaar hart is van jute geworden -
Ik haal de rugkant van mijn hand langs de ruwe stof,
En voel hoe ruig…
vervolg dialoog Heer Julius en Vrouwe Triestiana
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 751 Heer Julius:
het ware ook gek te denken
dat uw kuisheidsgordel is ontsloten
ik draag aldoor de sleutel,
niet van mijne ruige borst te verstoten
Vrouwe Triestiana:
ik verlang zo naar u, Heer Julius
pak toch uw waarde sleutel
het ijzer draagt mij zwaar te moede
strijk toch over uwe haren
laat ons genieten van het goede
Heer Julius:…
Geluk
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 585 Schuimende golven rekken zich uit
en bedekken het naakte zand
Helmgras wuift onder een wolkenvlucht
van oogverblindende kleuren
Boven, op het zonverwarmde duin
tintelingen door heel mijn lijf
sta ik compleet verwonderd
Ik zie
de geestverruimende zee
het ruige tussenland
een magisch veldmozaïek
Ik ruik
heerlijk bedwelmd
alle geuren tegelijk…
KOUD LANDSCHAP
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.494 Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken
weinige, ruige vlokken op de vlucht,
als vagebonden in een winters bos
't spoor bijster.…
teweeg
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 409 mijn paadje heb je schoongeveegd
en aangeharkt de sintels
de distels stonden schandelijk hoog
de dovenetels en het ruige gras
dat jij met zoveel liefde
en met blote handen wilde rooien
door ging je
met de paardebloemen
met wortel en met tak geruimd
het boerenwormkruid tussen
alle tegels weggekuist
de gulden roede
op de schop genomen…
Mijn dromen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Over eindeloze zeeën
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeeën van kust tot kust.…
Ter Wupping
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 41 in Ter Wupping loop je
fiets je
door puur natuur
langs het oude loopje
van de Ruiten Aa
bosjes, een schuur
je kunt rondstruinen
bij oude rivierduinen
Ruige berg, Kieberg
is avontuur
prehistorie
landschap uit voorbije tijd
boerderijen
grasland, beekdal
en al met al
beleef je puur
hoe Westerwolde
vroeger was
bolle akkers, gras
rust…
Mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 33 Over eindeloze zeëen
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeëen van kust tot ust.…
Uitgerust met veren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 het naakt van hun lichamen
in ruige veren gestoken,
met pluimen hoog en warm
langs rietstengels omsloten..
in verlangen dichter bij elkaar
een plek om samen te schuilen
uit de benauwende drukte van de steden
valt de nacht bemoedigend snel..
aan de grond stijgt weinig meer
dan een sterk gesmoorde opwinding,
trillen vleugels na..…
Tweede kerstdag
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 186 Een strandwandeling langs de zee,
wel een beetje ruig.
Mensen erop uit,
vreemd is het eigenlijk wel,
er zou sneeuw moeten liggen in het land.
Het is tenslotte kerstmis,
want sneeuw maakt het allemaal wat fraaier.
De zee blijft boeiend,
dat is zeker zo.…
Zo zag ik u staan in de avondschemer.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.
Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover.
Wilg, zo mooi door Stuart Staples bezongen.…
Dwaze moeders
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 781 Zachtjes en voldaan
slaapt een ruige wereld
buiten de barakken
ligt een vijg van kots
makke dwaze broeders
slapen achter heuvels
hun moeders zwerven in geduld
en beven in hun trots
De sterfelijkheid van liefde
graaft zich in duel
een ademtocht breekt vuige loeders
de sabels hun gezel
Een stoffig zadel
verrotte akkers
mirakels schermen…
Woestijnnacht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 783 Deze nacht bleef ik bij jou
en bij het voetlicht van de maan
waar jij je ruige dekens
vol van zand had dichtgeslagen
en ik volgde hoe je sliep
de hele nacht door hoe je sliep
tot het ochtendlicht
de sterren van je lakens had verslagen
En ik zuchtte hoe je ging
als een passant die zonderling
zich verschool achter de zon
om daar de stilte…
Zondvloed
gedicht
2.0 met 14 stemmen 4.135 Laat en verlaten dit verherfste leven:
een nabloei van vergane zomerplanten,
terend aan ruige najaarswaterkanten,
broos als de vlucht van wintermaan en meeuwen.
Bittere schemering, loochen de genade
eertijds beloofd achter uw onheilswolken,
wentel de wereld in het bloed der volken,
ga met de duivel en zijn moer te rade!…
In het oerwoud
poëzie
4.0 met 3 stemmen 599 Liefde’s wezen is zo teer
en ons hart is het ruige bos
en wij weten haar daar in de wildernis
alléén en van alles los,
van alles, van wereld en schone schijn
om enkel te zijn wat zij is:
een vlam, een verlangen, een felle pijn,
een kreet in de duisternis.…
Mijn eerste persing?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 28 Maan in ruige zee,
voorbestemd voor mens en dier
rode lap voor mijn stier
Olijf in kruiken,
scherven stromende welvaart
ontpit door eerste persing?…
LANDSCHAP EN WERK
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 51 Het wijde moeras
heft veel ruige eilandjes,
waarop eenden stil
en ongestoord hun kuikens
opvoeden en beschermen.
De reine poelen,
vol vrij leven van dieren,
hebben onder zich
een zeer lange buis, waardoor
fel bijtende vloeistof stroomt.…
De roep van het hert
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Ik rijs vandaag als de zee
bij vloed, ik sta als een steen,
als een rots, trots en stevig
hef ik m’n hoofd ten hemel
en laat mijn ruige bronstkreet
galmen over een bergmeer.
Ik rijs vandaag met U, Cernunnos,
Uw roep laat mij niet los; Heer.…
Feeëriek tafereel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 de zon wist
witte randjes
van de ruige vorst
die de bloemen omgeven
in een laatst overleven
nog is er geen wind
wel een tintelfrisse kou
die van de dauw
kristallen maakt met
duizend twinkelingen
alsof de tijd
heeft stilgestaan
ik wilde voor
de bloemen gaan
heb daarvan afgezien
jou geroepen
je kwam op blote voeten
over het bevroren…
Verloren
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 969 O zo mooi
Haar lokken dansend in de wind
Haar ogen loerend naar een prooi
Jouw hart gestolen
Met haar lippen
Zijdezacht en rozenrood
Verloren in haar netten
Jouw handen op haar lichaam
Het stoot ze af…
Als golven dansend op de rotsen
Je zit vast in het ritme van de zee
Je vecht voor vrijheid
Maar te laat
Je liefde als de zee zo ruig…
bedankt B
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.704 ik ben hem kwijt
mijn grote ruige met
sexy wimpers omfloerste blik
op vier poten die mijn billen
nietig doen lijken
de onvervalste bariton blaf
als heerlijk welkom voor zijn
speelkameraad, de dame
niet van haar stuk te brengen
door zijn imposante verschijning
ging lustig door zijn brokken
op te eisen en hij zag
en onderging met…
mijn adonis
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 1.115 hij was nog zo jong
de ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong
wat was het toch
dat mij diep ontroerde
ikzelf was al vergrijsd
reeds lang gearriveerd
in het zogenaamde leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven.…
Hottentottenaffectententoonstelling
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 371 Ze overstemt zo graag
de ruige natuur met haar gefluit!'
'Lieflijk gekweel...Ach,
echter dan dat
wordt het niet,
zoals jij kan zeuren
en ik het ondergaan kan...'…
Herinneringen aan Wateringen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 147 het bier in het vochtige gras
vergoten vloeide en de massa naar
testosteron en transpiratie stonk
Ik verloor geenszins mijn wilde haren
met krakersgloed en hanenkam
Met de tand des tijds en jonge jaren
blik ik terug met het ouder worden en
het milderen ten spijt
Ik ben dan aan de tweede levenshelft
begonnen, maar blijf heel trouw
een ruige…