Alle inzendingen over Schuldgevoel

Marisol aantrekkelijke dertiger zakt geregeld door de nacht; schenkt soms haar gunst, na bevrediging afstandelijk koel zadelt ze minnaars op met schuldgevoel De zon verlicht de gracht als ze huiswaarts keert na ‘n lange nacht; na een week duikt ze weer even onstuimig op in cafés op de Prinsengracht De nieuwe nacht wist oud zeer en…

voor jou was spel de werkelijkheid zijn woorden speelden met gevoelens zijn vingers prikten wel met pijn spon hij zijn web met spanning kocht hij aandacht je was volledig in zijn macht verslaafd aan hem omdat hij jou belangrijk maakte je verdrong waar hij je raakte je bent niet bang meer voor zijn angsten in je leven alleen dat schuldgevoel…

De blik dwalend over groene paden met zorg onderhouden alsof het schuldgevoel voortdurend wordt afgekocht maar tevens ook een ode aan de veelal onbekenden. Voor een van hen en in alle stilte diep voorovergebogen een vrouwmens in de late herfst van haar leven jaarlijks een paar maal aanwezig.…

jou was spel de werkelijkheid woorden speelden met gevoelens maar zijn vingers prikten wel met pijn spon hij zijn web met spanning kocht hij aandacht je was volledig in zijn macht verslaafd aan hem omdat hij jou belangrijk maakte je verdrong waar hij je raakte je bent niet bang meer voor zijn angsten in je leven alleen dat schuldgevoel…

ineens het idee op, waardoor het niet meer gaat Ik wil zo graag weer samen leven, luisteren naar een lied Maar de gedachte houdt het tegen, genieten kan ik niet Ik probeer het idee te bestrijden, de gedachte tegen te gaan Maar hoe meer ik vecht ertegen, hoe meer het door blijft gaan Ik wil het accepteren, zeggen: ”zo ben ik nu eenmaal” Maar het schuldgevoel…

De strijd om waar doe je goed aan, een schuldgevoel dat je bekruipt, minpunt in het bestaan, het is alsof je in conflicten verzuipt. Al sluit je de ogen voor het leed, en gaat het je niet aan, klinkt luid een kreet, hier ver vandaan. Kun je het aan, of is het niet te behappen, Koel, neutraal of met een traan, er valt niet aan te ontsnappen.…

steeds weer terug Wie wil zijn eigen gezicht redden Wie denkt er sluw en vliegensvlug Wie wil er alles op alles zetten Wie gaat er desnoods over lijken Wie is de duivel met schaapskleren Wie zal elke confrontatie ontwijken Wie kletst er gewoon uit zijn nek Wie is bang voor zijn eigen daden Wie ben je als je niet eerlijk bent Wie is er met schuldgevoel…

Hij praat recht wat krom is, hangt rond met trouwe hondenogen vol schuldgevoel kwispelende echtgenoot met 'n hondenkop. De affaire wordt 't zwaard van Damocles het hangt boven zijn hoofd bij elke stap en wordt door haar bij conflict ingezet. Ze realiseert zich haar macht en glimlacht hij laat voortaan thuis z'n jongeheer uit.…

het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd haar veiligheid belaagd haar liefde vervaagd die nacht zou langer duren dan de dagen van een jaar veel nachtmerries te verduren iedere man beangstigde haar welke dader kan nog leven met dit duistere schuldgevoel…

En uit schuldgevoel moet je accepteren wat ze met je doen… Hun excuus om je van je gedachten te mogen beroven… Ze willen gewoon een miljoen! Alle inspiratie die uit mij is opgedaan… Zonder enige vergoeding! Loop maar lekker naar de maan! Met jullie hele criminele bedoeling! Al 10 jaar lang, maken ze van iedere gedachte een grap.…

Je doet het telkens weer mijn schat en leert er maar niet van Ik vind dat wat jij steeds weer doet eigenlijk gewoon niet kan Je schuldgevoel breekt je steeds op en verlicht dat op jouw manier Maar geeft hem daarmee mogelijk hoop en ontneemt mij mijn plezier Alsof je alleen maar winnen wilt en niets ervoor wilt verliezen Maar…

gestorvenen getreurd hoe dan ook tranen gelaten geschreeuwd en gehuild ontroerd door al dat haten waardoor de wereld wordt vervuild door het zinloos geweld van mensen staat het leven plotseling stil ze willen elkaar de dood in wensen en moorden dan respectloos en kil het moorden laat ons sterk beseffen dat een mens een medemens zonder schuldgevoel…

Liggend op mijn warme bed, denk ik aan jou voel ik een sterke drang je te grijpen en te kneden Ik kan de afgelopen nacht maar niet vergeten Onverwacht kwam je uit de stilte en schaamteloos en zonder voorbehoud kroop je over mijn naakte lijf naar beneden Mijn onverschilligheid bemerkend liet je je hongerige mond zuigend gaan zonder schuldgevoel…

Al leken die mijns inziens klein, hij draaide er een schuldgevoel aan. “Vind je dat fijn, oude grijsaard?”, zei ik met een grimas, omdat hij klaagde over lucht. Die bevuild werd door louter mijn gezucht. In plaats van hem te vermanen staakte ik.…

Enig schuldgevoel? Een vastberaden: neen. Zo logge schattige viervoeter vergezelt me heden zo vaak ........ Brigitte Bardot..... zo maf nog niet!…

vannacht neen er is al een nacht en een jaar voorbij dat je er ineens in bleef ik zei wat ik dacht heel verdrietig over wat nooit kon nooit was je had je deel meer dan gehad recht op zielerust je leed was geleden blijft het rondzeuren of je misschien minder alleen van ons van mij had kunnen gaan vast staat wel althans dat geloof…

Dan moet je na een tijdje dat dier weer van je krant afduwen minutenlang niet kunnen lezen van het schuldgevoel en van verdriet, want moeder zul je niet worden. de beste manier waarop ik in zee ben geweest, is door ernaast te gaan liggen. Aan een zee hoef je zoiets niet te vragen.…

Schuldgevoel of zonde, zijn de overrijpe vruchten uit de boom van kennis. Als de hemel ons straft, hoeven we niet te lijden, wij verhoren zelf onze gebeden. Lotsbestemming is geen plaats, maar een manier van kijken naar de wereld. Ervaren is een naam die aan de opgetelde som van fouten kleeft.…

Een schuldgevoel achtervolgt ons nog vaak Ze zijn gedoopt en in Gods verbond opgenomen Kunnen ze aan Gods liefde en trouw ontkomen? En steeds vragen we ons af: “Wat is de oorzaak?”…

Diegeen die je daad egoïstisch vindt omdat je familie achterlaat met verdriet en schuldgevoel moet bedenken dat hij iemand die ‘n been heeft gebroken niet kwalijk neemt dat hij geen marathon kan lopen.…

Een schuldgevoel achtervolgt ons nog vaak Ze zijn gedoopt en in Gods verbond opgenomen Kunnen ze aan Gods liefde en trouw ontkomen? En steeds vragen we ons af: “Wat is de oorzaak”?…

begin van een nieuw leven modern en groot… te groot nu naar het bleek we zijn verdwaald, dat is niet overdreven en het voelt koud, al schijnt de zon nu al een week jij wilt hier blijven, ik wil ver weg en vluchten naar waar mijn hart en liefde woont, dat weet jij best en je begrijpt ook, dat is juist het trieste ik word constant door pijnlijk schuldgevoel…

geval de drukte met zijn ouders te delen de cijfers liegen er niet om in Engeland liggen tien van de dertig kinderen krom met Relatine graag gegeven door paps of mam twee maal daags één pil, geen gegil of schram nu heel relexed naar het plafond te staren door hun billen te branden zonder blaren Neen, de dokters konden het niet meer houden schuldgevoel…

Presteren maakt mij zo nerveus en het lijkt dat hoe meer ik de prestatiedruk op mij zet uit afschuwelijk schuldgevoel en waardeloos zijn gevoel hoe meer ik stress genereer in hart, hoofd en ziel. En als de deksel gestoomd en gepokt door mijn ziekte van mijn ziel valt stort ik moedeloos neer in de verveling.…

In die tijdloze toestand verkeer ik vaak, als m’n bewustzijn weer keert ben ik weer de mens met schuldgevoel, met zorgen om morgen; met hersens die plannen, die helder herinneren en liefdes herbeleeft en dat kan alleen de mens. Waar de tijd blijft? de tijd was er aldoor, wij waren in de onbewuste wakken niet bij de tijd.…

te zien en kwam ik zelden tot mijn spijt zo opgesloten dacht ik toen waar je je voor opent raak je altijd kwijt Ik wilde heel vaak naar je toe maar iets hield me dan tegen soms was ik echt te moe maar onbewust zat ik mijn verlies al af te wegen mijn angsten en verdriet zo sterk in mij zij hielden mij gevangen in de tijd maar nu mijn schuldgevoel…

Je zelfvoldane glimlach vond ik nogal verdacht, dat je uit Indië kwam en wij daar nogal smerig te keer zijn gegaan, was wellicht de reden dat ze je werk in de lift gooiden, uit schuldgevoel en boetedoening, maar nee, onbevooroordeeld is je geschiedkundige romantiek opgehemeld waar heel wat literair geploeter aan ten grondslag ligt, die veldslagen…

na een avond vol herdenkingen aan degenen die zijn of haar leven hebben gegeven voor onze vrijheid en aan hen die deze oorlog hebben overleefd en te kampen hebben gehad, met schuldgevoel angsten, verdriet, het gemis van familieleden die dit niet konden navertellen vieren wij vandaag onze vrijheid is iedereen wel zo vrij als wij denken dat ze…

Maar voelen zij nu enig schuldgevoel nu zij staren naar zijn lege stoel door die open plek in de klas wordt het nooit meer zo als het was. Tharukshan en Fleur voor jullie had het leven geen enkele kleur, toch vind men in pesten steeds weer gein dus zullen zij niet de laatsten zijn.…

ieder doet beleven Jouw woorden hebben hem geraakt En hem tot wat hij nu is gemaakt Jij gaf hem een kijk op het leven En dat je er zelf zin aan moet geven Zelf iets van moet maken En wist hem daar mee te raken Toen hij hoorde dat je was heengegaan En jij nog aan hem had gedacht Tijdens jouw laatste nacht Deed dat hem verdriet Vol schuldgevoel…