inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.755):

tweegedicht

Tharukshan en Fleur

Vergenoegd kijkend, hangen zij onderuit,
zij hadden het pesten tot cult verheven
de gevolgen waren hen om `t even.
Dus pestten zij dag in dag uit.

Het geeft hen een gevoel van macht
de meisjes vinden hen evident
als pester juist een hele vent;
als elk ander er om lacht.

Steeds storten zij zich op hun prooi
niets en niemand ontziend
het is hun prooi die het verdient
de reacties vinden zij o zo mooi.

Maar voelen zij nu enig schuldgevoel
nu zij staren naar zijn lege stoel
door die open plek in de klas
wordt het nooit meer zo als het was.

Tharukshan en Fleur
voor jullie had het leven geen enkele kleur,
toch vind men in pesten steeds weer gein
dus zullen zij niet de laatsten zijn.

Fleur

Een sprong een schreeuw
wielen die remmend knarsen
te laat, het is voorbij.
Wat rest is het geschrei.

Geschrei van kinderen
die dit niet konden verhinderen.
Die `t hun gehele leven
steeds weer zullen beleven.

Slechts rest een schrift met namen;
van hen die elke dag luisteren naar Gods woord.
Zonder dat het wordt gehoord.
Haar elk levensgeluk ontnamen.

Mogelijk komen zij in elke warme zonnestraal
en in een sneeuwvlok die valt
zo ook in iedere druppel regen
de beeltenis van haar tegen.

Haar wanhoop was zo groot
voor haar werd het een gegeven
het geluk vond zij niet meer in het leven
zij zocht het in de dood
Dd J.


www.dichteronderdemolen.eu

Schrijver: Dolf de Jong, 12 januari 2017


Geplaatst in de categorie: pesten

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 407

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)