Netgedichten

netgedicht (nr. 61.804):

Vanzelfsprekend

De wind fluistert geheimen,
en spreekt vrijuit in alle talen.
De storm loeit en blaast,
waarheen de wind dat wil.

Adem beweegt ons mensen,
als bladeren aan de bomen.
Als wolken die zomaar komen,
en als gedachten verder gaan.

Mensen ademen.
Vragen waarom.
De wind fluistert.