Netgedichten

netgedicht (nr. 36.605):

kleine man

soms heel onverwacht,
zo midden in de nacht
zou ik , al was het maar heel even
stiekempjes bij je willen zijn

je kietelen in je bedje
of samen spelen met je trein
lieve lieve kleine man
hoe lijkt je zo mijn plan

om samen eens te spelen
te lachen en te knuffelen
en jouw geheimpjes te delen
lieve lieve kleine man

ik zou - al was het maar heel even
bij je willen zijn
Ik zeg het wat vaak deze keer,
het spijt me dat het eerder anders was

zo is het nu niet meer
lieve lieve kleine man
vanaf je allereerste dag
weet je zoveel in mij te raken,

toen durfde ik het niet te zien
en kwam ik zelden tot mijn spijt
zo opgesloten dacht ik toen
waar je je voor opent raak je altijd kwijt

Ik wilde heel vaak naar je toe
maar iets hield me dan tegen
soms was ik echt te moe
maar onbewust zat ik mijn verlies al af te wegen

mijn angsten en verdriet zo sterk in mij
zij hielden mij gevangen in de tijd
maar nu mijn schuldgevoel voorbij
en ook de innerlijke strijd

spijt het me soms zo kleine man
dat ik heel lang niet echt met jou kon zijn
laatst gaf je mij
onbevangen je vertrouwen

Iets in mij werd heel blij
ik hoefde er helemaal niets voor te doen.
want in jouw kinderblik,
zag ik geen verwijzing naar mijn 'schuld'

geen vervreemding boosheid
en geen schrik,
alleen een zieltje met geduld
en lieve - lieve kleine man ik ben bereid.....

DIKKE kus Lonneke
Tot snel kleine man