251 resultaten.
Wanneer je in slaap valt
gedicht
1.0 met 4 stemmen 4.962 Wanneer je in slaap valt,
je hardgekookte lichaam nog
op pijnlijke prikkels reageert,
van houding verandert,
wanneer je halsbrekende rechterarm te lang
onder mijn hoofdkussen gekneld zit,
slaap ik,
Type-3-communicatie verstoord.
Wat het gevolg kan zijn
van over gloeiende kooltjes lopen
in plaats van één te worden
met het ochtendgloren…
OOSTERSE EER AAN SMALINGERLAND
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 119 Drachtens nijverheid
davert over de snelweg;
in het gras daarnaast
wiegen koekoeksbloemen zacht,
steeds als bij de turfgravers.
Te willen dichten...
Waar moet naar gezocht, bedacht,
geschreven worden?
Drachtens vogelzang
schalt luid: "Laat je moed zweven,"
en dan " 't is mooi genoeg geweest."
Een grutto stijgt op;
verheugd gaat zijn…
"WISHFUL THINKING"
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 257 Ik heb alleen nog maar de dood
ik geloof niet meer in het leven
en al helemaal niet in 'een eeuwig'
wel voor vele anderen, in respect
dat noem ik 'wishful thinking'
en daar wordt niemand slechter van!…
vernomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 29 neen mijn voelen draagt
geen vingers zonder
tastbaarheden, m’n
waarneembaar vermogen
is me te eigen om het ergens
tot rede te brengen
het blijft in een staat van
een non-oordelend proces
dewelke ik omarm met een
zekerheid die ik soms
plots even bijster ben
vogels wieken vleugels
met slagschaduwen
die telkens door de zon
ter ere wordt…
KLINKENDE STILTE
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 Onder glanzend blauw
staan hoge dennen roerloos,
kraken welluidend.
Vermaak in stuifzand:
speels lachend knielt de moeder
bovenop haar zoon.
De fazant snelt heen:
een wijnrode vlek verzinkt
in het hoge gras.…
Lepeltje
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.392 Het spiegelding
vraagt niet waarom
de opening
zijn keukenla verlicht
Het legt zich erbij neer
Het wacht
gelaten
de beroering af
Er is het licht
waarin
degene die beroering brengt
zichzelf herkent
--------------------------------------------------------
uit: 'De dingen de dingen de dans en de dingen', 2010.…
Als een schilderij van Vincent van Gogh
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Voort voort, ik word gek
van alles tegelijk zien
een totaalbeeld vanaf hier
en daar en van boven en opzij
de wereld, mijn kamer
het veld vol zonnebloemen
in een vaas en nog een vaas
alles bij elkaar geplakt
tot fictieve gezichtspunten
die in elkaar overlopen
zoals mijn hersenen dat doen
met alles
dat de zenuwen meedogenloos…
[ Soms hoor ik klokken ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Soms hoor ik klokken
luiden in de blauwe lucht --
blauwe luchtklokken.…
Logisch positivisme
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.590 denken aan niets dan waarneembare geiten
en jerrycans: ritmisch klotsend
vullen ze zich met het ondergrondse
en moeders: ritmisch zingend over het geloof
in de vooruitgang van de mensheid
tot de drinkbak van modder water bevat
en ze met hun ruige ruggen staan te drinken
en weten dat moeders van oudsher
de hoeders van de feiten zijn…
Zoals we zijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 Uit het ziende oog
van de orkaan
wie hem raken zal
in afzienbare tijd
even een niet
waarneembare
kalmte in een
oorverdovende
stilte van
ingehouden
adem, achter
de on-aardse
schreeuw, verloren
energie komt
in vervoering
barst open, daar
openbaart zich
de onneembare
zwaartekracht uit
de diepzee geboren,
zoals we…
Komorebi
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 55 beelden dalen als
trage bezinksels neer
licht valt door de bomen
de poort scheidt het
heilige van het profane
de schaduw van het haveloze
boompje op de tuinmuur
het zonlicht dat miljoenen kilometers
aflegde om het zielige boompje
binnen enkele minuten te bereiken
verzink in de verstilde eenvoud
de transparante schoonheid van…
* Julia *
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 1.439 uit de echo
van de schepping
is opnieuw
blinkend goud geboren
en nog wel in de lente
door de vroege adem
van het eerste jaargetij
op een namiddag
waarin de glans van groen
ons in warme zonnestralen
verlicht doet bekoren
zij is de zevende in de rij;
een rijkdom aan schatten
deze waarneembare tederheid
is op onze aardse wijze…
januariavond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 Open me, lijkt ze nu te fluisteren
en ik neem aan dat het een lied is
ze drinkt champagne en lacht breed
over de canapé waarop ze naakt ligt
mijn waarneming faalt niet
het is mij bijgebracht
zorgvuldig te handelen
bij het openen van een vrouw
de januariavond kleurt van grauw
naar donkerblauw
een tweede fles ligt in mijn handen
Sylvie…
Het lijkt 'n raadsel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 het brein speelt 'n vals spel
de uitputtingsslag ontloken
dagen verruild voor nachten
sinds slaap uit logeren ging
het grote malen gestart
geen begin noch eind
kleuren alle dagen grijs
en vervaagt de scherptediepte
wandelend door dagen
die niet meer de hare zijn
nauwelijks meer waarnemend
verdort zij langzaam…
Van waarheid en werkelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 201 Waar wij dichters menen de waarheid
Tot op het bot te ontleden als wij
Onze gedichten schrijven,
Komt het niet zelden voor
Dat wij de waarheid beschrijven
Zoals wij die waarnemen -
Of wij daarmee ook
De werkelijkheid treffen
Valt nog maar te bezien:
We beschrijven haar immers
Zoals wij onze werkelijkheid zien…
Levenswandel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Balanserend over smalle pad van het leven
Zoekend naar vaste grond en steun
Gaan we voetstap dagelijks verder
Langs rivieren, rotsen of ravijn
Bij voor of tegenspoed
Zo nu en dan dwalend, dan zeker wetend
Waarnemend de bermen van het pad
Struikelend of mijden de kuilen
Volgend de richting naar één doel
Naar het eind, de horizon.…
vreselijk die knutten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 730 vrouwtjes ongehoord
zoals die prikken
nooit zoemen ze zwijgen
ontiegelijk gemeen
zoals dat geteisem boort
ze zijn zo duivels klein
dat ik uitvergroot
pas echt waarneem
hoe harig vol venijn
die monsters me bedreigen
waarachtig van kop
tot teen maar op één ding ingesteld
en dat is mijn bloed zuigen
niks natuur dat is geweld…
Een tegenover
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 175 Ver voorbij aan wat ik zie
weet jij, kijk jij voor mij
een zien niet zoals
ik ooit waarnemen zal maar
vol beweeglijke bewogenheid
zo nabij als jij, zo kan
ik nooit bij mezelf komen
De spiegel van mijn ziel
is in jou handen
hou die maar vast voor mij
zal nooit in scherven vallen
je fluistert en luistert
naar mijn diepste zijn
zo ben jij…
over een zee
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 324 altijd als zij spreekt
met een ander pseudoniem
lacht een lichtstraal subliem
ultiem intiem
wij leven immers nog
in dit jaar genaamd tweeduizend en tien
wij zijn pelgrims die reizen over de zee van lucht
zoeken de singnalen op onze weg
die allang geschreven staan
gelijk aan een zucht
als ik in je ogen
bewegingen waarneem
dan zijn is…
Beschreven blad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Ongerept is de
Bladzij van mijn
Leven al lang
Niet meer -
Overal waarneembaar
Punten, putten
En butsen die
Mijn kant op
Kwamen in de tijd
En onrepareerbaar bleken
Telkens als de zware
Storm was geweken
Achterlatend de sporen
Van beschadiging door
Alles en door
Alleman en Jan -
Een beschreven blad
Ben ik nu, en met…
Aanvechtbaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Jij hebt je waarheid
Zoals ik de mijne heb
We praten over exact hetzelfde
En toch liggen onze waarheden
Mijlen ver uit elkaar -
De kunst is nu hoe we
De kloof tussen onze
Waarnemingen kunnen dichten,
De scherpe randen kunnen verzachten -
Alleen dan kunnen wij elkaars
Standpunt in vrede aanvaarden,
Veel beter nog dan we dachten…
Zonder dood en tijdgevoel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 midden in een
licht verhaal
wordt het mij
zwaar te moede
verander ik in een
met droefheid
belast persoon
voelde het gaan
tot in de extensies
van mijn lijf en
aards bestaan
waar alles om mij
heen tot grijze
steen verworden is
de transsubstantiatie
was algemeen dat
kon ik met eigen ogen
uitstekend waarnemen
mijn verhaal stokt…
Overnachten
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 436 Verdoofd lig ik, genegeerd door het waarnemen,
mij thuis voelend in vergane momenten, beleef
ik voor de zoveelste keer een déja vu in bed.
Ik ben een eenheid, verenigd in twee delen,
zoals een droom en zijn werkelijkheid,
die elkaar voortdurend in de weg lopen.…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…
Deden er het zwijgen toe
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 74 Naast elkaar,
Met elkaar,
Samen zo lang
Al, die elkaar
Woordeloos verstaan,
Een blik is genoeg
Een wenkbrauw die
Nauw'lijks waarneembaar
Beweegt, genoeg voor
Jou om mijn antwoord
Al te weten
Op de vraag die
Je nog niet eens
Gesteld hebt -
Ik zwijg, jij
Zwijgt terug
In liefde doen
Wij er het zwijgen toe,
Onze liefde…
zie mij niet
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 370 zij staart mij aan
in feite belet zij mij te kijken
naar haar ontklede lijf
waar de voeten zich ook nog als het ware
in helder water verbergen
hoor ik van achter haar veelzeggende blik;
zie mij niet en
probeer mij niet te verklaren
in haar pose ontwaart zich
enige zwaarte van de ziel
voor mij waarneembaar
doorheen haar naakte vel
daardoor…
Verleden toekomst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 629 Een valkuil
omdat geluk niet verkrijgbaar is
in de toekomst, in het verleden
Het is te vinden in het waarnemen
alleen voortdurend in het nu…
Even maar
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.288 Ik zou alles willen opgeven
Alles wat belangrijk leek
Me volledig willen overgeven
Aan wat eens onmogelijk bleek
Ik wil helemaal niets meer willen
Niet meer moeten, alleen zijn
En alleen nog verdwijnen
In een stille witte schijn
Ik wil alleen nog waarnemen
Me verwonderen over wat is
En me geen zorgen hoeven maken
Over wat ik wel of niet…
Achterover gedroomd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 In een toestand van slapend
Waken heb ik deze nacht
Min of meer bewust meegemaakt,
Verstrikt als ik was in dromen
Die achteraf geen dromen bleken
Te zijn, maar een schijnvorm van
De werkelijkheid - míjn werkelijkheid
Die voor anderen niet waarneembaar is
Maar voor mij een bestaande verbeelding
Van ziek zijn dat door medicatie
Binnen…
Onvermogen om te communiceren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Zombies zie ik
Zo ver het oog
Reikt, figuren
Die in een ver
Verleden wellicht
Ooit mensen zijn
Geweest, of in
Ieder geval mensen
Kunnen zijn geweest,
Hun lichamen nog
Herkenbaar, hun geest
Allang afgedwaald
Naar gebieden die
Zij zelf niet meer
Kunnen overzien -
En ikzelf dan,
Als ik in de spiegel
Mijn eigen gezicht
Waarneem…