7295 resultaten.
een drempel te hoog?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 182 hoger leek te worden
het maakte haar nog meer huiverig
maar waar ze ging
een uitweg leek er niet
het werd een berg
op elk te volgen pad
moedeloos werd ze ervan
tot ze begreep
dat er niet anders op zat
dan zich er doorheen te graven
het was haar trots
die haar verboden had
om het woord “sorry”
uit te spreken
toen ze eenmaal
haar hoofd…
Verzin een list
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 375 En streel ik je wakker
in het morgenlicht,
onderzoek waar jij
in hebt beslist, vervloek
het moment, waarin je
z’n makker werd, verdoof
hem met een duivelse list,
of zitten spoken alleen
maar in het hoofd ?
"De geest die alle dingen
leven schenkt is liefde."
Oscar Wilde…
Mémoire
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 681 mijn hoofd
is niet ovaal, haast
vierkant van nature
daarin die grote
bolle ogen
blauw geheten
in de volksmond
vervlakt grijs
als ik het zeggen mag
een neus
met geringe Joodse inslag
zorgt voor een
verweesd gebaar
de glazen hangen immers
onder het vlak mijner blikken
terwijl mijn lippen
dun de bovenste
de onderste dan
wat meer…
Droom.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 356 Je stond je hoofd te schudden:
"Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?"
Ik zei: "Ik heb niets anders,
ik ben nu eenmaal zo".…
Kade
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Jij danst in mijn
Gedachten
Musiceert in mijn
Hoofd
Bent aanwezig in mijn
Zijn
Jij knipoogt naar
De zon
Terwijl
De maan jouw huid
Voor eeuwig
Streelt…
Het groeit me boven het hoofd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 356 Ik schud wat
met dat hoofd,
waarboven het me groeit
denk dan bij mezelf:
het komt
allemaal wel goed,
toch?…
Over een gat in je hoofd.
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 183 Het is maar wat je gelooft
Met dat gat in je hoofd.
Nu moet je er alleen nog even
Een bestemming aan geven
Of voel je je beroofd ?
Wat kun je nog meer verlangen
Je zit nooit meer voor één gat gevangen !…
Oorlog
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 39 Oorlog in mijn hoofd
ruzie tussen beide
ze blijven allen schreeuwen
ze blijven allen strijden
Oorlog in mijn kop
er zijn zoveel gewonden
en als dit nog even doorgaat zo
word ik straks dood gevonden
Oorlog in mijn hoofd
ik geef het bijna op
en er is niemand die ziet
dat ik een slagveld verstop…
Geen tijding, geen tij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Ik zie niets,
ik hoor niets,
wij spreken alleen
zachtjes in mijn hoofd
tegen elkaar
het bovenstaande,
het onderstaande:
samen op het strand,
geen beweging op de vloedlijn;
gelukzaam thuis…
in je hoofd varen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 staar ademloos naar
het ontzagwekkende
terwijl de klei onder
je schoenen kleeft
lange puntige bladeren
plukken neveldruppels
als de oceaanmist over
Socotraanse toppen jaagt
waar is je oog voor
ingekerfde wonden
op stammen van
duizend jaar
het drakenbloed
wordt duur betaald
lees en laat
Socotra rusten
vaar in je hoofd…
Schrappen is
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 58 naar lucht happen,
wissen zo wijs
als een herinnering
het minder kan maken;
zalig wordt het
in je hoofd blijft
vaag een blauwdruk na
niet uit te gommen.…
Hoofdreizen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 77 zich aan neveldruppels laven
Staar vastgenageld in het
drakenbloed-bomen-bos
naar de ontzagwekkende
reuzen getooid met brede
dichte kronen terwijl de klei
zompig aan je schoenen kleeft
Streel de ingekerfde wonden
op duizendjarige stammen
van duur betaald drakenbloed
Laat de reuzen hun wonden likken
vaar naar Socotra alleen in je hoofd…
Meer dan ‘n stoel,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 53 n blauwe lucht
waarin ‘n berglandschap
van lobbig geklopte room
aan de horizon een
eiland van grijs zand
voor het eiland
helderblauw water
en daarin een stoel
een stoel in het water
niets meer niets minder
en toch is de stoel
zoals hij daar in het water
onder de blauwe lucht
met wollig witte wolken
meer dan een stoel
veel meer…
In de Wolken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 124 ‘Lieve jongen, ik weet
niet hoe het uit te leggen
maar laat me zo maar zeggen
die wolkjes die je aan
de hemel ziet staan
zo heerlijk wollig zwevend
daar zit zijn oma ook tussen
echt waar – springlevend.’…
De ijsbeer
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.884 Iedere keer weer
die eindeloze vlakte
van geribbeld ijs
Iedere keer weer
die grenzeloze leegte
van vastgevroren sneeuw
Iedere keer weer
die onmetelijke kou
prikkend en bijtend in de stilte
Maar vannacht
schoof er plotseling
een ijsbeer in het beeld
wollig wit, oneindig zacht.…
Wie zwijgt
gedicht
2.0 met 37 stemmen 22.651 Ik sta erbij, ik kijk ernaar,
wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen,
was mijn handen
en leg het weg,
en onrecht slaapt, onrecht groeit,
onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn -
nóg is onrecht tamelijk klein.
-------------------------------
uit: 'Wie A zegt´, 2003.…
Aandenken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 de nachten lengen tot rode wederkeer
naar 'n herfstige dood, wollig gekleed
in grondmist en doorregen met rag
op elk pad dat ik onwetend betreed
het lijkt alsof verloren stemmen in die
zachte, verstilde draden zijn gevangen
alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig
leven naar eindigheid doet verlangen…
In lichtende kristallen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.074 ik zag je
al van verre
in glanzend onderscheid
je duikt en danst
zweeft wollig lang
in winters vrije val
komt met velen
zacht dalend
op de dwarrelwind
ik vang je schoonheid
op mijn hand
in lichtende kristallen
je gloeit nog één keer aan
en langs mijn huid traant
nu jouw kort bestaan…
Texel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 2.419 waar strand en zee
schuimend de liefde bedrijven
schuren zand en zout
zonverbrande lijven
moet ik in wind en duin
kind en kruin beschermen
terwijl gaap en slaap
zich over mijn geest ontfermen
jij kust de rust
en sluit het zonlicht buiten
ik tel de schapen
die wollig ook mijn ogen sluiten…
Spiraalde zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 we wolkten
op de wind in
vederlichte lagen
nog voerde wit
wollig gekruld
de boventoon
maar de thermiek
spiraalde zwart
de onschuld binnen
het buien
kon beginnen met
een eerste bliksemflits
maar in ontlading
verregende het zwart
de wind nam langzaam af
wij wolkten
weer geboortewit na
de laatste donderklap…
IN DE WOLKEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 150 en altijd altijd
blijf ik maar denken
dat ze iets vertellen
die witte wollige wezens
die in allerlei vormen
licht en luchtvaardig
voorbij sluipen
zelfs onderwijl nog
van gedaante veranderend
om mijn gedachten
daarmee te stimuleren
of te kwellen
maar wat ze vertellen
ik vraag het aan
het kind in mij
het zwijgt
maar kent wel degelijk…
Ik wil je kussen.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 167 Ja maar,
ik wil met je kussen,
vandaag, dolgraag,
gestaag, maar laag,
ik wil je hoofd kussen.
Nee toch,
Ik wil met je kussen
spelemeien, vleien,
bakkeleien, breien,
ik wil je hoofdkussen.…
Verdraagzaam, draagt zichtbaar lentelicht
netgedicht
4.0 met 56 stemmen 1.657 De aanloop niet langer houdbaar
alleen het uitgestelde moment bedwong
het verlichten nog van de verwachtingen,
onschuldig, vrolijk en minzaam,
verdragen meer dan onstilbare honger
naar het wollige witte melk,
koppen steken reikhalzend bijeen
het verlangen naar het schrale zoet
van de vroege lente.…
De wolken, de zon, de roos, de liefde
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 42 Als de wolken gaten gaan slaken, flink gaan gapen
priemt de zon haar eerste stralen door het wollige wolkendek
om daarna te schieten met warme hemelse zonnepijlen
om werelds verkwikkende rode roos in haar bloemhart te raken
waarop zij haar rozenbladeren ontluikend openbaart
om vooral haar liefde voor de mens en natuur blootlegt.…
Zomer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 232 Als mollen tuinen
lekker om gaan wroeten
en wij voor hun hopen
en het struikelen erover
uitkijken moeten
Als wollige wolken
onbezorgd
langs de hemel scheren
en geschoren schapen
met hun korte kapsel
hemels hooghartig
gaan lopen flaneren
dan zal menig
warrige lentedromer
wakker worden
want dan is hij
in aantocht
de langverwachte…
Lentebode
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 509 Wollige schapen
plompverloren in de wei
warmpjes bij elkaar.
Vlinders klapwieken
met hun gekleurde vleugels
geluidloos applaus.
De dagen worden langer
de rokjes kruipen korter
de liefde rukt op.…
ik wil geen duimbreed meer wijken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 461 duimbreed meer wijken
zwerf nu door mezelf
heb me uitgeschreven uit deze wereld
op reis naar het nieuwe ergens
ik had nog een tegoedbon
voor huisvuilzakken
die had ik ook wel nodig
opgeruimd staat netjes
ik hijs mij op aan de touwen
van het nieuwe vertrouwen
reikhalzend in de verte gloort
het mooie nieuwe wollige…
Even mooi
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Even
voelt het leven
mooi
De warme
zonnestralen
over het
verlichte land
De groene
bruine bomen
in het
bemoste bos
De vrije
vogels vliegend
in de
vredige lucht
De zwierige
zwanen zwemmend
op het
schitterende water
De wollige
witte wolken
in de
hemelsblauwe hemel
De bloeiende
bonte bloemen
in de
wonderschone wereld…
Dit brein van mij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 Gedreven en bevlogen
Welbespraakt, nog ongerept
Met vele snelwegen aangelegd
Waar passie in overvloed
Enkel soms de rem wordt opgelegd
Tot daar al dat bloed
Wollige mist en stromende regen
Als een hert die in je koplamp kijkt
Waar grenzen om de hoek liggen
En met de accu halfleeg
De omweg pas begint
Oh
Dit mooie brein van mij…
Rammerrie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 495 dag sprak de nacht
terwijl zij haar schaduw
toedekte en verdween
in diep duister onder het
vier seizoenen dekbed
even was glanzende zijde
haar zijde niet meer
het arme schaap, ooit wollig
en gewillig gaf hem kaal
geschoren van katoen
nog dieper kroop zij
vergat even dat
na elke verdwenen
nacht een nieuwe
dageraad ontwaakt…