Alle inzendingen over Zachte

Het is het vallen van de nacht De uitgestorven stad De sluimerende stilte Die zegt, 'welterusten schat' Het is de uitnodigende warmte Melatonine die begint te stromen De pauze welverdiend Die zegt, 'tijd om te dromen' Ik ben al moe vanaf de ochtend En het is al bijna nacht Ben haast niet te genieten Dus ik zeg, 'slaap zacht'…

Weer moest ik wennen aan het pulserende licht, de smaak van sardines, aan de geuren van de citrusvruchten, aan het moderate stijfsel van de was aan de gevels naast het bladders in het retro spectrum van het caroteen wat ik in gezichten las. Pathetische cirkel, passioneel tempo van de dag, striktheid in haar ultieme beweging, wat…

Ik sta deze morgen Uit het duister op En zie licht dat Elk hoekje - ook Al is 't nog zo ver En donker - liefdevol Beschijnt, 't is laag, Zacht gefilterd licht Dat in mijn donkere Binnenste schijnt Waardoor het zwaarste donker In mij uiteind'lijk zwicht…

klaarwakker, zo dacht ik te lopen, op iets wat soms aandeed als het prettige van mos, om fluisterend te zoeken, te voelen het minste geringste: alle erkende bestaande variëteiten van schaduw dit uur van de dag, opdat men mij voegde, met nodige discretie, bij de lijst van gewone prestaties in het boek der vergelding, het grote jaarverslag…

Zo kwetsbaar En zo klein Zo puur jij kleine man Je ruikt zo heerlijk zoet En je huidje is zo zacht Van die hele kleine handjes jij die naar me lacht Je zult je gaan verbazen Over hele kleine dingen Van de wind die naar je blaast En vlinders die op je springen Je oogjes knijpen toe Bij de eerste zonnestralen En straks rond middernacht…

0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

nu en alles ligt ginds de ik- en de jij-vorm wij als afscheid in het geluid van klaprozen ik weet niet meer of wij waren en de gebaren die ik losmaakte uit jouw haren keerden zich naar binnen nog voor de nacht brak en wolken legde in onze adem ik voelde hoe jij wilde vliegen verder dan wij hadden verwacht…

mooi lief en zacht als het prinsesje waar jij van droomt dat ben jij - benthe mooi, lief en zacht als je lacht zeker en natuurlijk ook als verdriet pruilen laat mooi, lief en zacht is ook het eindeloos geluk dat als twinkelende sterretjes in jouw oogjes lacht mooi, lief en zacht gemaakt van fluweel breng jij gezelligheid met jouw…

ik denk aan jullie waar ook, aan mensenredders artsen het verplegend personeel ik denk aan jullie waar ook, aan kinderen uit 't veld geslagen omringd door coronaplagen ik denk aan jullie waar ook, die het land moeten besturen schrijf de zinnen gekooid als een tijger in mijn huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel.…

Hij praat zacht; hij hoeft niet hard te spreken; hij heeft gestudeerd en spreekt met gezag. Maar als het gekijf toeneemt, trekt hij zich terug en schuilt in de boeken die hij las.…

dit vraagt om volharding; breek de dagen, doorsta de uren, het staan in stilstand verblind het ogenblik, om samen geheugen in vlees te prenten om atomen van steen als rook tot lucht te blazen verzacht een rots haper de tijd…

Alleen wij In de nacht Donker Harde grond Zachte blaadjes Jouw lijf Op het mijne Jouw gezicht Boven het mijne Zwevend Je ogen Samengeknepen Je mond In die lieve Glimlach Je hand Die een haarlok Van mijn gezicht Wegstrijkt En mijn wang Streelt Aait Zachtjes Lief Je bent lief Fluister ik De lieve glimlach Wordt breder De ogen…

Als twee kleine kraaloogjes vragen, Help mij, want ik voel me niet fijn, Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoisch zijn? Als je van de dierenarts hoort, Dit komt nooit meer goed, En hij krijgt steeds meer pijn, Mag je dan omdat je hem niet kan missen, Egoisch zijn?? Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, En je…

Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag…

Het knisperend grind op de paden draagt geruisloos de stilte voort waar bomen de graven omarmen rust zacht, klinkt als draaglijk woord lief dwarrelen de eikenblaadjes als warme deken over de dood ik hoorde jouw stem in een leeuwerik toen ik heel even mijn ogen sloot…

zacht vraag ik aan hen die ik bemin wil je me dragen even of een heel klein zetje geven de meesten lopen me voorbij en zij die wel willen kunnen me niet tillen…

Dat de zachte krachten het toch halen, werd al zo vaak gezegd: de glimlach sterker dan de vuist, de dageraad zo roze en zo stil; de kleine mens weer opgericht. Dat de zachte krachten het toch halen: de reis opnieuw begonnen, tegen beter weten in, een kans gegeven aan de boef, de boze; het lied opnieuw gezongen door de engelen.…

Groen gras over verre velden struiken zo hier en daar een boom die geschiedenis vertelt of een bos vol frisse geuren een tuin vol weelderige bloemen park met borders van kleuren waarin concerten van vogelzang mensen op bankjes langs paden rust van water in rivier, meer of beek geluid van klaterende waterval wind zacht ruisend door de…

Nee, Koning Winter heeft hier amper macht. De nieuwjaarsduikers waren zeer content. Elfstedenrijders voelen zich miskend: door hen wordt naar een strenge vorst gesmacht. Ik vrees: hun wacht dit jaar een hard gelag tenzij de Tocht der Tochten zwemmend mag!…

Sterven is geluk bedwingen. Want jij bent het verleden dat ik wens als jij me weer vergiftigt met vragen die leven waar ik besta en weer weet dat alleen de doden mij zullen vragen of ik eeuwig gelukkig wil zijn.…

waar het geluid van babykreten het mooiste lied overstijgen wil twee grijpende handjes zoekend naar troost in zachte armen tot rust gekomen slaakt het een zucht in de warme omhelzing waar zijn lach geschonken jou zacht beloofd dat na zachtjes gapen dit nieuwe leven in alle stilte vredig zal slapen…

met kunst en vliegwerk hielden we jou in leven tot je uitgemergeld je laatste adem uitblies zonder kracht je kon niet meer lopen niet meer praten je ogen zagen zonder zicht flarden uit het verleden spraken zonder inhoud, zonder bericht je handen lagen stil huid om skelet we hebben je laten leven dood in je bed rust zacht…

bittere smaak van tranen de verslagenheid is groot stel mij duizend vragen hoe zacht is de dood waarom nu dit scheiden toekomstplannen gesmeed vrij van al het lijden is jouw leven nu geleefd…

bevende handen omsluiten haar hart in zachte armen hervindt zij de kracht lacht naar het leven voor even weer hoop de weg naar morgen loopt over rood maar het lot beslist verkeerde keuzes uitzichtloos haar droom vergaat rood verdwijnt in grijze nevel haar hart gesloten rust ze zacht…

zelden heb jij je tranen laten gaan hoewel het water vaak tot je lippen heeft gestaan dan leek je onaangedaan en opende de ramen om de benauwde sfeer snel weg te laten gaan je vermande je hield het hoofd nog even rechter in verder en er zeker niet aan onder door gaan van die kracht had ik nog graag de zachte kant gezien…

het diepe van je ogen parelend mooi oplichtende sterren verdwijnen in het niets engel van mij mag ik je dromen zachte ogen bekoor mijn hart omhels mijn leven met vleugels vol liefde nevel verdwijnt in de kleur van je ogen…

In de schemer van de avond Laat je jezelf zien Het zachte licht Schijnt over je prachtige lichaam Je loopt geruisloos naar mij toe Mijn ogen volgen elke beweging In de schemer van de avond Sta je heel dicht bij mij Onze ogen verdrinken in liefde Harten die bonzend kloppen We raken in zinderende opwinding Zonder dat we elkaar aanraken…

maar los en wees niet bang want ooit branden er kaarsjes in je boom mijn schat snik zacht…

Rust maar zacht, lief klein kindje eindelijk zonder alle pijnen in je graf Geloof mij maar, iedereen bemint je omdat jij ons je oprechte liefde gaf Rust maar zacht, lief klein kindje kom maar van die intense pijnen bij Geloof mij maar, in de dood vind je onze levensschepper aan jouw zij Rust maar zacht, lief klein kindje oneindig grote…