inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.240):

de zachte vleugels van een klaproos

nu en alles
ligt ginds
de ik- en de jij-vorm
wij als afscheid in het geluid
van klaprozen

ik weet niet meer
of wij waren
en de gebaren die ik losmaakte
uit jouw haren

keerden zich naar binnen
nog voor de nacht brak en wolken legde
in onze adem

ik voelde hoe jij wilde vliegen
verder dan wij hadden verwacht

Schrijver: kerima ellouise, 28 juni 2014


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 559

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
1 juli 2014
Het raakt me, vooral de laatste strofe.
Het is prachtig geschreven Kerima.
Naam:
geeraardt
Datum:
1 juli 2014
Op z'n retorisch: Kan een afscheid zachter worden verwoord?
Naam:
switi lobi
Datum:
30 juni 2014
Beeldschoon... helemaal jij
Naam:
w.w
Datum:
28 juni 2014
bloemen zijn donzig, jouw woorden van fluweel, kun je iets zachters lezen?
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
28 juni 2014
Hier is de nacht weer schitterend gebroken.
Naam:
Edwin van Rossen
Datum:
28 juni 2014
Ik genoot al bij de titel :)
Prachtig gedicht Kerima!
Naam:
Guido De Pelsmaeker
Datum:
28 juni 2014
Email:
godassergmail.com
Héél mooi, allerzachtachtaardigst gedicht!
Komt over zoals jij het voelde & bedoelde! Kortom: dit is kunst!
Met jouw zin: "nog voor de nacht brak en wolken legde in onze adem..." zul je vele (dichters)harten breken...
Naam:
Bert Weggemans
Datum:
28 juni 2014
Een heerlijk gedicht, Kerima, zowel qua vorm als inhoud, met een prachtige afbeelding erbij ter vervolmaking. Klaproos symbool van kwetsbare schoonheid, door volharding tot sterkte gemaakt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)