Alle inzendingen over achtergrond

Wat een achtergrond! In het licht daarvan kan niets onopvallend zijn. Men kijkt het best op een afstand toe. Straks komt er specie uit de opening die zich ergens concreet en zinvol instort. Hoe veraf is het betonrot nu. -------------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002.…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

een achtergrond van veldbloemen kleurend in het vermiljoen.…

jij ziet wolken maar het weer kun je niet duiden bos kent voor jou geen bomen meer je kon ze allemaal dromen zit te spelen met de tijd terwijl vandaag al door je vingers glijdt nog ben je vriendelijk maar de achtergrond donkert onzekerheid wij zijn vrienden ook al weet je onze namen niet blijven bij je voor altijd…

in teveel licht lost het zwart van letters op waarmee ik schaduw wilde schrijven de intieme scene met jou op toneel tegen mijn achtergrond zal nu zeker zonder diepe contrasten blijven rest een vlak verloop met kleine hinten die de goed verstaander kunnen helpen op het pad dat ik voor ogen heb gehad…

je schrijft met vlammend licht buien aan de hemel zwarte letters krullen wellustig op een grijze achtergrond tekent in kleur nog wat vage regenbogen waarop in donderend applaus je creatie door de wind wordt weggevaagd de nachtelijke stilte maakt een blanco pagina weer zomers klaar…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

Mijn fantasie vult de gaten in mijn kennis: zwarten op het zwart.…

Je ziet de tanks, de bommen en de rook, De doden, ouders die ter aarde zinken, Gehuil blijkt overal gelijk te klinken, In Israël en in de Gazastrook. Als we het willen, kan het vrede zijn, En knuffelt de imam met de rabbijn.…

ik keek op hem neer wilde vaak meer zijn dan mijn schaduw kon hem nooit ontwijken waar ik ging of kwam hij hield mij bij de hand wij groeiden samen op van lieverlee deelden wij wel en wee pas toen ik het licht vond verdween hij langzaam naar de achtergrond toch zal hij ook groeien want het donker doet ons altijd samenvloeien…

een blik naar buiten we zien hoe de avond zich langzaam ontvouwt lente regen zo zacht zo mild… we omhelzen de komst van de nacht (en elkaar) fluisteren dingen in elkaars oor die bij aanvang van de ochtendstond alleen wij beide zullen weten met op de achtergrond altijd Fairouz www.fairouz17.123website.nl…

als coullisse ben ik ooit op de voorgrond getreden het gordijn viel te snel had geen achtergrond in verleden en heden het toneel was er wel was misplaatst als kronkel van de regisseur slechte tijden die mij als pion door glitter en glamour zag schrijden het gordijn viel te snel voor mijn wording als ster die hel was mij nog een…

de ruimte tussen rotsvast en zoiets als onwrikbaar is broos en dun bezaaid, zodat mijn vage bomen wuiven alsof ze weifelen op de tast, zonder vaste ankerplaats, over straffe zij- en tegenwind, terwijl in de verte gouden even- beelden verstenen als herleefde achtergrond, tot stof, in zekere mate…

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/snoek-bijt-meisje-strijd-om-recreatieplas-losgebarsten~b57f3f5f/…

Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen. De zon gaat langzaam onder de schemer glijdt over het strand geruisloos is de nacht gevallen…

Lieverd, hier een licht dat duister verplicht om warmte uit te stralen En mij na vele uren het humeur doet herbepalen Het kaarsje doet mij enkel denken aan een beeldschoon iemand en het zachte wijsje op de achtergrond zal mij nooit vervelen. Wit rode kaarsjes op kaarsenblad branden en ik vergeet even mijn verdriet draag het op handen.…

penselen trachtte ik het zwart van je af te schudden (in een kamer) maar ik vind nog een heldere stippellijn op het behangpapier (niets is toeval) waarop je schaduw meevaart, bij tussenpoos vanuit het spiegeleffect tussen licht en donker ‘k veeg niets meer uit laat het strijklicht binnen als disgenoot fijntjes wat blijft op de achtergrond…

verspreidt een grijze vieze slier, een slang van een hoop vergissingen die gaandeweg synoniem daarentegen een levensbeschouwelijke les wordt woorden steken door sterker dan ontevredenheid, sterker dan gevoel onbehaaglijk de onenigheid, als drijfveer op de achtergrond een stugge ongeïnteresseerde houding met een doorluchtig 'presidentieel…

stofjes dansen in de middagzon met op de achtergrond het ruisen van de populieren handen in je schoot vingers nog altijd snel met hun onvermoeibaar pluizen pakken spel soms helderen je ogen als herinneringen in gebroken glas hun scherven laten glinsteren je zit zoals je was sprankelend en transparant maar nu fragiel het zonnetje…

het was niet jouw muziek die felrood doorkwam uit de achtergrond zij lichtte op uit een palet met onbekende vergezichten geroezemoes van stemmen uit de duizend talen die eonenlang al uitgestorven zijn de mengelmoes van angst en haat vergaard in onbestemde kleuren van de dood jouw muziek gaf hoop maar verloor de strijd van het…

met fluwelen achtergrond varen de boten af op een zee van melk de vissershaven ligt gesloopt onder de netten tussen twee vangsten in de zee heeft het strand schoongemaakt met schelpen versierd met zeewier soms wandelt er een mens kort de zee in en wil er drinken als een vis -------------------…

De ouderwetse wielerheroïek Lijkt in de Tour de France weer terug te keren: Veel demarreren, keihard duelleren En weinig rekenwerk of ploegtactiek Maar komt de Tour ooit nog tot een ontstijging Aan permanente, onderhuidse dreiging?…

vandaag lachte ik met jou fragiel mooi was je op dat kleine stukske strand we dansten rondom de zon zwaaiden naar de sterns je had je ipod in een oor met Bach als achtergrond in het andere kleefde ik aan een kleine cirkel rondom ons maakte het gans compleet we spraken niet van lente we spraken van nieuw licht…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

De verteller De oude man en het jochie Met rode fez in flegma* Hand in broekzak gegleden Op de achtergrond In 't dal van de heuvels In 't blauw. De lucht. Vogel die krijst Verhalen uit 't verleden Vertaald naar nu. Het heden (n.a.v. 'De Geschiedenis' van Edvard Munch) *onverstoorbaarheid…

ik zie jouw lach, aan het strand met handdoek in je hand, en op de achtergrond een koelbox en een parasol die me elke keer weer als een klok in mijn hoofd en mijn hart, stilzet. Telkens ont- vreem ik weer jouw lach jouw gedachten uit een lichaam die ik nooit goed heb begrepen. Soms besta jij teveel in mij.-…

In de ledigheid van lucht zijn er volop bochten om ons in te wringen een onmetelijke ruimte zonder weerstand of verzet Een smalle basis een breekbaar draadje het meest wankele evenwicht het is genoeg om rechtop naar de hemel te reiken Tegen onze bevlekte achtergrond schieten we nietig en vluchtig op we denken hermetisch met een doorzichtig…

ik schrijf mijn tekst hier op de muur in de hoop dat op den duur u het lezen zal de woorden staan er kil en kaal de achtergrond verbrokkeld vaal teken van verval doch eens, keek ik vanaf de toren lachend immer recht naar voren zeker van mijn tijd maar nu de brug is neergelaten straten stoffig en verlaten ga ik in vergetelheid…

Tegen de achtergrond van het hemelsblauw zie ik een dubbelspoor van condenserend wit. Intussen hoog in de lucht zijn de reizigers maar met één kleur bezig: bruin. Want gaan ze hun witte winter lichamen opbruinen of komen ze gebruind terug?…

Een trein raast met grote snelheid het landschap voorbij Achter het raam staart een meisje In gedachten verzonken Op de achtergrond klinken stemmen en het gerinkel van mobiele telefoons Het is niet meer wat het was, Het zal nooit meer terugkomen De stad is een machine Onpersoonlijk en dynamisch Men weet één ding zeker: 'We leven…