Alle inzendingen over atmosfeer

De avond ademt zwoelte tot dampen krekels smeken een melodisch gebed dat gevat in ‘n aromatisch bouquet verglijdt om gittering te beklampen maanstof sprankelt mystiek in het meer dat – wiegend in loverbedding - gesust in de omarming van leliën rust en mijmering drijft in de atmosfeer de maagdelijke nacht hult zich verlegen in bloesems van…

jij perspectief geeft aan onze vlucht de thermiek te voelen van jouw passie die ons op aangename wijze tot grote hoogte doet stijgen om dan licht af te glijden zonder in een duikvlucht te raken die ons zeker zal kraken ik volg je mijn lieve nimf in volle overgave omdat vleugels onze zielen zullen dragen in een paradijselijke atmosfeer…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

De zomer heeft naast haar ontluikend blad, net als de winter, herfst niet te vergeten, een atmosfeer die zwaar verrot mag heten, met regen, -wolken, -bogen en zo wat. In ieder jaargetijde zit het klad. Wanneer je zulks bot stelt krijg je verbeten: “Stop de vervuiling!”, naar je kop gesmeten.…

geen secondanten de handlangers zijn gevlucht want de overmacht heeft alles uit de kast gehaald bij het constant weerlichten van hellevuur en bolbliksems zij verlichten deze apocalyptische strijd in de andere magisch mystieke sfeer en tijd beklemmend is de stilte in het weerkaatsen tegen de inktzwarte wolkenrand waarvan de atmosfeer…

veel te veel schatten blijven anoniem uit dove chaos komen onverwacht hogere bergen aan het oppervlak een ordelijke glorie, stil gedacht beheerst bewuste daden met gemak en nergens fluiten vogels identiek gelouterd door het zingen is hun lied maar blijft hetzelfde elke nieuwe dag en overal is leven ons ontzag in mist en vrijheid, elke atmosfeer…

met jou is het leven te verdragen zonder jou verlang ik je te zien en och ik ben er ook niet knapper op geworden, de winter knaagt aan mijn merg, de wind blaast didgeridoo door mijn lege botten dat ik je lief heb wordt steeds duidelijker, zwijg maar het hoeft niet gezegd, ik wil je alleen maar vasthouden en nooit meer loslaten de atmosfeer…

Haar elegante vingers tastten en vonden de gevoeligheid van die mooie jongeheer zacht zweven klanken door de atmosfeer van strelende handen en kussende monden zijn hardheid vertoont nimmer slap gedrag hij staat klaar als `n stevige persoonlijkheid maakt waar wat hij vóórstaat in redelijkheid een spel waarin hij beminnelijk winnen mag haar…

Geconcentreerd licht hemelgoud heeft van het kille wit gewonnen groet aan pook en kachelhout stralend golven de fotonen vluchtend door de atmosfeer in sprankelende geuratomen barstend zeepsop in de lucht is opgelost in warme nevel open trekt het landschap uit vernis zuchtend slaakt verlichting leven ontwaakt door de verse adem lief…

ik heb jouw oogstrelende kleuren al gezien ja die zonder pigmenten in een eerste glans van nano en energie uit nieuwe elementen zij spelen met en in de atmosfeer zoals ook wij delen in en deel zijn aan onze leefomgeving sprankelen zij in harmonie met een totaal andere biosfeer in ons nieuwe samen zijn identiteiten gelijk maar…

(Een dichterlijke impressie van een meesterschilder) Kruislings kleuren de lelies luchtig op het stille water De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske…

stil zit de man voorover gebogen gedwongen houding onder een grote groene paraplu blik gespannen en strak gericht op de hengel en dobber hij rilt even; heeft zich wat meer naar ’t hoge riet verschoven terwijl het vandaag toch stevig hemelt blauw gele flitsen schieten soms als pijlen uit wolken naar beneden de atmosfeer voelt…

ik zag hoe jij warmte schiep in blauw koude atmosferen door tonen van geluiden te ronden scherpe kanten af te vlakken zo dat zij subtieler passen in de melodie van leven en bestaan jij had al ogen en lach als fijn tuners je zangerige stem vatte nu alles samen in de liefste woorden van jouw lichaamstaal nog waren er engelen…

Paranormaal alternatief trommelgeroffel wierook brandende kaarsen bevangen in een atmosfeer van mompelende stemmen heden verleden en toekomst een niet te beschrijven gevoel denderend door hoofd stromend door aderen ze lopen ze slenteren ze ademen in mensen zoveel mensen tarot reiki kaarten aura was en spiritueel tekenen massages en diversiteiten…

Kan ik de noorderzon nog raken, het hart te groot, omdat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in de nevel van de atmosfeer, aan de overzijde lonken groene weiden, beweeg het aangeboren leven heen en weer, zwijgzaam roepend, in angst een andere stem zou horen, als ik in iemand anders was geboren, om mijzelf te vermijden, schudt een droom…

(Sint-Petersburg (1997)) Deze stad Ademt een sfeer Van ongeloof Een atmosfeer van Niet te evenaren Deze stad Bergt een groot werk Laat kunst huizen In blijde genâ Met missie bewaren Deze stad Leidt jou via Nevski Prospekt Langs Dostojevski Nabokov naar haar ziel Deze stad Zichtbare geest Winterpaleis Kluis.…

ik heb steen laten bloeien met hamer beitel en zaag mijn vingers zien bloeden als ik ze aan scherpe kanten openhaal maar wil in tijd naar een eeuwige lente om haar schoonheid tot in alle zomers te verlengen onze leefwereld is in gelijke vormen opgebouwd met blauwdrukken onder eenzelfde atmosfeer en uit dezelfde grondstoffen…

ik heb steen laten bloeien met hamer beitel en zaag mijn vingers zien bloeden als ik ze aan scherpe kanten openhaal maar wil in tijd naar een eeuwige lente om haar schoonheid tot in alle zomers te verlengen onze leefwereld is in gelijke vormen opgebouwd met blauwdrukken onder eenzelfde atmosfeer en uit dezelfde grondstoffen…

drukkend heet geladen met stof en rumoer leek de atmosfeer te gaan exploderen tot er een gejuich en de geur van bloed venijn en vergelding onze kant op kwam we zagen de man met zijn kroon beladen met kruis onder hoon en spot bijna kapot het waren zijn ogen die uit zijn gebogen gestalte op heldere wijze de verte in keken…

Geuren en licht, klanken en atmosferen dringen onweerstaanbaar door in dit lieflijke land. In duizend kronkelingen zoekt de Warche snel zijn weg langs de forellenvissers. Hooggelaarsd staan zij, norse, roerloze wachters, in de flikkerbeweging van lentelijk water.…

De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer. Maar ik weet beter, de zon wees het mij we zien niet meer dan nodig voor overleving hoeveel werelden missen we nog meer?…

Hij wentelt zich en met hem wentelt om De atmosfeer, luidkeels; aarde en sterren Omarmen zich en worden van één lichaam, Het sterrengoudzand in de aarde dringt. En wij, wij kussen U bemind Heelal En plukken uit uw sidderende hart De kleine vruchten van de gouden sterren En eten ze en proeven Eeuwigheid.…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

Dit teder licht verheldert de atmosfeer: Morgen wellicht ontluiken de eerste blaren En bouwen weer de vogels aan hun nest.   En ik begrijp, thans deftige meneer, Hoe het geluk van de verloren jaren Het enige is wat mij ten slotte rest.…

De atmosfeer leeft en reageert, het stormt daar verschijnen de stoten en eerste takken pannen van daken zonder het geraas te staken giert het om de huizen op paden en de wegen. Lachen heeft nog niemand scha berokkend. Stilheid is nu natuurlijk echt niet aan de orde houd je stuur verplicht stevig vast op de weg gericht.…

goeds teweeg te brengen Het leven en ik zijn één dus wat ik het leven onthoud onthoud ik mijzelf Wat ik anderen onthoud onthoud ik mezelf Wat ik al ben wil ik in de levensstroom laten opgaan en alles wat nog meer benut kan worden wat nog wacht om zich te verwezenlijken wil ik graag opbouwend gebruik van maken opdat het de atmosfeer…

De herfstdag sterft en vlijt zich asgrauw omwonden door nevelige wolken neer de maan bleekt stil door de atmosfeer als ‘n troebel oog befloerst met dauw flinterdun verliest het duister haar git als sluier zich mengt met zwemen van licht volle flarden breken, ontvluchten ijlings zicht langs gevlochten takjes, nesten rijpen wit wellende…

Kogels die mij missen terwijl overal om mij heen granaten ontploffen mensen gillen kermen schreeuwen overal bloed en stukjes mens kinderen zwijgen in shock De haat bezwangert de atmosfeer er is geen plaats voor vredelievende woorden is dit nu geluk? of is het grote gelijk hebben dat geluk?…

Ik laat de nacht niet langer domineren hij schonk mij toch al veel te veel pijn Ik weiger die verdrietige atmosfeer en dat eeuwige, zo vreselijk eenzaam zijn Ik laat de nacht niet nu langer regeren want ’t eenzaam vermoordt mijn geest O mijn hart schreeuwt van het zeer en bij het ochtendgloren huilt hij ‘t meest Ik laat de nacht het leven…

O plechtig plukte ik, schier van weelde aan 't wenen, Als uit een roos in Toverland, uw ring En uit die ring, door zomergloed beschenen, Straalt nu 't geluk, dat zoveel leed verving, Een atmosfeer van goudlicht rond mij henen: Uw liefde omringt mij als een toverkring.…