547 resultaten.
De vergetelheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 358 Vergeten,
weglopen van je spiegelbeeld,
de tunnel uit,
de echo voorbij,
geen rozen uit de orgelpijpen,
gespleten hemellicht,
tot duisternis resteert,
slapen in het donker van de vergetelheid,
terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt,
en zelfs het ochtendgloren berust.…
vroeger was de dood...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 154 vroeger was de dood
een schim aan de horizon
die mij niet op stang kon jagen
later toen hij zich vaker deed gelden
kwam ook de reuk van angst
de geur van het verval en het berusten
in weerom een sterfgeval
vroeger was de dood voor mij
iets van vroeger doch vandaag
steeds meer van nu...…
Koe
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 126 Kalm
grazend
De dagen herkauwend bezien
Samen en toch alleen
Kou lijkt niet te deren
En toch, daar is de zon
Aanbeden door je fiere horens
Berustend en sereen
Spiegelend in je blik
De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…
gelaten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 569 de nacht berust
in zachte dromen
haar levenslust
werd nooit ontnomen
het verlies was groot
tranendal diep
haar snik gesmoord
intens verdriet
ontwaakt in een lach
verborgen tranen
kust heel zacht
haar baby
gelaten…
liefdestranen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.087 waar de dood berust
in gesloten ogen
deze nacht heel zacht
tranen ontneemt
haar laatste zucht
in verborgen dromen
die ene liefde
voor eeuwig verhult
raakt haar hand
liefdestranen
verlangt zij zacht
naar hem
die nacht…
parel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 764 De zeldzame parel die alles beter maakt
laat zich niet zomaar vinden
Je moet naakt in de regen hebben gestaan,
ziende zijn in een wereld vol blinden
Je moet geluisterd hebben naar de stilte
Berusting tonen in je verdriet
Je moet geleefd hebben in de stilte
voor je ware schoonheid ziet…
overpeinzing bij een appelpunt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 538 hoe je keek, en
hoe je aan kwam
dreutelen
in die vette jas
grijzig vuil
als de stoep
ik merkte een
walging
geen medelij
verdomme, ik ben
geen goed mens
had ik maar een
God voor
berusting
maar mijn God
is geld
vraag het die zwerver
‘ober een appelpunt
voor mij met
extra slagroom!’…
bij vertrek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.774 (20 maart 2008)
de laatste dag
mijn laatste trein
ik voelde al
een beetje pijn
dit was het dan
zo moet het zijn
wat sentiment
een vleug chagrijn
een beetje weemoed
voor de vaak
iets van berusting
in de maak
doch naar verluidt
in zekere zin
'is dit vertrek
een nieuw begin'…
november in Erica
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 284 zoals een visser wacht
voorziet de vaart de winter
berust een zachte verenvacht
en trekt een vluchtig spoor
bij het stoplicht in de verte
houdt in het nevelig licht
verkeer de adem in
van winterkou bewust
peddelt een vastberaden fietser…
Lot en toeval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 243 is mijn geweten gesust
als ik berust
het toeval accepteer
ook al maakt dat
mijn leven kapot
het lot
dat mij is beschoren
ontkent de vrije wil
in het bestaan om
een eigen weg te gaan
toch zal ik strijden
lot en toeval
zijn niet te benijden
voor hun nederlagen
ga ik mijn leven wagen…
Scoren langs de lijn
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 475 Heb alles wat ik wil
Toch is het stil
Want alles wat in mijn hart berust
Dat geeft me rust
M'n kindjes die lachen
En de vrouw die me kust
Dus zoek ik een nieuwe jacht
Iets waar ik naar smacht
Om gek van te worden
Om nooit meer tevreden te zijn
Dat heb ik nodig
Want nu is het alleen scoren langs de lijn…
MIJMERING BIJ SCHEPEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 162 Zijn touwwerk omklemt
een ineengedrongen ruimte,
die berust en wacht... Waarop?
Dikwijls heeft mijn geest
onbewuste verlangens;
daarbij zie ik steeds
die ruige heuveltop aan zee,
een zeil in vollemaanslicht.…
Bok
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.571 De grijnslach
uit berusting en daarna alles
vreten, behalve touw.
-----------------------------------------------------------
uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…
Ontwortelen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 Langzaam naar het einde
Al wat je was afpellen
Een lange strijd voeren
Naar iets wat je niet wil
Er is geen ontkomen aan
Wanneer alles is gedaan
Vergevend berustend
Naar de kern van zijn
Overgegeven , los van wat was
De schoonheid , de intensiteit van leven
Openbaart zich
Je wordt mooi, steeds mooier
Dan je ooit daarvoor was en
Kon zijn…
De Deugman
snelsonnet
2.0 met 9 stemmen 133 Met moeite uit zijn comfortzone gerukt
wordt elke drift berustend onderdrukt
zodat geen vrouw zich nog aan hem zal storen.
Zeg schat reik mij nog eens een pilsje aan.
Daarna mag jij gerust je gang weer gaan.…
Hemeltranen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.106 de maan probeert haar schone schijn nog vol te houden
en hoog verheven blauw plaats maakt voor diepgrijzend grauw
dat zich droef vol tranen zoog
Waar wolken zich verweven tot dichte deken van de nacht
die zich over het daglicht strekt en haar met duisternis bedekt
als tijd de eeuwigheid verruild
Mijn stille schaduw vleit zich moe en in berusting…
de boekenvlinder
netgedicht
4.0 met 57 stemmen 1.693 Ik zag een prachtige vlinder een boek lezen.
Op elke bladzijde zag zij slechts één letter.
Bladzij voor bladzij woorden tot één zin vormend
viel er op mijn licht beslagen bril een spetter.
Een zuchtje wind deed de vlinder rustig vluchten.
Het boek viel en lag daar zacht opengeslagen.
Ik pakte het; zette de letters op een rij,
wat ontstond vervulde…
Verlicht
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 308 een traan verlicht
je bleke aangezicht
voor jij je ogen
eeuwig sluit
ik kuste je mond
en hield je hand
nu uitgebrand
jij rust weervond
de dood is wreed
maar wat hij deed
deed mij berusten
na al jouw leed
je laatste feest
dat is geweest
in onze kring
vertedering
je schoon gelaat
licht op met vlam
de geest verlaat
zoals hij…
Erev Kol Nidrei*
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 576 IJskoude rails langs het perron
sneden bruut haar verleden af.
Waar haar dode leven begon
kwam de herinnering als straf.
In haar rug leest men de jaren
en de klok tikt in haar gezicht
de rimpels en grijze haren,
haar broze lichaam vederlicht.
Haar ogenvuur steeds niet gedoofd,
haar verloren Heer hervonden
in de Duitse doodsmachine.…
uitgedoofd
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.602 zijn hart kent de kilte
die tocht onder de deur
al jaren terug gesloten
voor degenen die beter niet
maar het kan nog bloeden
druppels zonder kleur
opgeleefd en uitvervaald
een verschoten orgaan
dat enkel nog kan slaan
vanuit zijn eigen natuur
levend, maar veel te zuur
spreekt hij in azijn
de taal van verdord
met in zijn herinnering…
Versteende golven
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 195 Beweend,als ze neemt,
onbemind na razernij, om
wat de mens haar sleet,
verstenen golven in aangezicht
van kunstmatige stranden,
getij haar wijsheid weet
gesticht in onbegrepen handen
kalme berusting breekt geduld
ritmisch in eigen zilte bad
om de zondaars te verbergen
strijkt zij haar plooien glad.…
in het voorbijgaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 232 voorbij een plek in het landschap
hoorde ik mensen praten over de dood
'berusting daar komt het op aan'
sprak een krachtige stem
zoals vanzelfsprekend bij mooi weer
de blauwe lucht boven het groene land
en de laatste streep aan gindse horizon...
ik moest even slikken want ik was juist
op weg naar gindse horizon…
Och, ween toch niet
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 674 och lief,
ween toch niet om zwarte randen
rondom blauwe dagen
toe,
laat wassende wind de zeilen bollen
en adem lucht in lagen
vaar,
ver voorbij de ingedutte zon
door het wijde water
en landt,
waar dorst zal verdrinken
in warme armen van een tweede later…
oponthoud..?
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 394 op het eerste perron
loopt een man in looppas
met een windzak op z'n rug
het is alsof hij zeggen wil
hier leef ik van...
doch met de wetenschap van
dat er treinen zijn vertrokken
met de haast van ergens
op tijd te moeten zijn
blijf ik zitten waar ik zit
morgen gaat er weer een trein...…
MATTEN VLECHTEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.078 Het kleine vrouwtje, rond gebukt,
Het mannetje, in stoel gedrukt -
Ze grijzen in het kotje;
Hij rukt de biezen uit de schoof
En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,-
Zij reikt naar het schavotje.-
Schavotje is een hoog toestel,
Daar schuift men biezen aan, op tel.-
De biezen groeien aan de kreek,
In 't binnenland, de heidestreek,
Nabij…
In mij nog steeds
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 211 Alle indrukken
van ieder zintuig
sinds mijn vormloos besef
schuldbewust ontwaakte
in jouw buik
de kakofonie van onderliggende boodschappen
in alle woorden
sindsdien tot mij gericht
alsook in de veelzeggendheid
van zwijgen
het knagende besef
van alle onbedoelde gevolgen
van alle handelingen
die ik in onwetendheid verrichtte
de worm…
LEVENSAVOND
poëzie
2.0 met 7 stemmen 956 Mijn oogstlied klonk -
Mijn avond zonk - -
En schuw, langs lege akker,
Riep nog een enk'le moede toon
Gedachten aan genoten schoon
En blijde arbeid wakker.
Nu wordt het kil
En eenzaam-stil,
In donker blijf ik dromen;
Ik tast naar handen die me ontgaan...
Ik roep de stille zielen aan -
Die nooit meer herwaarts komen...
En keer 'k mij…
moeder en ik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 377 mijn moeder en ik zitten bij het raam
praten over van alles, geven dingen een naam
over wat is geweest en zonder sentiment
blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent
wij lachen en zwijgen over niets
de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets
later die middag drinken wij glaasjes rode wijn
moeder wrijft door mijn haar…
Verbitterd Verlies
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.762 Het verlies
van iemand
die dierbaar was
is niet in woorden uit te drukken
Voor het verlies
van iemand
die dit niet was
maar wel had moeten zijn
is er slechts een woord:
bitterheid...…
HERFSTHEIDE
poëzie
3.0 met 3 stemmen 592 Vol grijze dreiging hangt het zware zwerk
Op 't rossigbruin van de uitgebloeide hei.
Langs 't bleke zandpad zeult een kar voorbij
Een donker schonkig paard. Eén tengre berk
Rijst rank op 't grauw met siddrend bladgesprei.
En plechtig ruist, 'lijk 't orgel in een kerk,
De wind door 't woud van sparren lenig sterk
En sombre beuken, 't heideveld…