Alle inzendingen over domein

Mijn zintuigen beantwoorden de bevestiging van het gevoel dat ons domein heeft geabsorbeerd vleugels krijg ik bij het sluiten van mijn ogen waar de glinstering in jouw ogen even terugkeert.…

wekenlang zag ik ze bouwen aan een nest van blad en tak onder boom en bladerdak jong geluk zag ik ontvouwen achter raam sta ik te koken ziet mijn oog bewegend klein nattig zwart in haar domein eierschalen zijn gebroken maar zie hoe snel natuur ontdekt een reiger nadert sluipt heel zacht op lange poten dichterbij en met zijn hals lang…

Je bewoont de tekst waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen die je met een wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald door de essentie van het domein de waarheidskern wordt troebel in een populistisch contrast,elk detail moet kritisch of in tegenwaarde worden getoetst in…

ziel meebeleven omdat jij haar nog niet hebt laten zien keek terug in jouw lange geschiedenis de lijnen uit je hand hoe jouw leven toch verstrikt is met wat chaos en zelfs hier en daar een noodverband verrassend klinkt je stem met zachte warme woorden net als lieve handen die ondersteunend scoren een hartelijk welkom in de domeinen…

Waar toekomst en dromen verstenen zonder bliksemschicht of regenboog domein van traan en gesloten oog overvol van 'zij gingen henen' Daar leeft slechts het gestage roesten zakt de steen door het vergane lijf waakt het opschrift over 't laatst bedrijf van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten Maar de dood wil niets, kent geen…

Wel kan men daar gaan staan uitkijken over het eeuwig veranderlijk zichzelf blijvende water, ervaren dat tussen benauwenis en ruimtezucht een afgepaald maar onbeklemd domein kan liggen: dit me één dagmars af te ronden eiland. ----------------------------------------------- uit: 'Heden voelen mijn voeten zich goed', 2002.…

welke tijd deed ze het met Paul van Vliet Waarbij lui van adel komen die haar aderen hevig doorstromen met lusten vol vuur en temperament ons van de vlakte onbekend Paul schoot - logisch - tekort in de min betaalt sindsdien gebukt voor de vorstin als eeuwig student een zware tol Hij mocht en mag aan een richtlijn nog op in het publiek domein…

Je bewoont waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijven met wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald in de essentie van je domein, de kern verbleekt in een tegengesteld contrast.…

het lijkt zo windstil in het land van litera de laatste bladen papier trillen nog lang na gedreven beschreven het podium zo leeg koortsachtig schitterende ogen verlichten het hart niet meer de wereld is weer het domein van kale praatapen die woorden halen uit versleten gietvormen of nieuwe samenstellen die afsterven voor ze begrepen…

Dit hier is lijkt stil, zo stil als sneeuw kan zijn van de vlokken van de appelbloesem in de wind komt het in een stil domein. Refrein met de geur op papier, ongeletterd als de stilte wordt gedaagd en spreekt, het zwijgt als het daarom wordt gevraagd.…

In zijn domein bevraagt hij zijn brein, hier werkt hij de vreemdste registers naar binnen, de krankzinnigste lijsten. Langzaam maar zeker stikt het verhaal in de taal en wat blijft is een ijzig soort zwijgen. ----------------------------------- uit: 'Het stilteregister', 2006.…

Hier leeft een unieke flits in een domein van soevereiniteit De consequentie van het levend feit dat wij aanraakbaar en gevoelig zijn is: Let op! Respecteer de scheidingslijn pleeg geen invasie, handel met beleid De consequentie van het levend feit van onze geest- en onze levenskracht is: Let op!…

dan samen onder voorbehoud, nergens daglicht de kamer is met ruimte gevuld omringd door afstand, inwendig tot muren, verder dan afgelegen binnen lijnen, hoeken; bestendig overal ontbreekt ons praten dringt luisteren tot stilte door er is geen brood, geen water geen dagelijks verzaken slechts kanteling van fluistertijd als domein…

Het spel van het kind Is niet langer meer Een van jouw domeinen. Jantje Beton, Jouw buurt is niet meer Veilig voor spelende Kinderen. De stad parkeert Jouw binnen; buiten zal men Jouw niet meer herinneren.…

Fries), het Engels geen tweeslachtigheid maar eensgezindheid geen bedreigingen maar kansen met de nieuwkomers de nieuwe Nederlanders meer matching van minima met maxima (ook met de Koning(in)) meer micro en macro-kredieten gewoon meer vertrouwen in bedrijven en daar mag je prive elk geloof bij halen maar niet in het publieke domein…

het licht van een beangstigende flakkerende zon wordt weerkaatst door de toplaag van grote woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels…

door aarde, gedijende bij tijd, wordt hij geboren door druk, ondanks dat wrijving hem slijt Hij is hard als hij valt, aangetrokken door zwaartekracht Hard wanneer gegooid of gevangen, wees op hem bedacht zijn leven is lang, en staat schijnbaar stil Kritiek doet hem niets, hoewel geen ijzeren wil Laag bij de gronds, zijn omtrek als domein…

neuroten: omdat alles onder de hersenpan doet wat moet ik zou er gek van worden, zo ik dat al niet ben en tracht de stroom van uitwassende woorden aan mijn voeten en zeker niet lichtzinnig te onderwerpen aan mijn dwangmatig streven alles en ieder te begrijpen, te beheersen ach was ik maar als de poes van de buren die met wat water snel mijn domein…

Jij schreef alleen wat je niet wilde zijn geen figurant in een droom of een derderangs dichter zonder geweten bergen, rivieren bruggen van taal domeinen vol liefde omgrensden jouw brein op de heuvel in het bos bloed stroomde angstig bloesem bloeide listig je ademde voorzichtig in angst en leegte van wat je niet wilde worden…

schitteren voorbehouden vol betekenis in het avondlicht der zon de koele frisse avondlucht, begon zwijgend als een bries met wereldallures, de vele kleine webben van spinnen te tonen de bijhorende kleine cirkeltjes een voor een krachtige kunstwerken interessante gebouwen genieten officieel van de schoonheid van het voormalig domein…

aan een bonkige kade alleen de nachten passeren hier als dolende regendruppels ze baren een vage grens tussen waken en slapen verwarmd door een zwarte mantel wentel ik me in het vederlichte van de eenzaamheid omheind door een vaag blikveld kleuren kruipen kort bij ze schijnen me te wenken los te willen weken uit het onzichtbare domein…

Varkens komen voorbij en ja, je studieresultaten vielen tegen, maar uitgelaten kijk je rond: wie doet je wat in dit domein, hier zal niemand dat willen wegen. Je denkt aan stroop, aan brij, aan 'hoe zal mijn toekomst gaan', je smeert je nog eens in, ineens hoor je het woordje 'kolder'- en heb je genoeg van die ò-klank.…

En vallend zag hij nog de heuvels van rondom hij, de heer en meester zijn groot domein, werd hem tot net, waarin hij werd gesloten. En wachtte liggend op de hond of hem die jager was, hij droeg zijn lot en wenkte nog met laatste kracht van een, zijn trotse vleugels.…

mensen om mij geven Waardering voor mijn zijn Niet langer angst en beven De schoonheid van mijn brein Is het erg te worden begrepen Terwijl de uitleg niet bestaat Geen vertrouwen in iemands strepen Omdat het nergens op slaat Er is niemand gevonden die boven mij staat Want ik houd niemand klein Iedereen is even belangrijk binnen mijn domein…

zich eenzaam voelt in het groen vervluchtigd is het zaad waaruit ik wortel schoot de ouderplant is dood zaailingen uit onze schoot ontwikkelen hun eigen loot soms woeker ik als onkruid tussen rozen belemmer nooit hun groei bewonder slechts de kleuren die ze kozen kruip verder langs de borders van het leven de wilde tuin is mijn domein…

Het is vaak met gemak te traceren Een studie, systeem om van te leren Te zoeken naar een afgebakend gebied Een feest van kennis, logisch makend een lied Domein van hogescholen, universiteiten Gebouwen, gonsend van de aan te tonen feiten Centraal en stil, zo ligt een hoog terrein De faculteit van ‘t persoonlijke zijn De dromen, wensen van…

Het laatste draadje in mijn kamer komt nog van mijn gordijn het is kennelijk blijven liggen op de grond in mijn domein Ik dacht dat ‘t licht mij nooit zou vinden dat duisternis buiten domineerde op de tast vond ik mijn spullen binnen zodat ik star blind lopen leerde Maar het duister werd te donker zonder zicht een zintuig minder ik…

Je bewoont de tekst waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je met een wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald door de essentie van het domein, de waarheidskern wordt helder in een geweldcontrast, Elk detail wordt in kritiek of tegengestelde waarde moet worden…

Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip. Niets is minder waar, het kind in je kan de volwassenheid sturen. Maar jij voelt dit vaak als heel zwaar, je durft jezelf niet meer te " verduren". Vreemd je eigen verloochenen, dat jij je afsluit voor jezelf.…

vanmorgen is mijn hart ontwaakt het laagje eelt op mijn ziel verdwenen verdriet in het leven vrijgemaakt daarvoor zijn hoop en geluk verschenen rode rozen zien bloeien in een wereld vol zonneschijn waar kinderen angstloos opgroeien in hun eigen vertrouwde domein het lichaam met warmte overspoeld door smeulend vuur in mijn hart dit fraais…