Alle inzendingen over dood OR bladzij OR glorie

Want in elke oorlog loopt de waanzin voorop dat de een de ander moet doden.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Plotsklaps omvergereden en geplet Een zware jongen had niet opgelet Was ik nu dood of was er een kans Opnieuw te beginnen zonder trance ? Zonder fantasie Zonder guts Zonder glorie Zonder nuts Zonder memory Zonder beven Zonder chips Zonder leven ?…

nutteloos slenteren zij naar onbekend; Edoch, één blik evenwel op de keerzij leert je dat jij een volgende dode bent Ogen, die schreien en die ogen tranen om de dode stilte van een houten kist Ach, waarom moest je al heengaan en weet je, dat ik jou nooit zó heb gemist…

Wat in de glossy zeer mijn aandacht trok, Wat elk op bladzij 12 kan constateren: Twee beren moet de toren nu ontberen, Waardoor ik mij alsnog de pleuris schrok Nooit was ik mij bewust van de gevaren: Eén eeuw al zijn de beren los in Haren.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gespeend van schaamte bloeiend in volle glorie niet wars van vrieskou…

Wat voor iedereen vanzelfsprekend is Heb jij jarenlang bezeten in je dromen Zeepbellen met een immense betekenis Hebben jou de jaren helpen doorkomen Met onschuldige jongensogen kijk jij… Kijk jij nog altijd vol verlangen rond En ondertussen wordt er nog een bladzij… Een bladzij omgeslagen voor de avond Maar weet lieverd, wanneer je eenzaam…

Terwijl je die droom nog probeert in te halen slaat de tijd al toe kan het laatste beeld nog net worden herhaald maar het is als een losse bladzij uit een onuitgebracht boek dat zonder enige context weer al te snel vervaagt om spoorloos te verdwijnen in het dromenheelal ik zoek nog een ruimteschip…

dat wat ik heb in de koester van mijn hart ik schrijf het op lees het, verlies het niet in de dwaling van de dag ik gun je mijn lach de diepste geheimen tel elk jaar de zonnige woorden pak ze met je handen warm je eraan want jij, jij zal op elke bladzij staan…

Voorbij de gedachte Aan de gediggelde toekomst Spiegelt mijn hoofd Zich Aan het verleden Voorbij de chantage Van een inktzwart scenario Verbeidt mijn zijn Zich Vergane delen Voorbij de beleving Van een gekenschetste glorie Prikkelt mijn zin Zich Naar jouw verlangen KUNSTGREEP (truc) Voorbij de kunstgrepen…

Nu dat wij naar buiten treden vredigen in het nieuwe heden nu hangt de lucht vol van waaiende lichte dingen, onbeladene ademen kostelijk gedragen op vlakgestrekene windvlagen, wazen, half beschaduwde lanen aan weerskanten van zijden vanen, rozerode kreukbehangen in rimpelingen en met gangen van blije bewegingen, een mist bezijen…

Het toilet was gechloreerd Net als mijn adem Benemend Het glazuur straalde wit Net als mijn gezicht Bleek Ik hoestte tegen beter weten in Mijn ademnood weg Loog Dat droge tranen erger prikten Dan chloor op wc-papier…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

De morgenstond klaarde op in de mist mijn gedachte kleurde in volle glorie geen enkel detail van jou was onbelicht ik richtte mij niet op één categorie. Iedere discipline in één oogopslag van jouw kern in een modellichaam beleefde ik mijn dag optimaal gebaarde jij in volle glorie zwijgzaam.…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

Het is juist goed dat ik de glorie derf, daardoor moet ik iets goeds maken voor ik sterf.…

de voor-laatste bladzij, papier met gebruinde vlekken, kleeft ook nu aan mijn hand ik las het duizendmaal op een rij mijn gemoed noch mijn vinger willen verder trekken ik bezweer het einde, ontken een mogelijk afscheid berust liever in de romantiek van het onvolledig zijnde…

zon en mist strijden om de glorie van de dag een geel streepje licht overwint…

Jouw glorie is mijn magie. Mijn magie houdt jouw glorie voor altijd vast. Onvoorwaardelijke liefde. Een kaars die blijft branden. Een kaars die mijn kaars heeft aangestoken.…

de tijd verkalkt in de utopie die mens noch mij hoereert aan de schaterlach die jouw stem ketende aan het krijsen van de hese dood….…

De dromen van wie de dood wachtte, waren in ieder geval minder onnozel en verwoestend, dan de ijdele hunkering naar glorie op het slagveld.…

De oude man gebogen gaat hij zitten aan de tafel voor het raam starend in een krant van vandaag ontstaat bij hem een gewetensvraag dagdromend ziet hij zijn leven terug voelt de pijn van fouten en de warmte van geluk voelt weer de liefde en het genot alles komt voorbij bladzij voor bladzij zijn hart wordt licht nu hij denkt aan…

De oude man gebogen gaat hij zitten aan de tafel voor het raam starend in een krant van vandaag ontstaat bij hem een gewetensvraag dagdromend ziet hij zijn gehele leven terug voelt de pijn van fouten en de warmte van geluk voelt weer de liefde en het genot alles komt voorbij bladzij voor bladzij zijn hart wordt licht nu hij…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

vaag wist hij nog hij zag dat vraagstuk opgelost ergens in een studieboek had hij van die bladzij toch nota genomen in zijn grijze brij boordevol gestampte feiten en zoveel zachtere dromen tot het besef gekomen dat zij naast hem stond die dag vond hij het juiste antwoord weer via haar gulle lach…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…