Alle inzendingen over doven

Mijn baken in zee ben jij, Strohalm die uitgestelde Teleurstelling genoemd wordt - En die toch het verlangen brandend houdt Waarvan het licht nooit doven zal In vriendschap opgedragen aan buurman Gerrit Hingstman, met de beste wensen voor een voorspoedig herstel.…

Morgen Dan is alles anders Morgen Is niet meer dezelfde Morgen Alleen nog vandaag Morgen Is er geen glimlach Morgen Gaat de liefde doven Morgen Is er geen verliefdheid Morgen Dan is alles stil Morgen Slaat de deur dicht Morgen Alleen nog vannacht...…

Door het gebruik van doping dient gevreesd Dat Davids' ster als voetballer zal doven, Tenzij wij Edgar op zijn woord geloven Dat hij zijn lijf als huis ziet van zijn geest. Toch heeft hij in zijn geestdrift ongedoopt Wel menig huis van anderen gesloopt.…

De wijzers van de klok schuren niet langs een plaat maar vijlen wel en wee uren na uren 1 wordt 2 En zo kan liefde duren jaar na jaar totdat En ja wie raakt er ooit geschokt door het doven van ontstoken vuren jij?…

Van alle dingen klein en groot Van alles wat op de wereld leeft Is het leven dat ooit ontsproot Een geschenk dat GOD ons geeft Het grootste geschenk van hierboven Is dat wat een moeder draagt in haar hart Een innig vuur wat nooit kan doven voor het kind wat zij heeft voortgebracht.…

Rod was – te pijnlijk haast om te geloven – Verworden tot het uithangbord van doven.…

Woorden smelten als sneeuw, wanneer dove dichters blind, voor hemelhoge muren staan. Wat liefde niet is, weet iedere overwinnaar, die zijn verliezer achterhaalt. Iedere poging om liefde te beschrijven, faalt.…

Schrijvers zijn doven die denken dat ze luisteren. Wijzen zijn wijzers die denken dat ze wijzen. Denkers zijn blinden die denken dat ze zien. Ervaren is horen en zien. Zijn heeft met denken weinig te maken. Alles met laten. Soms met doen.…

Franciscus kon het nauwelijks geloven Aanvankelijk sprak hij nog streng van laster Maar menig bisschop kende een betaster om daarna weer de doofpot te gaan doven We zien Franciscus nu ootmoedig buigen Daar kan Simonis nog een punt aan zuigen…

En als er dan een wolk verschijnt die al het licht uit je leven doet doven, wacht dan een nacht.…

De feiten doven uit gelijk een kaars Door beeld- en politieke goochelaars…

Kan nog steeds niet geloven als ik het van te voren wist, Ging ik niet van je houden 't vuur in mijn hart laten doven. Vaarwel, je bent weg uit mijn leven afscheid nemen is het niet, in mijn gedachten ben je gebleven…

als ik de houten luiken omzichtig open zie ik nog door vitrage de dag dient mij voorzichtig te dopen opdat wat gaat komen aan mij verschijnt in vertragende lagen stel dat ik u direct zou ontwaren de ogen op mij gericht daar een etmaal op varen is als het doven van licht…

mijn alles is wat ik heb het naakte zonder kleed ontdaan van alle zonden bracht hij toch het leed de dagen slijten traag voorbij ik zal wijken van zijn zij maar ooit zal het licht gaan doven en zullen dagen langer zijn 'k zal je gaan beloven voor jou komt dan de pijn…

er is een engel aangekomen ook al wil ze het zelf niet geloven er is een engel bij me langs gekomen zal nog vaak van haar gaan dromen er is een engel langs gevlogen ik zag het met beide ogen o engel ik kan in je geloven ik wil dat wel beloven zo zeker zelfs dat het vuur nooit zal doven…

de bloemen in je ogen was ik even kwijt de felle zon scheen ze te doven er dauwde iets van spijt zonder woorden zijn we naar de zee gegaan de koelte van de golven heeft ons goed gedaan de bloemen in je ogen bloeiden weer het blauw van schelpen op het strand…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

Op voorhand wil ik niemands vreugde doven, Maar het is wel éérst zien en dan geloven.…

ik de kogel niet meer kan ontlopen ben gewikt en gewogen goed bevonden voor het kerstdiner heb alleen de bruine ogen van een ree ik kijk ze aan zie ze staan in twijfeling weet mezelf een dartel ding zal onschuldig naar de bosrand wijken ze lijken doelloos weg te kijken maar komen in het donker terug om niet het sterven te zien doven…

Aanbeden zie je wat de blinden weten, omdat ze niet bang zijn voor waar jij vandaan komt en waar jij altijd spreekt als de doven je volgen en nooit vergeten waarom jij altijd op een eeuwige droom lijkt.…

achter dikke blinde muren kiezen dove vergrijsde kardinalen een herder naar eigen snit buiten wacht de kudde, hoopt dat de steppe ooit zal bloeien voorlopig overwintert kille, Roomse macht met straffe genadeloze hand…

van lieverlee verbleekt de tijd je broze blik en lijf doven de laatste woorden die je sprak sluimert je pet aan de kapstok verdwijnt de leegte uit je stoel toch klinkt er genoeg in ieder mens die van jou hield alsof je nog aanwezig bent in alles wat je achterliet…

voel ik nu een druppel zakken over mijn ongeschoren wang een traan die afscheid vertaalt in vluchtige vochtigheid van innerlijke treurgezang ik kijk nog omhoog alsof ik de waarheid verwacht van boven; het gevallen leed van een blad met uitzicht op herfstig sterven ik hou me van de dove…

het heeft iets behaaglijks wanneer ze branden de kaarsjes in december lichtpuntjes als houvast op de valreep van een bijna verlopen jaar straks op de weg terug naar het licht wanneer de kaarsjes doven weten wij ons gesterkt met het besef dat we toch in het licht blijven geloven…

de langzame draai gevolgd door fluwelen stilte de lach een grimas op een late avond dansen de herinneringen door de lange sloppenwijken gekweld door oude melodieën het zigeunerorkest speelt tot de laatste gast vertrekt de vuren doven maken de nacht tot wat donker is…

vraag ik de zon, of ze bang is voor het donker, het doven ? En wat haar vasthoudt daarboven ? Of bloeien niet het einde is ? vraag ik de bloem En of de pijn van in zichzelf te zijn, gesloten sterker is dan de angst om zich te tonen ?…

De maan duwt de zon zonder veel omhaal opzij licht vervaagt vlammen doven een stem fluistert een vertrouwd lied over vrijheid en geborgenheid de maan geeft glimlachend de zon de ruimte slechts een smalle schaduw in de dag maar het licht is besloten in jou…

Donzige dunne diertjes dwalen drastisch – Degene die durven doch denken – Dreiging der demonische drempels doordringend – Doortasten dove duiven.…

tijd bestaat niet voor wie wil dromen het vloeit als water vervliegt en raakt op drift als moe gevlogen vogels op hun trek naar noord en zuid zijn de minuten vervlogen in de tijd en wij zoeken naar beschutting in de verborgen dromen van ons hart als de lichten doven boven ons bed.…

Ik val in liefde mijn lijf wordt warm van boven tot onder sta nu in vuur en vlam meer onder dan van boven en sprinklers gaan nu sproeien mijn vurig vlam doven liters water komen er aan te pas groeien uit tot grote waterplas vuur en vlam zijn gedoofd voornamelijk van boven.…