Alle inzendingen over haastige spoed

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

Vechtend, tegen spoed wil ik vertragen om even stil te staan, ik alleen. Traag, m'n hoofd terug draaiend richt mijn blik zich voor me uit. De toekomst vangend in 't verleden loop ik achterwaarts vooruit.…

Toen alles zo donker als roet was, schiep God, die het toppunt van spoed was, 't heelal in zes dagen. Het kon 'm behagen. Hij zweeg, daar hij zag, dat het goed was. De paus gaf in Polen z'n zegen, verbaasde zich over Gods wegen en vroeg aan de Heer: 'Waarom hebt u weleer bij de holocaust immer gezwegen?'…

in het voorbijgaan groet ik je even gewoon een knikje niets overdreven vandaag geen zin om te delibereren spoed huiswaarts met rasse schreden voel me niet te min om Oranje te eren wat is het leven dan simpel verstand op nul lekker snoepen bij de buis we worden kampioen ik weet het zeker en nog wel met vlag en wimpel…

in de verte, waar het trilt een langzaam wezen geen haast, geen spoed maar moed om te durven kijken naar het geluid van de stilte die zich hier verborgen houdt aan mensenregels door de tijd zelf opgesteld het is koud, ondanks de hitte van een machine in overdrive give me five en laat ons gaan naar het einde aan alles een ontmoeting met…

Mensen spoedden zich naar huis, haard en centrale verwarming en natuurlijk naar gezin. Langzaamaan worden de straten stiller, steeds meer mensen zijn thuis, alleen op straat, beschijnen de straatlantaarns de dieper wordende plassen.…

Brandgeur zet de nacht in een haastige gloed, de paarden vertrappen rozenstruiken op hun vlucht.…

ik ben een drijvende wolk zonder vorm zonder rust ik ga altijd mee met de wind waarheen hij wil soms druppel ik schreiend uit andere keren vlok ik wit over de huizen over de weiden over de zeeën overal ga ik heen nergens kom ik aan haastig of rustig ik ben steeds onderweg…

bliksemschitter duizendkleuring gadgets en ballen one of a kind glitterbetoveren unica en alleman roezemoezend door gehaaste straten grijpstuivers en must-haves voorbijflitsend rubber op het grijze asfalt snelle voetstappen over trottoir-tegels van mensen en dingen die voorbij gaan http://www.youtube.com/watch?v=FPmzlQgwYmE…

Eendrachtig loop ik naar de wei De schimmel op de paal kruipt Een dikke regendruppel Rolt met daverend geweld Leeg schijnt de wei Voor het geoefend oog Draaft er iets tussen de sprieten Spoed een oorworm zich huiswaarts Dan te laat Een oorverdovende repliek Een insectueus drama Domestiek nalatenschap Waar eens enkel schimmel was…

er rolt leven naar het droge zand ze krult rond golven in haar zilte spoed te willen zingen uit een dode schelp hoger, boven witte duinen, struint een meeuw de toppen tot verwaaide dromen in mijn hand een lieve bloem ik noem de wereld kleiner dan mijn eindeloze schreeuw om dichterbij te komen…

De sterren aan de hemel geven toe dat ik vannacht de juiste stappen doe, ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten, ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten nog na te blijven gonzen laat ik praten, ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe, ik ga naar gras en water, naar niets en niemand…

Een grap die ik in Polen heb gehoord: “Zeg, Angela: Beata vraagt met spoed wat zij toch met die vluchtelingen moet; miljoenen staan te wachten voor de poort.” “Sag ihr, daß sie das schafft; laß sie herein.” “Maar je beseft toch dat het Duitsers zijn?” (Angela Merkel en Beata Szydlo: de leiders van resp. Duitsland en Polen)…

Je hebt een voetstap gezet maar zand is teruggevloeid, zo spoorloos aanwezig ben je en van je handen om mijn schouder rest warmte die zich haastig terugtrekt in mijn kleren, zo geruisloos streel je.…

Wij die zo haastig leven, wij gaan onszelf voorbij verliezen ook de vreugde... O, God, ontferm U over mij!…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

je geeft en ik luister -verder- naar zichzelf woorden of de mogelijkheid van binnenin beloften haastig druipend op mijn maanwoning en zoutiger dan ik me herinner je geeft en ik hoor -dichter- bovenwind tegen sterren klotsen onrustig door de holle vaart en dubbelhuidige liefde transparant voor mij door…

zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

De zon scheen overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999', 2000.…

prachtig jouw kopje met je hemelse lach je opent een knopje verhoogt mijn hartslag mijn handen gaan trillen ik weet niet wat doen je zal wel iets willen en ik geef je een zoen niet haastig maar rustig wil ik je verkennen eerst praten we ernstig daarna komt verwennen!…

Ruis van stilte in pastelkleuren geweven wiegende bomen langs haastige wegen Kluiten uit de aarde pluisje in de wind mijn hart staat stil het lawaai gaat door Liefde vertelt sprookjes en veroorzaakt pijn draken en watervrouwen drinken engelenwijn.…

De ramp hing al een tijd boven ons hoofd 'Yvon' die zich met soep naar binnen spoedde Haar lachje dat het ergste deed vermoeden Ons vaderland van het verstand beroofd De volksgezondheid krijgt een forse knauw; Er start een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw. -------------------------------------------------  Vanavond was de eerste aflevering…

de kooplust niet te temmen Het gaat er goed niets nieuws in het westen Alleen fietsers hoor je remmen wandelaars vogelvrij Dolblij met verkeersarme wegen de Haagse trams ondergronds Licht is het daar snelheid paart ....met spoed Dit is ook den Haag de rails, de trams de deuren openen zich en sluiten.…

De zon scheen en overal zag ik mensen, haastig en ernstig, en iedereen trok een streep iedereen ging verder. ----------------------------------------------- uit het werk van Toon Tellegen (1941)…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

ik zag je vingers trommelen herkende het ritme uit het lied ongeduld waar onopgelost nog regisseert wordt de schuldvraag vaak genegeerd blijft het spel de knikkers kleuren omdat de uitslag nooit overwinning zal geuren je nadert het slotakkoord en met een daverende klap is alles tot stilstand gebracht inzicht met spoed van het…

Haastig vlucht de leugen, angstig en ziek.…

van bumper naar bumper haastig voort op weg aan de kant, stumper doe wat ik je zeg laat me er door stelletje secreten ik ga altijd voor dat moet je weten ik ben het signaal lees; het teken des tijds ik geloof niet in het verhaal over de jaren des onderscheids raak of kijk me niet aan mijn lont is o zo kort…

In de huidige maatschappij ben je verre van populair en kijken ze liever naar hazewindhonden, haaien en antilopen. Je traagheid vloekt met de snelheid van deze cultuur, die alsmaar opgevoerd wordt. Toch bemin ik je trage ritme als geen ander en hou ik van de milde blik in je ogen. Op de stranden van de Galapogos-eilanden loop je als…