Alle inzendingen over heimwee OR verlangen OR tradities

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Het licht schrijft zonder woorden en wars van alle schijn, het zingt van zoveel heimwee van verlangen dat niet ophoudt, van vervulling en weer opnieuw... Het licht schrijft zonder woorden van eb en vloed, van tranen en durf, van moed. Het licht kent geen ophouden, geen vertraging, het wenkt en groet.…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…

Dit is niet de stilte die ik voelde toen mijn jeugd een andere wending nam geluidloos in mijn ouderdom vol weemoed en verlangen dit is ook niet de stilte van verloren vriendschap of liefde die een loopje nam geluidloos in mijn hartstocht vol melancholie en hunkering dit is de stilte van jouw gestorven dood in heimwee die geen weerklank…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

Heimwee naar het duister in het licht. In vrijheid gebonden en gevangen. Stil en eenzaam schrijf ik mijn gedicht. Ik mis de pijn en draag haar mee in stilte. Het lijden en het zwart waarin ik zweef. Ik lach en dans maar zonder diep verlangen. Vergeten wie ik ben en dat ik leef.…

Heimwee naar stilte in jezelf en om je heen Naar de witte zwaluw scherend door de lucht met als enig doel slechts overleven Naar de kleine luchtballon zwevend op de wind in vrijheid richtingloos in keuze onbeperkt ooit ergens zal hij landen Als je de stilte niet kent weet je ook niet hoe je ernaar kunt verlangen…

Vandaag droom ik van heimwee. Vandaag ga ik in gedachten, vol van verlangen hier, op reis. Op reis naar vergeworden landen, waar geloofd wordt in de liefde. Waar vrouwgebleven moeders, aanraakbare Madonna's zijn. Vrouwen naar mijn hart. Waar het vrouwelijke in mensen, de toekomst van de wereld wordt.…

Traag zoeken je vingers het klavier van de accordeon je huivert als verlangen klinkt in de verweven tonen die zingen wat jouw heimwee voelt ik baad me in de melodie waarvan de klank mijn stilte raakt jouw zuiderzon verwarmt de kilte schamper kleingeld op de bodem van een doos (Fotograaf Regine)…

Heimwee naar echt oer eerder.…

Moeder, toen 'k lang geleden nog "uw jongen", Uw blijde eersteling was en pas geboren, Had ik u eens, voor één dag, verloren - En 't eerste leed was aan mijn hals gesprongen. Toen, weer terug, heb ik mijn hoofd gedrongen Aan uw warm hart, gefluisterd aan uw oren, Om weer uw zoete moederwoord te horen - Toen hebt gij mij zachtjes in slaap…

De weemoed naar Thailand kan soms als scharlaken zijde op me neer dwarrelen. Ik zweef dan opeens, gesluierd, door de schemerige wereld van hier noch daar en alles draagt het zegel van het Oosten. Hoe kan de wind van zó ver, de geur van wierook naar mij dragen? Waarom hangt de maan als een koperen bel aan de nachtelijke tempel?…

wat ik het liefste wilde is terugkeer tot een vroegere stad staat van geborgenheid beginnen van mijn leven nu de onbestaanbaarheid daarvan vergeet ik bij terugkeer van een reis oudergeworden en toch terugvallen kunnen in vroegere warmte ---------------------- uit: Tirade nr. 200.…

het flesje heimwee naar weleer destijds hooguit nog voor een knaak…

De esdoorn houdt in zijn wintertakken de wassende maan op haar plaats Een late gans vliegt door de nacht Het onvermoeibare water van de rivier draagt een boot naar de zee, die wacht Takken wijken, maan slaat op de vlucht…

Je legde feilloos het verschil tussen emotie en intelligentie bloot in de vijver die ik aanbad met mijn nachtmerries en ik vergat de dag soms van de nacht te scheiden volgde de oerdriften van de held in mijn verhaal op een dag vond ik een dode haan onder de bomen van mijn achtertuin ik vertelde hem alle vergeten verhalen hield de…

Hol en leeg van verlangen en de gele amberen bomen de groene en barnstenen stammen. Het licht hangt stil in de blaren. Mijn hart is te veel geopend, te veel in het licht gevangen in der wolken licht varen… En pijndoend, schrijnend dromen weg van mijzelf te komen.…

Ik dacht ik schrijf je even om te melden hoe het is gegaan, maar de kaart blijft ongeschreven. Er is geen beginnen aan. Ik leef nog steeds - een vorig leven dat me niet is toegestaan, ik fiets nog steeds bij je vandaan met alle lichten tegen. Het wordt later en ik mis je. Je bent inkt onder mijn huid. Het is voorjaar en het regent…

Vind me waar ik wacht op dagen zonder einde gierende gitaren in de nacht geest nog eindeloos verruimd huidvol dansend op slepende akkoorden close harmony van immer zwoele lippen de smaak van zoet met zilt onder het ritme van de lust vind me waar je dacht aan liefde zonder einde…

Dit land is de oever van leed, liefde en lange vluchten. Van verscholen foto’s en brieven die in metrisch getij verzuchten. De bodem onder mijn voeten stroomt lijfelijk binnen. Ik voel mij bevaren door het landschap, bezwangerd van getemde zinnen. Het land is bedekt door een luchtige deken. Opsnuifbaar van aard, voelbaar als kloppend…

In bad gaan, voelen hoe je lichter wordt drijven in en op het warme water Bij vrouwen komen de borsten boven bij mannen het geslachtsorgaan Water ontvet ook zonder zeep in slaap vallen en zweven van geen kwaad bewust wakker omdat het kouder wordt…

achter de regenboog, langs de nulmeridiaan blijft het water vlak, ergens zonder rimpeling zal een zwaluw weerklinken in aardse schoot de blik vooruitgeworpen op gewonnen tijd gekeerde oneindigheid, herroepelijk hopen gedurig ontsproten aan bochtenloos omzien aan bezield ademen, of een benauwend hartzeer een helix van ooit, gevangen in verloren…

toch gloort een blauwe weide schuurt een lichtzon tegen wimpers aan verdrinkt een voorland in zwevend water langs opwaartse krullen in een soort van hemel ruimen paarse verten rond open ogen zo ontvankelijk voor een kleine hommage groots tegelijk en wijzen wolken de weg?…

in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

ik heb altijd de kant gezocht om de mooiste bloemen te ontlopen groeide met hun bloeien op al heb ik ze nooit willen kopen ik zocht prikkers vreemde vogels aan de rand hun onkruid tierde welig, ze staken me hun stekels in de hand ik heb de steen geraapt die jouw eeuwen lag te baren generaties zijn voorbij gegaan omdat ze je niet konden…