Alle inzendingen over herstel OR eeuwig OR liefde

Als afkeer wint Keer op keer Geen zin heeft in De simpelheid Van het In oplossing Eruit te zijn Het gevecht Doet het Snappen Waar blijft Herstel Van de ziel In mij…

Doorhinkte in de stoet van de mystiek Herstel wevend met draden uit haar hart De doden hielden toezicht op haar leed Zij schreef begripvol verder aan lyriek Vreugde was immers onverhulde smart Volgens Khalil Gibran in De Profeet?…

Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

Is mijn eeuwig het eeuwig niet? Mocht mijn eeuwig het eeuwig zijn, Liefde, om uw lamp te voeden, wil ik eindeloos verbloeden in zuivre pijn.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Migraines die een mens tot wanhoop drijven, een buikloop zonder zicht op vlot herstel, een stemgeluid van nog geen decibel: voldoende redenen om thuis te blijven als ik bijvoorbeeld een minister was. Maar morgenochtend moet ik voor de klas.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

waar ik kijk naar de kisten die veel te vaak en zo frequent door steegjes en straten gaan verduistert ons een grote wolk alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met…

O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt, Het is, het is het licht Der Liefde der Eeuwigheid. Gij ligt daarin, Ik zweef daarin.…

dat ik de waarheid spreek en dat liefde tussen ons geen enkele kans meer heeft Kan het die eeuwige band of is het maar een verzinseltje uit een of andere harteloze krant…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Het waren niet de klappen, zei je. Maar wel de woorden. Dacht je er nog aan? Denk je er nu nog aan? Dat tere vogeltje? In beide kleine handpalmen omsloten. Hoe je het warm blies. Maar niet voor jezelf zou zorgen. Dacht je nog aan zijn woorden? Op de dorpskermis. Een glimmende ballon aan een touwtje. In je kleine hand. "Niet…

Blijven voor eeuwig en altijd Heel dicht bij elkaar…

Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Ik nam jou liefdevol mee bij jouw slanke hand en op de ruis van de branding op het zandstand dansten wij onze eindeloze liefde in. Na al die jaren schiet mij dit nog in de zin, wanneer ik bij het wakker worden jou beschouw en dan weer besef hoe zielsveel ik van je hou.…

die nimmer kan vergaan Daar waar je eeuwig in mijn armen ligt daar waar we enkel voor elkaar bestaan Droom je van die dag zonder einde dan waar de lichtjes op onze liefde schijnen Of droom je dan compleet nergens van; omdat dagdromen in ‘t niet verdwijnen…

dan hun zielen zijn de oorden onder mijn hoede wapens lichtten bij mijn zicht aardde de mensen noemen sociaal en scharen vannacht ik droom weer uit gemerkte liefde…

Een orkaan heeft onze relatie beschadigd of het herstelbaar is moet nog blijken de onuitputtelijke liefde bleek verzadigd we begonnen dwars door elkaar heen te kijken Met boze woorden scheidden onze wegen ik weet nu niet waar jij uithangt ik weet wel wat ik van jou heb gekregen en dat mijn hart nog steeds naar jou verlangt Ons leven is echt…

Vanaf ‘zijn’ plekje wensen wij Marcel Een spoedige genezing en herstel.…

in eeuwigheid verscholen diep verborgen dromen door jou heb ik gevonden wat eens verloren was het geheim van deze liefde eenvoud is de kracht tederheid en dromen vervolmaken haar in pracht gevoelens uit het hart diep gesmaakt verlangen eenmaal onverwacht eeuwig blijven hangen deze liefde samen zal niemand ooit beschamen jij bent…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

beetje bij beetje ontdooi ik de stroom van een bevroren beek beginnend bij de oeverranden warm er strafverstijfde handen aan opgegraven bodemvuur voel oude levenstekens steken en waar remmingen verweken kabbelt later op een nieuwe wind die met voorjaarsklanken ruisend door geknakte kragen zingt de bedding vult zich met een nieuw elan…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

Lucht en licht Mag ik weer Binnenlaten waar Tot voor kort Het donker nog Alleenheerser was…