Alle inzendingen over honderd

De doorsnee-Groninger is nu bekend: Van honderd man een fotootje genomen, En daar is een profiel uit voortgekomen, Een hoofd dat zo te zien is van een vent. En los van een verdwaalde saggerijn, Ziet u dat het daar lachebekjes zijn.…

Ze krijgt geen honderd slagen met een zweep En wordt gelukkig ook niet opgehangen. Ze houden haar niet langer meer gevangen, Ze zetten door het vonnis nu een streep. Wat zijn ze daar in Soedan toch humaan…. Als ik haar was ging ik daar snel vandaan.…

Zeg het dan, Want hier heb ik er nòg wel honderd van.…

Coronaregels gelden voor ons allen Voor koning, stratenmaker en student Maar na een bruiloftsfeestje werd bekend Dat het OM de straffen laat vervallen Wordt honderd kilometer ook geschrapt Als Ferd met honderdvijftig wordt betrapt?…

Bezuinigingen in het onderwijs Gaan ditmaal over een miljoen of honderd Niets nieuws dus en niet iets dat ons verwondert Maar wat is voor dat uitgespaar de prijs? Wellicht de plek waar zij met achterstanden Dankzij dat afgeknijp straks aanbelanden?…

Dit werd bijna weer zo'n liefdesgedicht één van de honderd in een dozijn zonder eigen gezicht Net op tijd pen van het papier want wat ik voelde voor jou beschrijf je niet op zo'n manier…

hopelijk, voor deze kinderschaar, wordt dick bruna minstens honderd jaar.…

Dank u, ik blijf liever Honderd procent…

een peulenschil de mens is micro in een macroscopische wereld waar eeuwig en oneindigheid hun grenzen hebben losgelaten in het zijn ooit waren wij begaan met de levenscirkel van de eendagsvlieg nu kijken wij tegen honderd aardse jaren aan van relatief hetzelfde bestaan…

Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal. Ik zei het aan de oostwind Die ’t aan de wolken bracht – Ik zei het aan de sterre In stille, diepe nacht. O Vogels, winden, bloemen, Zegt heur dat woord toch niet – Wie weet of zij niet spotte, Niet lachtte om mijn verdriet?……

Het scheelde niet veel, het scheelde geen haar of ik had die reus van wel honderd jaar van dankbaarheid zomaar,...gekust.…

Een wolkje dartelt boven de polder en verdwijnt even in het niets Honderden vogels met de kolder verzamelen zich wat later boven mijn fiets met een vrolijke bui want plots rolt er over mijn jas een smerig iets…

land van zand van zon en zee van amandelbomen je horizon is mild een heuvelrug je zegt het met olijven al wordt je oud zelfs stokoud meer dan honderd ja zelfs duizend altijd schenk je mij dat pittig olijfgroene…

......Tel de chaos weg...... ......tot circa honderd...... ....bij elke ademhaling..... ....weer ietsje minder...... ...tot eindelijk de rust...... ..het denken overneemt.. ....je bent geen product... .....van al je gedachten.... .........je gedachten......... .........zijn van jou........... .....................................…

de droogte brengt het gezin naar een nieuwe vlakte de kleine jongen hongert honderd ongeduldige dagen lang hoofd, hart en rugzak gevuld met school, schriften en boeken holt, klimt, slaapt, rent hij honderd kilometer lang een speer in zijn jonge hand de verschrikte meester geeft hem melk, rijst en nog meer boeken de vader begrijpt de weg…

Als melkgebruiker ben ik in de wolken: Tevreden zit ik bij de pakken neer, Een voorraad voor wel honderd jaar of meer; Ik heb de hele winkel uitgemolken. Want welke dieren ook het haasje zijn, Een hamster zoals ik krijg je niet klein.…

Maar in feite zijn daarvan honderd nu al jaren pleite - hetgeen ook de directie zeer verwondert. Het is in Mokum bovengronds te merken hoe ondergronds daar de bestuurders werken.…

Amerika, het land dat wordt bewoond door Lassie, Mister Ed, Babe, Flipper, honderd dalmatiërs (we zijn dus niet verwonderd) heeft onlangs met succes een kat gekloond. Als nu een dierenfilm een rage wordt heeft men aan merchandising geen tekort.…

Stem woensdag dus lijst honderd, stem op Driek! Dan komt er een bananenrepubliek.…

verkrampt zat hij op de electrische stoel wantrouwige blik benen trillende, omhoog stoel in relaxstand viberatie in het rugdeel honderd procent leder aankoop van zijn vrouw excecutie van zijn beurs...…

Zo’n honderd ganzen gingen demonstreren Getergd door een onzalig afschotplan Bij Utrecht kwam er flinke file van Ze zouden Sharon eens een lesje leren En hoe het voor de weggebruiker was? U kunt het raden: in de ganzenpas!…

als klaprozen uit de hemel vallen honderd en meer jaren later vraag ik één van de zeshonderdduizend die een brug te ver is gegaan het licht aan het eind van de loopgraven zwart zag mij als immer aards te herinneren…

De aanblik die het viaduct ons bood Bij restauratiewerk na honderd jaren, Verleidde de bekendste der Bulgaren Voor even te herrijzen uit de dood. Voor zoiets komt hij graag nog uit zijn graf, We zijn nog lang niet van die Christo af.…

moed en wanhoop vechten om voorrang enkele honderden meters later laat hij de aarde los…

ik stuur je honderd rode rozen op een kaart de afstand tussen ons zouden ze niet overleven daar onze verliefdheid wellicht wat bedaart nimmer heb je me meer liefde kunnen geven jij stuurt mij een ontzettend lange brief waarin je schrijft me te missen maar helaas vraagt om net als jij te zoeken naar een lief als herinnering staan de rode rozen…

Het stevige één-tweetje dat haar en mij verbindt wordt snel leven ingeblazen Wat zou ik het graag willen vieren met puur en alleen ons twee en een viertal volle glazen Onder in ‘t warrig hoofd delf ik haastig naar succes -Zeven na twaalf uur alweer Wachtend op een uiting van begrip en warmte van genegenheid als ik mijn verdriet acteer…

Honderd keer zei je al: ik hou ook van jou. wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. overal gingen we heen, ik jouw Heer, en jij mijn Dame gezellig hand in hand en wij maar kussen -ik had niks in de gaten- want ondertussen val je, -duizend bommen en granaten- uitgerekend voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

Kleindochter van vijf jaar, komt uit school heeft een geverfd exemplaar van Zwarte Piet in haar hand, " hij is helemaal niet mooi mamma" zegt ze, wanneer ze naar andere brouwsels kijkt en ineens, gaat Oma, terug in de tijd, want ook IK kon niet tekenen, ook verven was me vreemd, het enige wat te doen was, waren die mooie voorgedrukte…

Altijd zeiden we gekscherend, we worden samen oud, misschien zelfs wel honderd maal twee lachen dat we deden, we zouden de wereld wel eventjes op zijn kop zetten. De wereld staat op zijn kop, nu want daar lig je dan stil koud, mager, uitgevochten, dood.…