Alle inzendingen over hunkering OR huivering OR dromen

[Tanka] steeds weer gestuntel van onbeholpen mensen die liefde zoeken samen verder strompelen op weg naar innerlijk licht…

ik kuste u niet zo zeer maar 'k beroerde slechts uw lippen gebalsemd als ze waren gingen ze mijn leven mee doch u vergat in twijfel mijn hunker tot u te nemen en uw zachte vlees met het roodste rood verdween zoals ik had bevreesd wie was ik nu nú ik zocht naar vervanging van uw lichaam en ik vroeg me af of ik wel van u had gehouden…

Destijds wou ik graag schitteren. Nu ben ik oud; ’t is niet gelukt. Geen uitgever heeft me gedrukt dus rest mij nog slechts twitteren en facebook of een compliment van vrienden die je toch al kent. Helaas, zij kunnen niet voldoen aan mijn verdomde zucht naar roem. Prijs mij dus, stuur mij mails, aanbid me. En ik beloof u rijm en ritme.…

Marktkoopman in wijze woorden de spullen zijn je toch de baas het gebed dat wij verhoorden zet weinig bloemen in de vaas verscholen in een regenjas hou je de hunkering tegen al jouw gedichten die ik las zijn aan ons niveau ontstegen wie het pensioen nakend ziet verkoopt alle volle kramen tegen het geestelijk failliet van de meesters zonder…

Licht als zonnestralen verwarmen zachte prevelende woorden de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…

bent als een vergezicht gedroomd in oude tijden door geliefden, een woud zei jij mij niet: 'hunkering' is het goede woord dat mij beschrijft zoals ik ben of wat ik voel een smachten nu en in een levend verleden vrouwelijkheid zei jij me niet: 'laat me' geen man kan rode stenen dragen gloeiend als de lava dat ben ik, het gloeiende…

ik ben een wolf onder de wolven buil bronstig mee in 't koor niets menselijks is me vreemd ik schuw geen platitudes ik hou nochtans van al wat onbereikbaar is, van duistere symbolen tot lichtende sterren helaas ik ben de man die naar de zon wil lopen maar vastzit op het kleverig asfalt: de hunker zelf houdt me gevangen.…

ik voel mijn ledematen verdwijnen tot ik uit louter gaten besta aan het einde van de gang breekt geen licht, noch water in woestijnen wolkenstranden zijn leeg, nergens zie ik je gaan, het zout van een traan eindeloos water om te blussen, dan droom ik verder in mijn zachte kussen…

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

als gefluister van een stem harten laat dansen het schijnsel van een ster verlangen onthult ontwaakt een droom de hunkering naar liefde bereikt de nacht oneindigheid waar niets verglijdt in hartverlangen sterren dansen in gefluister…

dromerige blikken doen vermoeden dat verlangens nog niet gedoofd zijn de hunkering in haar ogen verraadt het geheim van haar hart zijn betoverende lach laat haar ontwaken uit een verre droom waarin ze even was vergeten hoe mooi de wereld eigenlijk is…

Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid.…

ik huiver mijn woorden de poolwind in een ijsbeer vangt ze, warmt ze ik huiver mijn woorden naar zwarte schimmen ze flakkeren tegen de wand het vuur brandt ik huiver mijn woorden naar een kaars de vlam verdeelt ze en heerst…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer. Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen…

pas wanneer de zee enkel de glans van de maan lijkt te dragen en jij in je slapen rustig gaat ademhalen heb ik de loopplank ingehaald touwen losgemaakt om in het verstilde mijn hunkerend hopen als dromen in je oor te fluisteren…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zoals jij voor me staat Vergeet ik je woorden en Zie ik je dansen en Golven uiteenspatten Zoals je kijkt Hunker ik Vraag ik je Voel je mij Zoals je ligt Droom ik je Laat ik je Vergeet je me Zodra je wakker wordt Ben ik weg En je danst op zonnestralen.…

gebleven zijn dromen nog niet kwijt…

verstrengeld in scharlakenrood betreedt ze huiverend de hof van jouw geschreeuw geen woorden meer om weg te kijken stil steeds herinnering smeulende ogen zien in bevroren nachten alleen het levensteken van de nauwe wintergeest drijvend op het doodse water verlieten dromen haar…

Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op en ik leg mij huiverend naast haar: een dode, een schamel geraamte, knikkend en stamelend.…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook de mijne We reiken naar enige samelijk tol Het vuur dat nog smeult in het as van de heer 't Is genoeg Is genoeg.…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

In alle dromen zullen saam we zijn en zul je vast mijn moeë handen houden In alle dromen zullen wij vertrouwden en lieve vrienden en genoten zijn Maar in het leven zal ik langs u gaan met verrë ogen en plechtstatig groeten; En iedre dag zal ik de straf uitboeten van zoeler nachte-gaven eindloos zoeten zalige huiver om herwonnen waan.…

Ik leef steeds in het leven van liefde, hoop en verlangen als het ware in een droomverhaal van hunkering naar echte liefde het intieme van een eerste zoen en het is geen publiekelijk geheim jij hebt mij in die droom gevangen ging met mijn mannenhart aan de haal plaatste jouw ogen in het droomverhaal.…