Alle inzendingen over juk

De gifkampen waarin zij schuldloos verbleven verenigden tenslotte menig Joods gezin, dat als roetdeel van de walmende wolk rechtstreeks naar de onvoorbereide hemel steeg als laatste restant van het uitverkoren volk, nu rugbuigt onder het toen opgelegde juk en moeizaam een plek in de historie kreeg, want het maakt zelf vandaag zoveel stuk.…

ze zijn er klaar voor the home of the free the land of hope and glory waar dromen wonen in de harten van zij die nog vooruit durven na jaren van opgelegd juk vermanende vingertjes in de lucht die stofje per stofje ongezond de wereldburger zieker maakt mensen op elkaar doet schieten vanwege te grootschalig voorbeeld nu, eindelijk het woord…

Je draagt warmte, licht en blijheid Maar ook droefheid en alleen-zijn met je mee Je draagt regen, ijzel en striemende stormen Maar ook een eerste afdruk in versgevallen sneeuw Je draagt de uit de grond gestampte kerstboom Maar ook het nieuwgeboren Christuskind Je draagt het juk van een consumptiemaatschappij Maar ook de glans in blije kinderogen…

Hij zuchtte en hij zwoegde die Indische olifant op java en sumatra in de gordel van smaragd Zaaide rijst in groene sawa's zuchtte diep, vier eeuwen lang onder het juk der voc onder de zweep van amsterdam Hij huilde, nu eens dralend dan weer dreigend en opstandig indolent en ondoorgrondelijk die stille kracht Zwoegen deed hij voor…

God, onze Heer, gij loecht* weleer op Vlaanderen; toen was het machtig, schoon en fier; kluister en juk, het sloeg ze ruw aan spaandren: " Vrijheid en Nering!" klonk het hier. God, onze Heer, wil 't jong geslacht aanhoren; red Vlaanderen uit zijn diepe val! Zegen de eed door allen trouw gezworen; Vlaanderen, Vlaanderen boven al!…

Die als stille wakers ’t dorp omzomen waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken. Leeg, lukraak geplaatst en ingevallen, omcirkelen zij het opgebroken plein. Geen waterstraal gespuwd door de fontein; wat mos verbergt blijkt steeds volmaakt vervallen.…

Ben gekweld onder het juk van tegengestelde goden, een held die zijn krijgsverhalen telt, die zwelgt in eigen heroïek en zielen knevelt met geweld, zijn tanden zet in eigen kwetsbare delen van de ziel, of die onvolprezen supervrouw, trooster om getroost te worden, mijn meesteres tussen de tafel en bed, die liegt over geluk, ziet dit…

Dwalend, als een schaap zonder herder ben je op zoek naar het ware geluk Je zoekt het alsmaar verder met op je schouders een loodzwaar juk Je bent kapot van angst en verdriet je ziet geen licht meer in het duistere dal omdat de goede herder je niet ziet en die, voor je gevoel, nooit meer komen zal.…

dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen pijn voelbaar in afgrijzen, alsof er bomen in het lucide land van dromen waren die konden praten met eenzame kinderen bomen die alleen jouw pijn konden verdragen in grijze zwaarmoedigheid die om de mensheid viel als een ijzeren juk…

Wanneer met wensen en wetten, tuttel en juk, beroepen vele maar roepingen weinig, de grote wereld aan jouw raam komt kloppen, bedenk, mijn zoon, bedenk dit dan. ------------------------------------------- uit: 'De tafel van wind', 2001.…

Van ‘t juk bleef nog ‘t hoog dwarshout ongebroken. Zo rijst de molen, ‘t wrak verband ontwricht, zijn twee lege armen uitgestoken, als een gekruisigde op in ‘t koude licht.…

Vandaag denk ik weer aan de zorgen van morgen, Gekromd en gebukt onder ’t juk van vandaag. Vandaag torst het gewicht dat de tijd heeft verborgen, En ik draag veel meer dan ik eigenlijk verdraag. Rust is me vreemd, onbereikbaar, voortvluchtig, Stilte houdt zich stilletjes verborgen voor mij.…

Wanneer met wensen en wetten, tuttel en juk beroepen vele maar roepingen weinig, de grote wereld aan jouw raam komt kloppen, bedenk mijn zoon, bedenk dit dan. -------------------------------------- uit: 'De tafel van de wind', 2001.…

vaak gebeden Opgesloten in zielige barre toren Net niemand bleek me nog te horen De vuisten bloedend geslagen Zombie die nog slechts kon ademhalen Sidderend in mijn pikzwarte hel Verstikt in eigen schril gejank Beneveld door een muffe stank Beethoven zonder klank HIJ haalde me uit de diepe put Pasje per pasje verloor ik mijn zwaar juk…

mijn hart is ontzet en huilt voor kinderen die ik zoveel beter zou willen toewensen dan geboren worden in een wereld zonder grenzen en opgroeien onder het juk van ontaarding door perversiteit geen volwassenen of ouders, maar wrede verslaafden die zonder spijt en impulsbeheersing de uit eigen vlees en bloed geboren ziel overmannen, barbaars…

Welkom in Bistro Mondiale Laten we klinken, schol, tast toe Smakelijk, schep maar op, eet je buik rond Lekkers van overal voor geen geld Bonte teljoren vol warme geuren kunnen de tafels hemels aards kleuren Aandacht en ambacht, tanden en tong Maken schotels spitant pikant We drinken en eten als koningen Onder het juk van staat en kapitaal…

Zij hadden zich ooit vrijgevochten van de kerk, die wetenschappers, nu moeten we ons bevrijden van het juk der wetenschap! Die 3-d ideeën, zo derderangs... Ziel, geest, God en bewustzijn; overbodige hypotheses, lastige ballast, bijkomstige bijwerkingen van de hersens. een scheet van de materie.....…

Die osse stap aan deur die stowwe, geduldig, gedienstig, gedwee; die jukke, al drukkend hun skowwe - hul dra dit getroos en tevree. En stille, al stuiwend en stampend, kom stadig die wa agterna - die dowwe rooi stowwe, al dampend, tersy op die windjie gedra.…

als Nederlander schande schamen met paplepel en schoolboekentaboe jammer zonde zwarte vel waar toe smet geslikt in het geniep der slavernij uiteindelijk toch nog wij zwarten vrij uw zonde zijn vergeven niet vergeten honderd vier en vijftig jaar geleden weten beken toch spijt en sla de ketting stuk wij zijn bevrijd van het zware witte juk…

Je wilt met me meegaan Maar bent vastgeketend denkend dat je niet mag leven En moet blijven lijden onder Het Zuiderse juk. Denkend dat je dit verdiend hebt Aan je vorig losbandig leven. Je bent kind van God en God wenst je een ander leven!…

Wat zal men Barnevelt, die ‘t juk zocht af te keren? K. Eren. Vr. Wat wordt de Dwingeland die ‘t recht te machtig was? K. As. ---------------------------------------------------------------------------…

Maar, wie naar ’t Helse juk de slavenhals moog neigen, Nooit aarzelt hij of plooit die zich naar Christus noemt.…

Maar Nederland was vrij, vrij van het juk wat de oorlog bracht. Vele mensen lieten het leven, alles voor de goede zaak. Mensen die nog steeds herdacht worden, waarvan soms mensen niet eens wisten hoe vaak er over hen gesproken zou gaan worden.…

(over Jeanne d'Arc) 1 Een gespleten boerendochter kreunt onder het juk van de bezetter in een rijk zonder koning Haar verbeelding is de bondgenoot Hoor de galm van de aartsengel De opvolger sleept zich naar de troon te loom voor het slagveld Deze gewijde grond moet bevrijd Ze jaagt hem in het vrome harnas Achter het schild verbergt…

vederlicht kan zijn het afwerpen van het loden juk de slingers en de staarten in de achterban van het woord het ongeboren kalf cynisme het geschiedde niet uit noodzaak en ook niet van de weeromstuit het lag te stuiptrekken om een reden van bestaan met het mes op de keel mijn mond spaarde ik uit aan mijn vijf paar handen het schaduwspel…

Om een hart met uitzicht te bewonen, waarin zuurstofrijk bloed de kamers geneest en blijven vullen, het meest naar eigen bestwil te luchten met een onbezwaard geweten, onbevreesd me van het juk te ontdoen van spiegelbeelden die niet smelten wilden, daarvan geniet ik nog het meest.…

haar uit woede Veel poen opbrengen, moest zij elk uur bij een ander in het bed Onder al de kerels, zonder kledij voelde zij zich de smerigste slet Toen ze eens dacht te vluchten wachtte hij haar in ‘t donker op Ze proefde de wrange vruchten; een pak slaag en ettelijke schop Op zekere dag was er deze man die haar bevrijdde van haar juk…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet.…

Zo ook wijzen naar de ander Onder een juk van loze spijt In de beklaagdenbank Onthoud vooral dit Dat we omgeven door hoon en huichelaars In het uur van verraad en banale praat Met de zindering van gefluisterde koosnaampjes En de schouder die reikt naar de wang In een waas In een warreling van vezels Dat we elkaar -Een kaakslag, een hartslag…

ongerief opgetekend vooralsnog in denken, en ergens ook in mijn wezen gegroefd dit is het dan, vertel ik hem, die ik ben, als ik voor even de bascule onthef van zijn plicht, hem, die ik ben, om de maat te nemen enkel door de aangeleerde gewoonte van het sluiten der ogen hij, die ik ben, neemt bij wijze van spreken de dragende benen die het juk…