Alle inzendingen over klimmen

Ja liefste Tot mijn lippen bloeden Tot het plafond naar beneden komt Tot de nacht wit wegtrekt Tot de katten in de tuinen krijsen Tot het licht de ramen openschuift Tot er vogels door de kamer vliegen Tot de buren over het balkon klimmen Tot de fietsers op straat stilstaan Tot het wolkendek openbreekt Tot alles blauw is Tot alles rood wordt…

zijn liefde voor rozen die zijn woning zelfs binnen klimmen.…

slechts de zee open zoals het vlakke land weinig te verbergen behalve het heimwee dat als een schots en scheve lappendeken ons omzoomt met ruige heggetjes en rommelige muurtjes in het glooiende landschap tussen jou en mij slechts de zee weinig te verbergen behalve het verlangen naar trappetjes om over de ergste hindernissen heen te klimmen…

Als je jong bent lijkt alles zo gewoon zelfs het klimmen in de hoogste boom…

gewoontegetrouw noodzakelijk uit hun verband gerukt door onverschilligen en goedgelovigen die brakke letters braken in de nacht hoor het fluitconcert voor dove oren in het gemis van werkelijkheid waar sterren de nacht beschijnen met wonderlijk fonkelend licht als muze van ons vaderland tussen de eenzame woorden hangt het weefsel van muziek klimmen…

Het klimmen van de jaren laat geen sporen, hoogstens de harde echo van haar blik en de metalen weerklank van haar stap. haar roeping blijkt het meest als, op de grens van waanzin de goedgeschoolde hand het dwangbuis dichtsnoert.…

gelijk twee manometers achter brandgevoelige ruiten zetten zich onze wijzers synchronisch in beweging vooralsnog in slowmotion balanceren zij binnen het groene vlak om accelererend door hitte geladen golven voorbij de grens naar het roodste rood te klimmen waar het glas bollend van doordringende dynamiek explodeert in één…

Mensen weten het niet als zij ademen dat ik treed op de thermiek van hun woorden, klimmen kan op hun zin, dat ik mijn bindingen slaak aan de aarde en dans als zij zuchten. Soms voelt een aandachtige mij voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij. Soms is er iemand die bidt. Wij doorkruisen samen de ruimte.…

laten we weer jong worden klimmen op een duin spelen in een zandkuil laten we ontdekken wat voorbij de heuvels ligt als was het de eerste keer laten we naar zee lopen naar schuimkoppen in een vliegende storm laten we zoeken naar een plek waar het veilig voelt en weer bedeesd worden verlegen strelen gordijnen in zomerwind…

Met het klimmen van de jaren gaat het leven harder slaan.…

Klauteren over de heuvels Klimmend uit het dal Langs grillige beekjes Luisterend naar de waterval Boomkolossen in de bergen Mijlen ver verspreid Boomstammen die vele mossen herbergen Herten zien met al hun edelheid Wolken zullen je tegemoet komen Een alpenhut nabij Even in het uitzicht dromen Een Tiroler biertje maakt de klimmer blij…

Struinend in zijn oude jas Vogelaspecten bepalend Lang haar, altijd in voor een grimas Dan weer klimmend, dan weer dalend Hij heeft zich in de nesten gewerkt Menig jonge vogel gemerkt Ieder detail wordt opgeschreven Mensen hoeft hij niet te beleven Recreatiedruk weet hem te raken Doorziet inkrimpende natuurzaken Moppert over dalende tendensen…

weer veel te winnen waar je hebt gevonden heb je ooit gezocht soms lijk je hogerop te komen soms blijft het slechts bij dromen verklaar jij jezelf zonder enige zonden dan richt je je integriteit ten gronde en staat de waarheid op de tocht maar een trap loopt omhoog of loopt hij toch omlaag vermijdt haar met een boog ook al wil je het klimmen…

Kijk in de diepte van het water alsof het leven is, want, kon ik maar, kon ik maar; een foto met mijn ogen maken, levend hart en zenuw raken, zeker zijn van beelden, als alles niet meer zeker is, geven wat niet gegeven kan worden, woorden knopen aan de levensles die mistig is voor droge ogen, beter weten en nooit vergeten, klimmen in oorlogspuin…

als alles tegenloopt en tranen niet willen komen de dagen zonder zon en de nachten kil en eenzaam de blik gericht op die trap met duizend treden ga dan zwijgend klimmen telkens drie treden op en één af en bedenk dat er ooit voor jou een dag zal komen met uitzicht op het keerpunt, vergetend wat achter ligt maar…

willen mijn handen grijpen naar touw en klimmen naar hoogten vluchten voor de bodem die in fusie met boven einde onbegonnen laat waar links en rechts in remise het gemiddelde dualisme op het nulpunt vereeuwigt en surplus zich verliest in uitgetelde statistieken of wil ik liever de extremiteiten waar het pijnlijk lachen uit balans…

Jezu, ik en vind er geen waar 'k hoog genoeg kan klimmen om U alleen te vinden: de wereld wil mij achterna, alwaar ik ga of sta of ooit mijn ogen sla; en arm als ik en is er geen; geen een, die nood hebbe en niet klagen kan; die honger, en niet vragen kan;…

Haar voegen zoeken een uitweg naar gelijkvloers en warm immer op maat begeleid de lift gaat alleen maar omhoog, verdieping na verdieping klimmen ook de laatste jaren onbezorgd telt niet meer waar geld spreekt van visie plant men blauwe luchten vol met grauwe schaduwen van kastelen zijn laatste paleis wordt verborgen in toekomstwolken…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen…

Als bij een wankel spookschip op de Grote Oceaan klimmen gedrochten aan boord voor het nog verder uithollen van mijn bestaan Of ik nou naar het vooronder of naar het kraaienest glip, ze worden nergens door gestoord, als aasgieren pikken ze toe, tot mijn laatste stukje verzet Ze sollen met me, al ben ik hondsmoe, hun kwaadaardig sadisme…

Maar dalen zijn om uit te klimmen En er zijn redders in de nood Die laten kleine lichtjes glimmen En bieden je hun warme schoot. Een aai, een streling, lieve woordjes ’n welgemeend hart onder de riem gevlochten energie in koordjes met raad en daad: ”Carpe diem”.…

De eerste beelden keren terug je kledingstukken klimmen omhoog het vroegste licht omgekeerd valt alles om je lijf je broekje, je rokje je T-shirt, je panty’s komen naar je terug als omgedraaid begin maar het is anders aan de overzijde van deze nacht: langzaam, niet traag, rituelen, beweging de melancholie houdt je schouders…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon.…

Voor Yehudi Menuhin Violen zingen de ruimte vol en kleuren klimmen omhoog langs pilaren. Een wind uit de bergen fluit gierend en dol op een warme middag van zingende snaren. Een statige, kleine, wat grijzige man speelt Bach met zijn vredige verende klanken.…

Mijn klotsend gemoed Lukt het niet Te klimmen over de horizon En vat te krijgen Op het woordenboek van Deze geërfde ziekte. De zoutige substanties Botsen met de zuiverheid van Gewoontes en tradities, Laten mij geen keus.…

de diepe zucht gaf lucht ontspande de huid van je gezicht met lichte schrik werd je wakker als onderdeel van het protocol ontwaken ik zag je klimmen uit catacomben vol diepe rust naar een werkelijkheid waarop jij nog niet was voorbereid maar als eerste was er de lach de wereld weer zien gemaakt als laatste filmscène…

Waar is de lijn om weer naar boven te klimmen? Waar zijn de uitsteeksels om mijn voeten te zetten? Het prachtig blauw daar in de verte, hoog boven me: mijn leven zal hernieuwd beginnen. Het prachtig blauw zo ver maar ook dichtbij. Het prachtig blauw, dat blauw ben jij.…

Hou de dageraad even voor me vast, wil je dan pluk ik de bloemen fris van morgendauw en door de ochtendnevel zien we de zon weer klimmen mijn lief, ik hou zoveel van jou *** Hou de bloemen even vast voor me, wil je dan kus ik zacht jouw volle lippen en je haar en in de rode glooiing van de kim zien we de nacht weer komen mijn…

Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die niet meer verlaten lijkt en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen als in een voorstelling die geen droom meer kan worden. Waar alles slapeloos wacht op boodschappers.…

gouden wolken dalen neer… lucht als een gedicht gevoelvol warm verlicht de zon een adempauze lang op mijn gezicht ik glimlach zacht en laat het beeld haar ingewerkte impact doen slechts duizendmaal en één, een zoen een streling onverdeeld langs buik en rug ik wil terug naar dat moment klimmen, op de ladders van een gulden dag ik…