Alle inzendingen over kompas

Richt je kompas op mij. Vetrouw op mij, en je zal de zwaarste storm zaldoorstaan. Ikzelf zal je over de golven heen dragen. Ik laat je niet los. Mijn geest is sterker dan de materie, Ik ben de dood voorbij…

Het hiernamaals Is een ver koninkrijk Het leven Een wolk die voorbijglijdt De aarde die draait om zijn as En ieder mens leeft met zijn eigen kompas Daar waar het licht en het duister te samen zijn Vrede en Oorlogen Oorlogen die gaan over menselijk onvermogen Over leiders Die mensen tot marionetten maakt En geschiedenis stof geeft Voor een…

overstag zij met een verbeten lach ik stond niet aan het roer maar zekerde de zeilen en wachtte af als altijd was de wind aflandig oploeven ging traag we voeren weer de koers opstandig ankerden ook buitengaats er was voor ons geen plaats te vinden bij wisseltij en dubieuze winden ik heb haar hut gedeeld de naald van mijn kompas…

. --- Sommige voeten gaan dolend door het leven dolgedraaid kompas.…

Op drift, van uw ankers losgeslagen, zoekend, zwalkend zonder zuilen als kompas. Geen waarden nog normen die u dragen. U hebt uw God gedood uw smart is groot, in welk verborgen graf is Hij begraven? Hoe vindt u in uw kommer en uw nood, nieuwe kracht uw levensgang te schragen?…

Tegendraadse naald vermaant het kompas de windroos op te prikken om de bittere gal eenduidig te slikken compositie van vals geluid en tot matiging dwingt op zichzelf een radicaal besluit.…

doe ik niet uw drammerige beken in mijn aderen stromen slapjes door het duinlandschap dat aan mijn avond komt het meanderen van wanen zang van verloren tranen het eerste maanlicht mild in beschaving van het verlangen naar eenvoud van de dood u brengt het dichtbij uw bruin verdorde gras deprimerende schaamte door u heb ik mijn kompas…

Lotte is ziek Ik pak mijn rugzak mijn kompas en wat kleren doe mijn laarzen aan, een jas en ga de deur uit Op weg naar Lotte Alleen zijn met mezelf Zolang ik onderweg ben zal ze blijven leven zal ze niet doodgaan Ze gaat niet dood, het mag niet Ze gaat niet dood, ze gaat niet dood Nee, nee, nu nog niet Het is nog niet de tijd Ze mag…

maar juist zij blies wind onder mijn vleugels scheen me bij in de donkerste uren ging mee op de mooiste avonturen er bleek niets waar van die strakke teugels plots bij een diepe kloof waagt zij de sprong heeft ze haar eigen panorama nu regent het hard onder mijn paraplu op zoek naar mijn kompas…

Er wordt geen richting aangegeven je hebt slechts het innerlijk kompas op het smalle pad van goed en kwaad. Je moet er zelf mee leren leven die dunne naald onder het glas is je geweten, dat met je gaat.…

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

Liefde leven Samen zijn Zich overgeven Moeten zijn Jouw stem Klassieke muziek Vleugel bespelen Ons brein Hemel belooft Het kompas Natte noorden Fluisterend spreken Zonder woorden Mijn handen Jouw huid Die billen Als steen Een beeldhouwer Marmer vormt Naadloos sluitend Een kunstwerk Eeuwig mozaiek Lichaam delen Brandende honger…

Kompas op de toekomst. Wees steun waar je kan; Let niet op de klagers, negeer steen en been: Kom, pas op de toekomst; je weet dat het kan!…

wees mijn zon mijn wind mijn baken mijn stuurman tijdens ons varen bol mijn zeilen laat de zee op tijd bedaren wees het kompas zorg dat we niet van koers af raken en als ik de lading los moet jij de rust bewaren dat koesteren ruimte in jezelf maken en zolang ben ik je tros het is zoveel wat ik van je durf te vragen ik vraag…

wetten en regels bieden het handelen context protocollen en richtlijnen wijze ons het pad in het grote en kleine van alles wat wij doen of laten blijft echter het gezond verstand het meest helpend rechten en plichten kaderen voor ons de weg ons eigen kompas echter is de rots van houvast bij het vinden van de te begrijpen antwoorden in wat…

om geen probleem voor u als wandelaar maar ik heb mijn voeten kapot last van een onverwachte liesbreuk de darmen staan onder sterke druk produceren een kwalijke reuk meneer dat is niet relevant sprak de overheidsdienaar u bent aan het eind van uw latijn weest blij dat u niet ligt opgebaard maar zonder goed vooruitzicht een werkend kompas…

Hoog in de lucht zag ik de vogels gaan, in een formatie, op weg naar het zuiden, op hun kompas van Sterren, Zon en Maan, en in de verte hoorde ik een kerkklok luiden. De weide leeg, geen bloem die nu nog kan bloeien, laatst liepen er nog schapen, daar, plots begonnen er sirenes te loeien, de eerst maandag van het nieuwe jaar.…

ik wou dat ik het warme water was dat uit een douchekop stromend naar beneden jouw lieve lijf vrijpostig mocht betreden en elke porie als een letter las de letters die vervolgens zich en masse tot sensuele zinnen samensmeedden die mij verslag van jouw verlangens deden en druppels richting gaven als kompas en mocht ik de fluwelen handdoek…

"Covers"op triomfantelijke gelaat en op de boeg van tijdschriften, en op het verdeelde schip van staat, om de bestemming te kiezen op het kompas van kiezersbedrog, laverend door de platte landen in z'n zog een vertrouwd model laat zinken, in een kleur die naar polarisatie overgaat, zal een nieuwe wind de zeilen van het vaartuig…

Nu de dagen kleurrijk korten zwerft hij door halflege bossen groet de eik, buigt voor de beuk eet een overgebleven zoete bes verzamelt een berg met nootjes voor het wat luiere mededier Zwaait naar overtrekkende vogels met hun kompas richting zuiden kijkt naar een fladdervlinder die speurt naar een laatste bloem Mijmert languit in een varenbed…

Kompas loopt uit het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, met de hakken in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verhaalt , de horizon eist de beeltenis…

O Tsead, zie toch ton pauvre peuple geen vaderland maar roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend…

en denken verweven ja geen zeur, beuzeling of doordrammer geen erwtenteller noch geitenbreier een doener, een beslisser, een kijker dat is wat ik ben rijk fantaserend kleur ik de dagen met het ruim inlevend vermogen verken ik het palet van perspectief om eerlijk en creatief te handelen dat is wat mij bezigt met eenvoudige logica als kompas…

hebben we ons schip getuigd, werd het door angsten weggespoeld als jachtig galjoen, een vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauwe wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard in vast liet lopen, bolde winddruk de zeilen met 12 gordiaanse knopen van vaste koers verstoken, stuurloos met een gebroken kompas…

(Nooit meer slapen) De portier is een invalide* Ik de persoon die nooit meer sliep Terwijl 't kompas maar vals bleef wijzen Beefde de aarde De portier, inmiddels gestorven Ik de persoon die g'woon goed slaapt Hoewel muggen maar bleven steken Zag ik reeds waarde De portier, tijd terug, begraven Wij, mensen die overleven Allemaal keren…

We duwen molenstenen over een rulle wereld de grond wordt zacht van de aarde die we helen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde beelden die ver over hun horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen…

Ik word wakker, mijn handen aan het roer en kies mijn koers zonder kompas uit het oog naar buiten en ja, de storm in, want alleen zo weet ik de wereld te bevaren...…

hij rond al wekenlang Langs eindeloze maanden Door sluiers vol geheimenissen En in nevelen gehuld Doorbreekt hij grenzen en gedachtegoed Een levensloop zonder geweld getreden Op zijn weg naar verre einden Dicht bij de eindeloze horizon Vind hij wellicht geluk Dat geen wat hij al jaren zoekt In eenzaamheid verborgen Ver weg gevonden met kompas…

in de snerpende, snijdende winterkou, die over de vlakke weilanden schuurt en egels verkleumd naar hun legers stuurt, knettert stil mijn hartvuur voor jou onverstoord vervolg ik mijn mars, hoewel de vorst mijn adem snijdt en de vallende nacht mijn zicht misleidt, gegidst door jouw onfeilbaar kompas sinds ik je geest en ziel heb verkend…

schip getuigd, werd door angsten overspoeld een jachtig galjoen, als vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers verstoken, stuurloos met een gebroken kompas…