In het oog (4)
Door deze ogen bezien
is in het windloze oog
toch niets zonder beweging,
zonlicht warmt het water,
dat opstijgt, onzichtbaar uitdijdt
door de lucht te vullen.
Mijn adem wordt bevochtigd
en beroert de wilde woorden,
spelend als dolfijnen voor de boeg.
Hun spel spreekt mij aan,
vertelt van hun reis, hun verleden
in het donker van
jonge dagen
toen de wereld nog een droom was,
ongebonden ?
geen verbanden, geen verbonden,
geen verboden om het dagelijks brood,
enkel genereus in het spel.
Ik word wakker,
mijn handen aan het roer
en kies mijn koers
zonder kompas
uit het oog
naar buiten
en ja,
de storm in,
want alleen zo
weet ik de wereld
te bevaren...
Geplaatst in de categorie: psychologie