inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.959):

In het oog (4)

Door deze ogen bezien
is in het windloze oog
toch niets zonder beweging,

zonlicht warmt het water,
dat opstijgt, onzichtbaar uitdijdt
door de lucht te vullen.

Mijn adem wordt bevochtigd
en beroert de wilde woorden,
spelend als dolfijnen voor de boeg.

Hun spel spreekt mij aan,
vertelt van hun reis, hun verleden
in het donker van

jonge dagen
toen de wereld nog een droom was,
ongebonden ?

geen verbanden, geen verbonden,
geen verboden om het dagelijks brood,
enkel genereus in het spel.

Ik word wakker,
mijn handen aan het roer
en kies mijn koers

zonder kompas
uit het oog
naar buiten

en ja,
de storm in,
want alleen zo

weet ik de wereld
te bevaren...

Schrijver: John Loopstra, 14 februari 2020


Geplaatst in de categorie: psychologie

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 40

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)