192 resultaten.
Ergens daar...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 572 pas hoor,
die speld in het hooi of gras
Zo mooi zo blinkend benoemd,
naar het wijze levenstoneel
Kleuren vergift, geprikt geroemd,
die ene glans, roestend donkerfluweel
Het blinkt harder, scherper, pardon,
wakker paraat in onbekende uren
Zoekend in schaduw naar eeuwige zon,
slagveld in onbekende tijdsduren
Door koperen zon directe lonken…
Uitzicht/Impressie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.405 wakkert
verlangen
aan
zin om
er op
uit te
gaan
Op je kop
te gaan
staan
verre oorden
verre verten
lonken
over
de horizon
Voorlopig
is de lente
nog
"op de
bon" en
zijn
dit gedachten,
verzonken.…
Bloemetjes en vogeltjes...
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 308 Het vogeltje kwam dapper naar haar lonken,
ze voelde zich gelukkig en vereerd.
Het bloemetje stond voor zijn neus te pronken
en voor hij 't wist, was hij al gecharmeerd.
Hun kennis ging heel heftig openbloeien,
behulpzaam stimuleerden ze elkaar.…
De Boot
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 de boot was lek en oud
het moest wel dat hij zonk
het water was erg koud
en gaf een diepe lonk
gelukkig vond ik een
stuk van de kajuit
een deur gemaakt van hout
zodoende hield ik het uit
ik zag ze om me heen verdrinken
en uiteindelijk langzaam
naar de diepte zinken
een moeder en haar kind
een beeld dat zich iedere
nacht weer aan me…
gebroken val
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 549 boven de de boomgrens
onder de azuren nok
ligt de kroon te lonken
ik ben gewapend met ijsbijl en zuurstoffles
licht speelt met kristal
op een gekreukte kegel van rots
een baken van trots
ik kruipklim op stalen stekels
tegen een graat op
over de wervels van de berg
met blauwe lippen
op bevrozen tenen
een gordel aan de heup
schroef…
eenheidsworstjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 314 reclame in blokken
nieuws in items afgehakt
bij nova nieuwkerk witteman
koffie kakel gunneman
alles van hetzelfde laken
je feest voor tachtig jaar
je schrijft een leuk boekkie
je bent hapklaar
je klokt lekker weg
waar is de armatuur
ieder houdt zijn mond
angst voor wilders verdonken
rest teasen verleiden lonken
narigheid en lijden
voorverpakt…
Iemand anders?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 159 Kan ik de noorderzon nog raken, het hart
te groot, omdat ik mijzelf er buiten sloot,
verloren in de nevel van de atmosfeer,
aan de overzijde lonken groene weiden,
beweeg het aangeboren leven heen en
weer, zwijgzaam roepend, in angst
een andere stem zou horen, als ik
in iemand anders was geboren, om
mijzelf te vermijden, schudt een droom…
Geprevel van orakelen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 154 pas als de avond valt
en dauw het gras nat maakt
kom jij tot leven
is de matheid in gebaar
en ogen snel verdreven
in het lonken naar de maan
steels zoek je de bezem
en waar schaduwen de bomen
raken ga jij ons verlaten
snel als een vage veeg
langs gelig licht zoek jij
de kring van paddenstoelen op
het gezang en dansen rond het…
Groene velden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 186 bespieden
beschavingen zijn samen gekomen
in het ultimatum van onze liefde
zo zijn wij schaduw en blijven wij droom
de avond schemert tinten rood
ik zie de rooksignalen van de maan
ergens boven een ven tussen de kikkers
je blijft in mijn gedachten spoken
als een vreemdeling met peinzend hart
er is nergens liefde, maar jij lonkt
en in dat lonken…
Holst van de nacht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 640 Het holst van de nacht
Kan het daglicht niet verdragen
Lege hoofden, allen dwazen
Het donker voelt zo zacht
Op straat is het stil
In het café gebeuren dingen
Mensen dansen, vrijen, zingen
De warmte voelt zo kil
De gordijnen zijn open
Een hoer begint te lonken
Ze spuwt vuur, ik ben dronken
Ik betast haar knopen
Wanneer…
Letterchauvinisme
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.860 Maar ik laat mij niet verslaan
Kan hij dan niet als KOPSTUK pronken
Steeds zal hij als SLUITSTUK naar mij lonken.…
Herkansing?
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 705 Maar wil je je hart voelen vonken
en laten groeien naar een vuur
Laat je hart dan naar mij lonken
net als in ons eerste uur.…
Kampvuur
netgedicht
3.0 met 70 stemmen 37.351 Het kampvuur is een rustpunt
een waar ik snel weer weg wil
vonken trekken aan mijn ogen, lonken
duwen m'n wangen, uren, naar waar het fris is, weg.…
Valentijns liefje
netgedicht
3.0 met 53 stemmen 5.218 twee zielen één gedachte
waarbij zij even lachte
omdat hij dat zo vrolijk zei
samen zweven op de tonen
van een heerlijk gevoel
dat op de toppen wonen
het swingt zo zwoel
wijl hun ogen vonken
stralen naar elkander toe
en naar de wereld lonken
twee monden één gevoel
waarbij hij even lachte
omdat zij dat zo treffend vond
hun handen zwerven…
Je eigen blote bips
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 45 al mijn woorden
zijn gejat
beladen met
hun eigen sores
die blijkbaar
een noodzakelijke
voorrang hadden
geld hebben
en vreemd doen
rollen vaak de
rode loper al uit
in de verte lonken
snel roem en
een vette buit
om dat kacheltje
te laten branden
zijn er genoeg
ongure types
voor handen
de artiest krijgt
zoveel zorg daarvoor…
Zestien
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.542 Want als de jongens uit de straat
beginnen lonken,
heeft zij, de kin omhoog
geeneen een blik geschonken.
Ze smelten allen
voor haar lange donkere vlechten
die zij uitdagend zwaait:
laat ze maar voor haar vechten!
Ze wordt zestien
bijna, Liesje bij de buren.
Ze mag misschien...…
"Natura naturales"
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 829 In de herfst schuilt haar vrouwelijkheid
in de winter meest vermoeide mannen
in de lentes lonken kinderen onbevangen,
ben ik zomers tot alles weer bereid,
er bestaat geen verlies aan tijd
als we elkaar komen te vervangen,
een hengst die schrijlings wordt bereden,
beteugeld, gevleugeld van verlangen
snuift briesend het koren van de molen,
te…
Een duif van steen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 405 Een brug begint en eindigt 2 keer
Eronderdoor ijlt een hoop blik rap weg
razend op een Europese snelweg
We fietsten samen dikwijls naar boven
Zagen in de verte ijle kopieën
van deze brug heiig oplossen
Tussen de spijlen der balustrade
hing een stenen duif, een tak in de bek
Er lonken steeds nesten aan de einder
Vandaag fiets ik alleen…
Mommespel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 wals, haar lippen getuit
zij luistert niet naar aardse zinnen
draait haar rondje iedere dag weer
weet van vroeger hoe te beminnen
hunkert naar mannen keer op keer
laat blauwe ogen rollen en draaien
geeft donkere wimpers schimmig vals licht
kan het niet laten alweer te graaien
ziet bezit als een heilige plicht
bijt zich vast, blijft lonken…
Lijvenland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 Ja ik ben in lijvenland beland
Italianen lopen dicht langs elkaar in badkleren
Bruin, wit, dik, dun, oude meiden naast jonge heren
Zo gaat het er hier aan toe aan dit bom volle strand
Betonnen daken beschermen je tegen de zon
Water wordt uit flessen gedronken
Iedereen lijkt onverschillig juist niet naar elkaar te lonken
Is dit zoals in 't paradijs…
Stille pijn
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 534 Jij, zo wild, je wilde haren
Golven op de wind, lijken te zweven
Lonken en flirten, nog heel even
Niet bezwaard door te veel jaren
Los, gek, en voor niemand bang
Behalve voor jezelf, voor het bekennen
Dat ook jij ooit moet stoppen met rennen.…
Herfstzon.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 280 Iedere adem, hun gedachten en ogen
die lonken naar het schone dat hen omrandt
in het bos waar gekleurde bladeren van
bomen verspreid liggen op het zachte mos.
Paddenstoelen herrezen uit de grond,
terwijl een pauw zichtbaar met zijn
schitterende veren pronkt.
En de heerlijke herfstgeuren doet de mensen
opbeuren.…
Dageraad
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 135 Goede morgen dageraad
Ook weer in het land
Je bent ook deze morgen
Iets aan de vroege kant
Dat kan geen kwaad
Het is juist goed
Dan gaan we weer een stukje
De lente tegemoet
Dus laat de tijd van vandaag
Je in en uiterlijke wonden helen
En de liefde van een ieder
Je gedachten strelen
Zodat ook aan een stoere boom
Die van aarde naar hemel lonk…
monding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 in het schuren van planeten aan het donker van hun baan
in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda.
in het zwoegen van de slak
in het krijsen van de meeuw
in het spinnen van de poes
in de kruin van kromme bomen
in zwermen spreeuw
in scholen vis wier bewegen haar geschrift in zee en hemel is.…
gevallen liefje zoekt vrij
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.753 regenboogmeisje is er weer
fladdert al weer in't rond
meiske flirt van haar gezond
ogend teer op zoek naar heer
nu nog blauw/paars/groen/geel
mocht er twijfel zijn gerezen
ze maakte meteen een antithese
scharrel lonkt heel naar veel
men ziet heren als paddestoelen
rijzen bij avond met hete smoelen
geraakt door haar zinlijk vertier…
Afgeschoten inktpatroon
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 2.514 keer denk ik dan een moment heel even
dat `k het beste van ons voortaan heb gehad
Maar dan leef ik op, begin een nieuwe zin
waarin je zijn zich net iets beter laat klinken
ook al is`t een wankel woorden hinken
een aarzelend bewegen van mijn onderkin
Tot ik sterf mijn liefste, tot ik was mijn schat
zullen mijn kreten naar jouw hemel lonken…
Mijn stamcafé
netgedicht
3.0 met 70 stemmen 6.855 Maar na een paar Duvels laat ik me gaan,
begin ik fanatiek te kijken en lonken.
Naar piepjonge dingen die mij niet zien staan
en met hun mobiel aan de toog zitten pronken.…
Vandaag smelt mijn toekomst
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 806 tekent
vorst in het schijnsel van sterren
ijzige bloemen op beslagen ramen
een prachtig boeket spreekt nooit
gesproken woorden en groeit naar
morgen, waar in een glazen vaas
gisteren snel verdort, langzaam
bedekt een witte laag ooit gelopen
verleden, als schoonheid een nieuwe
morgen schrijft, slaat de kalender
weer een bladzijde om en lonken…
Gesluierd Naakt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.680 Venus haar lijf verliet
Met dat vlees dat vanzelf sprak
In een luchtig vertoon van vezels
Stof en gestalte vielen samen
In de ronde, reine welving van de heup
De korrel van het vel
De weke weelde
Wenkt mijn tintelende vingertop
Mijn blik dolt en doolt en tolt
Versplintert radeloos op dat naakt
Dat ik uiteindelijk uitlas in één adem
Lonken…
Vinden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 vaal is het vluchtige water
dat boven mijn zintuigen vloeit
bruidssluiers lonken voor later
twee zielen voor eeuwig geboeid
trage roodgloeiende stromen
veroorzaakt door liefde en smart
dringen in rustloze dromen
waar telkens het lot wordt getart
bottende, bloeiende bomen
symbolen van eenheid en kracht
fluist’ren van dat wat gaat komen…