Alle inzendingen over losmaken OR vechten OR groeien

in de stilte, minuten van een nacht heb ik je verzen ondergaan het is donker zo zonder achtergrond waar lengte noch breedte de warmte bewaren van je zwijgen of de dag zou mij moeten losmaken en de ramen zacht schuren met het onderkomen van een zomer voor een versteende nomade mij vluchtend vindt zoals vandaag…

Donkere dagen, donkere nachten in kilte vele vragen, vele gedachten in stilte diepe gevoelens, diepe wonden inwendig leren vechten, leren gronden ellendig snoeien in je eigen tuin groeien in je leven ruimen al het puin waarmee je bent verweven je hart en ziel ontdekken met een verschoonde blik zonder wazige vlekken om te zijn je…

wie ik ben is zeker niet altijd te vinden in wat ik schrijf wat ik schrijf kan ik best beleefd hebben of ook niet ik kruip even graag in de huid van een man als in die van een vrouw of een kind als iemand van het toneel het gaat toch om gevoelens die ik losmaak dat is ten minste vaak mijn streven of ook niet het is maar…

Het duurde even Voordat ik mij werd Bewust van Leven en Zijn Echter, daarmee kwam De strijd, niet willen weten Dat het tijdelijk is Slechts kort Heel even Eens, zal ik losmaken Om mij weer te verlaten Mijn ik weer terug te geven Aan het eeuwige niets Het oneindige…

terug van waar ze was de straat met een geur van olie en benzine de pizzeria en kebab en uitlaatgassen en kut alweer de fiets gestolen alles is weer zoals het altijd was passend als haar oude favoriete jas hij loopt weer als vanouds door het altijd eerlijke bos hoort tussen het kloppen van de ijverige specht een overvliegende koekoek…

En weer moest de voormalig president Deemoedig het gerechtsgebouw betreden Maar voor deemoedigheid zag hij geen reden De aanklacht werd weer Trumpiaans ontkend De logica daar lijkt een beetje kwijt Zijn aanhang groeit met ieder strafbaar feit…

Vechten kon ik niet meer Vechten had niks meer Vechten hielp niet meer, Nu dat het voorgoed voorbij is Doet me veel pijn Vechten voor relatie…

zijn werk al wil je nog zo vechten het gaat vanzelf als je de eigen weg niet verstoort…

addergebroed aast zwak klein brein omhelst de nacht onheil aanrichten is hun vak en hun losmakende kaken vergiftigen knarsentandend de boreling die ik u bracht wat kan ik meer verlangen van een zigzag-getekend dier ik noem geen cijfer maar ik wrijf er met plezier vrolijk een tien in, 6+4 slangen moet je stangen…

Vraag jezelf Wat je van de ander wilt Waar je het meest gebonden, Haatdragend, bang en zwak bent Niet in staat Jezelf te zijn Dit is de ketting Waaraan je vast zit En die je alleen kunt losmaken Wanneer je ermee ophoudt Van anderen te verlangen Wat je jezelf moet geven Je wordt vrij Naarmate je vrijlaat…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

in de sporen van het leven worden die woorden bewaard die onthullen in plaats van verbergen losmaken wat knelt zó had ik de vrijheid willen beminnen benoemen het moment van de liefde dat uiteindelijk telt het gaat wel lukken aan het eind heb ik mijzelf verteld geïnspireerd door de reactie van Kerima Ellouise over het meelopen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

Dan zal ik zwijgend hun gekromde handen Losmaken van mijn kleed, - en als zij vallen, Zal ik niet sidd'ren bij de doffe slag; Maar zingend rijzen in de koude nacht! -…

Vertoeven in familie voor een keer. Wij zitten om de tafel bij elkaar. Hetzelfde woordgebruik en handgebaar komen nog altijd op hetzelfde neer. Ik mag wel oppassen of ben alweer geworteld en voortdurend in gevaar dupe te worden van de evenaar die alles afweegt op een vast weleer. Ik wil niet meer. Het is te veel verzuurd. De wereld schoof…

Wees je gerust vooral niet bewust van de beperkingen van het leven Maar vooral wel van de beperkingen van je geest en vooral van je lichaam En ben je vastgelopen, voel je helse pijnen laat je dan losmaken door Fysio Amsterdam bij monde en handen van Maarten Peter (MP) Horlings van Kirchhoff Fysio, 1e Rozendwarsstraat Amsterdam Jordaan Dan wacht…

Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

ik wil de tonen voelen zij moeten in mij woelen iets losmaken dat zweeft mee gaat langs pilaren gebrandschilderde ramen in de hoogte ruimte neemt ontkomt aan de kleingeestigheid op weg gaat voor een verre reis ik heb iets verloren maar zag in een glimp van engelenkoren het hemelse moment dat in aards beleven zijn weerga nog…

in een onvoltooid vers met onafgemaakte zinnen zo veelzeggend zijn dat iemand er kippenvel van krijgt iets losmaken dat nooit heeft vastgezeten het gevoel vertolken van je naasten als een vorm van helderziendheid een vleugje zout in een schrijnende wond gooien en als een lafaard op de loop gaan voor je daden of anders gezegd de mens…

We zijn verbonden met visdraad Er valt niets te zien tot het licht erop schijnt Een glinstering Een flikkering Als je goed kijkt zie je de striemen Ze snijden in ons vlees Bloed vloeit Als we ons niet snel losmaken Maar het knoopje zit te strak Om ons lijf Losknippen is zinloos Vuur smelt de twee uiteinden Altijd weer aan elkaar…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Echte mannen huilen niet, groeien groot door de klonten in de pap, die zij, zo jong ze zijn, verslinden als kerels. Echte mannen drinken bier, krijgen klappen als zij vechten, om een meid, en boeren het alfabet uit volle borst.…

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

Bij 't leven wil je horen, zoals 't groeien, zoals de bries in 't voorjaar geurt, de kruidentuinen bloeien, zo speel jij mee als herfststorm, en geeft bladeren aan de zwang're aarde. Dus jij bestaat niet dood, tegen wie ik vecht en vuisten bal! Laten we vriendschap sluiten, omdat het leven eeuwig doorgaan zal.…

alsof de gesprekken die ik hoor zich uit boeken losmaken ik kijk haar aan vanop een afstandje soms is er geen verband en toch hangt alles samen - meisjes en vrouwen uit andere seizoenen, een schoolblad - het zijn flarden die een weg vinden aaibaar zoals rood fluweel iedereen praat in de warmte van haar licht een gedachte komt…