Alle inzendingen over mijn landschap

De snelweg zweept het landschap op. Wagens tasten naar het punt van de slinger. Wat drijft hen nog, deze dwaallichten? Hun verkeersader slipt dicht.…

in het verrafeld landschap aan de rand van het bestaan zweeft een gier om de dode ontdaan van het zware pak gaf de dood hem vleugels verdwenen verten van zwervende gedachten de tijd met duizend wijzers uitgewist in de horizon in de open levenloze ogen het stukgehamerd hart staat het landschap geschreven laat in teisterende wind…

in dit bos zij hoofdstukken de grote grazers in hun weidelijk complot het goede hout is op veel dieren zijn verdwenen het landschap werd hun strop…

hier bleef stromen achter het landschap van jouw dromen zat ik in verbeelding in de oude buurt om er een verhaal over te schrijven toen het dichten niet kon beklijven.…

Verboden te ploegen, een straf op erosie en ook op tektonische activiteit, opdat het landschap niet langer lijdt.…

M’n ogen, Dwalen over het oneindig Verre landschap, Naar de horizon, Van over de zee naar de bergen, Door valleien naar een huis, En in dat huis, .... Zit jij!…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

dood je wilde schoonheid in een zacht lied als een landschap zonder lichaam of vermaalde rust in stof van verdwenen namen die nooit meer zijn gezien…

Het was een landschap van rijp op appelaars en perelaars en elzenhagen je weet wel van die langgerekte die maakten dat je nooit het noorden kwijt waart en dat was mooi…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

zo veel wat we niet zagen in het lege landschap zo veel wat we niet hoorden met zeeschelpen in onze oren langs de kant lag het onaangeroerde verlangen…

Als een spiegel ligt de plas in het landschap wat ik nu snap het is een oog tussen het geboomte Het kijkt mij aan ik zie m'n gezicht als in een dicht.…

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

vader, geen zoon die het heldere daglicht kunnen verdragen bij het beekje, omdat zeelieden geen heimwee kennen er ligt een eindeloos landschap in jouw dromenland.  …

een blind verlangen een vage roep doorbreekt de stilte van een stil landschap waarin de kleuren worden weggeveegd en waarin ik gewond blijf gevangen…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

rivieren vol lust zee van zilte projectie daar waar je leefde veranderde het landschap was de maanspiegel alleen in een droom.…

Het landschap? Het was gewoon ik die mijn hand uitstak en wat objecten uit mijn vel strooide! Nu ben ik moe en laat alle meren zich terugtrekken onder mijn oogleden want mijn tong is van leer en mijn huid staat vol eelt door het afwerpen van onderhuidse spinsels.…

Het landschap toont nu zijn gouden herfstkleed. De takken slaperig tot de eerste voorjaarszon.…

strikjes in de nacht bewegend naar woorden en gebaren de ronding van december tastend onderweg er is geen dwalen in dit landschap raak me aan rood glanzend is het licht…

Een landschap, je kunt er niet bij. Je bent er, het is om je heen. Je laat je ogen lijnen trekken in je hoofd. Je zet ze op een doek. Je zet dat op een vel papier. Nooit is het hier.…

Soms voel ik in het diepere denkwerk gelikte wonden dan is de zomerdag weer vol vrijheid en ga ik opgelucht de horizon tegemoet landschap komt kleurig tot leven rivieren stromen langs groene oevers zwaluwen vertellen van zomer foerageren in de blauwe lucht maar het zomers landschap blijft een schilderij in toevalligheid van tijd…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren.…

Ik wens je een landschap, zo compleet dat ik er haast niet ben, dat jij bemint en ik herken, waar ik de weg nog weet. Onder de grote varenblaren die hier lang geleden waren wijs ik je de bloemen aan die ook niet meer bestaan. Dan sta je stil, knijpt in mijn hand, en roept: Waarachtig! Daar!…

maar stilte drinken Mij laven aan dit moment van zuiverheid In dit Limburgs landschap ervaar ik de ultieme rust Een langvergeten stilte die mij weer wakker heeft gekust...…

water niets blijft bewaard, er is alleen een toekomstig later zeebloem, er groeit een landschap achter de duinen het is er goed vertoeven, je kunt er heerlijk struinen.…

zijn voor de bladeren als de mensen met hun dorst vergaderen er is een droom gaande in het onderbewustzijn de mensen drinken gulzig in de donkere nacht terwijl het landschap op de regendruppels wacht.…

verregend landschap door beslagen ogen het tranendal van zilte zee waar dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen daar stijgt de waterstand tot boven n.a.p.…

Mijn liefde meandert Voort, op weg naar Haar mooie landschap---…

mijn liefde huisvest in jouw landschap je hoort mijn stem ik noem je naam er is een hand die streelt als vriend wil ik geluk met je delen hunkerend in het licht van leven…