Alle inzendingen over moedeloos

zweeg want ik wist niet wat te zeggen en hield me sterk om toch nog indruk op haar te maken het is haar recht, dacht ik alles overboord te gooien mijn hart te breken en zich in haar broosheid bloot te stellen aan kneuzingen en kwetsuren sorry een leger woord is er niet dan deze loper die alle sloten opent of sluit de dooddoener moedeloos…

Je tranen zullen drogen, en moedeloosheid verdwijnt; biedt weerstand aan je onvermogen en, kom weer overeind! De kracht zul je ontvangen, maar ga er tegenaan, zodat je onbevangen in 't leven- weer zal staan!…

De oude boom beweegt door het wuiven van de wind mijn schoenen knarsen op de kiezels van het grind Een raam staart mij moedeloos aan terwijl ik de oude voordeur uitnodigend open zie staan Het verlaten tuintje glijbaan en een oude trog daar was de keuken de gehaktballen ruik ik nog Ik hoor het huis zuchten en aan de…

god trekt mini druppels uit de wolken, ik loop met paraplu traag, moedeloos door de binnenstad, verhoog m'n kraag. Bbrr wind mist op de ramen, chagrijnige vlug- wandelende norse mensen, geen 'hoi' of 'hoe gaat het', ik loop ook met strakke kop de supermarkt in en schud m'n paraplu.…

Het maakte je wel eens moedeloos al die treden, dezelfde treden en treedt nader met die stoel. En je zusje zong en de hond kwispelde gewoon. Soms wil je dan gewoon even wegzinken, een andere dag dan die voorliggende drinken maar dagen zijn behoedzaam en onafwendbaar. Hoe duid je jeuk en hoe de duurzaamheid van pijn?…

een kleine oneffenheid op haar pad ze kon het niet opbrengen om over die drempel te stappen keerde om en nam een andere route het werd een molshoop die almaar hoger en hoger leek te worden het maakte haar nog meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep…

Het werd weggeveegd naar een diepe moedeloosheid. Moed zou men moeten kunnen maken, er van proeven en het goede smaken, zonder bitterheid brandend in de ziel van het individu. Had het leven niet anders gekund Met druppels als parels, geweven in een liefdesweb waar alles met goedheid bleef kleven?…

van tijdloos marmer vol fruit en gedrapeerd door zwart satijn geaderd voedsel voor het hart Plagerig verstop je de beloften achter de sluier van de nacht opent de met kool omringde ogen, brengt het licht van gisteren dichterbij, maar deint verder weg in een geruisloos gebaar Vergeefs draaf ik er in een narrenkap achteraan om moedeloos…

Het lijkt verzonnen en zit in mijn hoofd, als ik schreeuw hou op ga weg dan luisteren ze niet en voel ik me moedeloos en verdoofd.…

Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag de hoge lucht Een reepje meeuw, restant van lendendoek De zon zet schijnwerpers op bloem en blad Ik val opeens ten prooi aan twijfelzucht Want sta sinds kort als moedeloos…

Moedeloosheid en strijd in 1 kamer bevrijd Al het andere telt niet meer Hoe te leren kijken naar andere wegen Stilstand zal nimmer voor vooruitgang zorgen Maar hoe en waar en waarom Vrijheid zonder grenzen Smachtend naar structuur Alles wat bereikt is Door mee te gaan in wat kwam Nutteloosheid in de dimensionale wereld Overgave aan…

met bommen en zwaarden wie de waarheid vindt in toedracht van religie gebasseerd op narcistische waarden onttroont dit sektarische beginsel met bijl en as, het vuur smeedt het ijzer tot wapen en keert het restant tot wederkerigheid in het herboren deze opstanding is slechts een last op de zwaar gehavende schouder van hen die in hun vlucht moedeloos…

En plots word je, als elk jaar, plat geslagen door moedeloosheid bij het nieuw begin. Je vreest dit jaar, de maanden, weken, dagen met evenveel of even weinig zin als die daarvoor met net dezelfde plagen. En ook dit jaar zeg je: omhoog die kin!…

Soms wil ik je moedeloosheid wissen omdat je zegt: overal waar ik loop en jij en wij bestaan is het zo moe en niet mijn voeten maar mijn grond jou en de onze. En godverdomme ik snapte het zo altijd op papier maar ik vervloek nu alle vogels van het wit op een A4 o jongen, ik haat de robots die mijn twijfel zo vermenigvuldigen.…

De regen breekt je laatste weerstand en je staakt het rennen, door moedeloosheid overmand laat je het water in je haar in je kleren trekken.…

Wooncomfort voor weinig geld En troost in oud verlangen Naar wat geweest was, ooit, Of misschien ook wel nooit - Bladeren door de karige Herfst afgedankt na 't Aangenaam verpozen Onder 't jonge groen, dat Tot volle wasdom kwam Daarna rijk scharkerend Tot diep bruinend brons Waaraan wij sprakeloos ons Laven - nu kruinen Moedeloos…

Alleen en moedeloos en verlaten tot niets in staat en verslagen. Nu kan ik alleen nog maar me leven bij elkaar rapen en wachten tot ik me weer met liefde bewapend.…

Je verdween in de stilte heel zacht moedeloos omdat niets is wat het lijkt te zijn. Zonder weerstand in een golf van weemoed dreef je weg heel ver weg. Ik weet dat je bent heel ver weg van mij aan de grens der tijden wordt het stil als ik aan je denk. Een stilte waarin we samen zijn heel ver weg.…

Ik holde achter mijn gedachten aan steeds verder raakte ik achter mijn krachten begaven het moedeloos lag ik langs de weg nu onttrokken ze zich aan mijn waarneming met mijn laatste krachten stond ik op en begon te rennen als een echte marathonspecialist de kronkeling in de weg gaf niet veel hoop maar ik zag iets liggen ik stopte en raapte…

Als de baas door God en de mensen is verlaten; en het verdriet het hart Verzinkt tot moedeloosheid, dan zal de Hond zich bij hem neervlijen op de enige Juiste tijd; en zijn kop neerleggen in Een paar handen; en in een trouwe blik Opzien die doet waterlanden.…

Omstuwd door Licht kan ik mij voortbewegen De zon is oud en moe en slecht ter been Mijn ogen glijden over naties heen Zien donkere wolken, zwaar van zilte regen Zien aura's, waarin vieze, bruine vegen Miljoenen harten moedeloos,van steen Daar tegenover, liefdevol, sereen De engel en de gids, dikwijls verzwegen Word stil, stel serieus…

niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze bank is niet meer leverbaar we weten heus wel hoe het is om ontroostbaar te zijn zeiden ze wat weten jullie van de angst de moedeloosheid…

En wat ik nou toch doe, ik raak die spam maar niet kwijt, moedeloos zit ik naar mijn scherm te turen als mijn postvak is aangeklikt hoe ik mijn best ook doe telkens weer wordt de hoeveelheid aangedikt Nou wil ik soms best wel eens teveel op mijn bordje scheppen, omdat iets me zalig smaakt, maar dit is iets, waarvan ik behoorlijk…

met schroom kijk ik naar je nog jonge gezicht je oogt zo ver, er is iets van onbegrip zo ken ik je niet, zo moedeloos, zo sip je blik is leeg... zo op oneindig gericht zullen we praten?…

vreemd doet ze dat Maar wat is normaal het gaat allemaal niet zo snel het gaat eigenlijk steeds minder dat ziet iedereen wel Je kunt doen wat je wilt je blijft achteruit gaan langzaam of vlug dat is mijn bestaan voortaan Niemand begrijpt het het leven zoals dit het lijf waarin ik gevangen zit Maar ik blijf vechten soms wordt ik er moedeloos…

Geert formeert Hol kijken linkse kiezers uit de fletse ogen Het spook van machte-moedeloosheid teistert hen Weer niet, Femke Halsema! Doe je best Cohen!…

Met de vuist op tafel, een voet tussen de deur, wanhoop op gezichten moedeloosheid voorop, wanneer is het nou STOP met die ellende?…

Moedeloos als ballingen vernachten, Meerden we in verlaten sluis - Zie met welk ontwaken ons de goôn bedachten Of wij sliepen bij hen thuis: Zovele andren met ons zijn hun gasten, Makkers naar een nieuw verschiet: Diep uit bos van tuig en masten Heft een jonge stem ons oude lied! 't Water zwijgt.…

Wandelend over het strand Mijn schouders hangen moedeloos Mijn gedachten zijn troosteloos Jouw bemoedigende hand in mijn hand. Wandelend over het strand Hoeveel kan een mens verdragen Zonder pijn en zonder klagen Jouw troostende hand in mijn hand.…

En een schrapend, schor geluid tussen huig en keel bleef hangen omdat ze moedeloos in oude patronen verzeilde en zich vastklampte aan gekende beelden waarbij ze zelfs aan geuren bleef verhangen .…