Alle inzendingen over moeder OR aarde

Maan en aarde zijn verbonden in een eeuwigdurende wals. Als planeten praten konden reikte Moeder Aarde haar hals: “Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum mee, zo drijf ik af in euforie en waan me diep in zee. Mijn vader,oude grijze wolf, Kijkt mij meewarig aan. Hij poetst zijn sleetse standen en zal me niet meer slaan.…

De boer, zo dicht bij moeder aarde, is het die altijd de innerlijke rust bewaarde en onbewust zo veel meer wetend verder zwoegend doorploegde grond bezaaide om dan te oogsten met liefde en zorg bemeste vruchten omdat hij moeder aarde paaide. En de boer zal blijven ploegen en bezaaide grond voor onkruid hoeden.…

't Ontbreken van normen en waarden en rede verziekt moeder aarde, wier kind'ren ten leste het leven verpesten, doordat ze een mensenplaag baarde.…

klein en fragiel ben je betoverend jouw schoonheid dwarrel je ingetogen over velden en wegen niet wetend waar jij je neervlijen zou zachtjes kus je Moeder Aarde…

Zacht zucht de fluister van de wind over moeder aarde het stormt niet maar een warme glans van liefde bouwt bruggen en kastelen vriendschap straalt van noord oost naar zuid west ze vangt het op met beide handen haar voeten dansen vrede ze wil dat verder dan over de horizon fluisteren tot waar nu nog de bomen kaal van tak in de wortels…

In de matroesjka vind je haar handen haar borsten, haar als walnoten de parade aan verhalen van het leven. Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

Mijn tuin is een Aarde, een Oase vol warmte en geborgenheid, voor degene die erin wil kijken, voelen, wandelen. Mijn tuin herbergt nestjes voor de allerliefste vogels ... Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef van Eeuwigheid. In mijn tuin kun je zingen en dansen, springen naar de stralen van de zon ...…

aarde – te kort, niet de moeite waard om er een hand naar uit te steken voor een kosmisch krabje…

Ik ben priesteres van de Grote Moeder, haar dochter en haar hoeder; Ik wortel in haar, zij gaf mij leven opdat ik dat in liefde door mag geven; Ik adem haar adem en zing haar lied, ik dans in haar armen die mij beschermen, troosten en verwarmen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

de aarde draait de regen druipt de drinker drinkt een moeder draagt de plicht die drukt de dromer draalt een dichter droomt een wolkje drijft de schrijver blijft…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In onze diepste pijn was zij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontsprong haar lieve lach, deelden we verdriet zij troostte als geen ander met haar als moeder was het altijd moederdag. Nog eenmaal klinkt op aarde mijn bewonderend hoera o, dat zij eeuwig moeder is nu in Gods Gloria.…

een bloemenwijsje uit vroegere tijden beademt een melodie van buiten de schaduw volgt getrouw Moeder Aarde bergt diep in haar schoot eigen innigheid de oude natuur vergeet niets (ook niet de vergeet-mij-nietjes) alles zal door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde…

Hij is de grote broer van onze Moeder Aarde. Hij draait om een Zon, net als wij. Dit geeft hoop. Hoop voor de toekomst. We kunnen gaan verhuizen. Zodra we onze Moeder Aarde volledig hebben verstikt, gaan we bij Oom Kepler logeren. De wezens die daar wonen, die zijn toch vast veel beter dan wij. Die rijden vast geen auto.…

Jij een vrouw om de hoek uit het internet Ik een man andere hoek in het verlangen Je raakt me Ik verzacht ik zwem in mijn tranen Van mijn hart Zak in mijn voeten In Moeder Aarde Adem in de wind Van de Zee Avond frisheid Zang van de vogel trilt in mijn oren Vrede in rust in mezelf in haar Aarde in verbinding…

Groter dan het heilige Stonehenge doet het immense Superhenge ons beseffen hoe klein en nietig we zijn, dat de oude spiritualiteit niet voor altijd is begraven, maar steen voor steen zal herrijzen als een vuurvogel uit de as, uit de schoot van Moeder Aarde.…

Monte Subasio in verwondering loop ik over het dak van Umbrië beleef m’n eigen nietigheid in de holte van een krater tast in de schoot van moeder aarde naar de grond van mijn kleine bestaan…

Vandaag zijn de hemelpoorten open om de ziel te ontvangen die mij zo lief is twintig lentes maar en ik overmand door een zee van tranen die ik gaf aan de wind nu schenk ik je aan Moeder Aarde en huis je voor altijd in mijn hart mijn kind…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

dichtbij de aarde ligt het kind teder voorzichtig tilt de moeder haar kind op een schreeuw breekt dwars door de dag…

Tranen van woede, tranen van een moeder. De dag dat ik mijn pasgeboren babies in mijn armen hield, huilde ik tranen van onmetelijk geluk. Toen mijn man onverwachts overleed huilde ik tranen van pijn en ongeloof. Door het verraad van een goede vriend huilde ik bittere tranen van woede. Deze tranen waren van voorbijgaande aard.…

In het begin zijn moeders god en dat kan niet goed gaan want ze zijn gewone moeders niet altijd alles wat je nodig hebt van de hemel en de aarde en je vader is het voorbeeld dat je zelf op zoek moet naar bedden van bestaan vanwege een boze fee die problemen gooit bij elke geboorte zodat je op reis moet om te vinden wat je mist…

met de snelheid van een gedachte vlieg ik van planeet naar planeet moeder aarde vader zon laat mij terugkomen naar waar alles begon.…

omarmd door de mist ontwaakt de wereld in al haar schoonheid wiens geheimen goed bewaard zijn gebleven in de schoot van moeder aarde die zich ontpopt vanuit haar cocon en wegvliegt als 'n beeldschone vlinder…

Na jaren dienstbetoon aan moeder aarde Verstrengeld met haar foliagebroeders Verbond van onbespoten nestenhoeders Die wijdvertakt in 't voorjaar dochters baarde Vereenzaamd tot verweduwde vrouw Holle Geofferd na een veiligheidscontrole…

Mijn perspectief tussen het roestblad is een droomhuis aan de bosrand onderweg opgeraapt in de herfst Rijke kleuren in de zon strelen de houten huidschilfers van moeder aarde en ik wandel voorbij even hier te gast…