Alle inzendingen over nacht OR lawaai

Wij zijn gewend aan het lawaai op straat, Het gieren van de remmen, het getoeter, De kreten, het gebral en het gefoeter, Maar met de stilte weten wij geen raad: Toen men daar twee minuten tijd voor nam Klonk één schreeuw en het hek was van de Dam.…

het ene na het andere rouwproces gilt in wat eens mijn thuis was alles wacht op een teken van leven ook jij het lawaai neemt toe en toch lijk je op de stilte ik knik dezelfde avond nog en ontvlucht iedere kamer waarin het zicht op mezelf ondraaglijk is…

Nu het lawaai is geweken, Het rumoer is verstomd, Ontwaar ik om mij heen Wat echt leven zijn kan - Een koerende en intevreden Tortel die met mij het aanbreken Van de nieuwe dag omarmt En gouden stralen van de Ochtendzon die op deze dag Mijn koud geworden hart verwarmt…

Bejaarden schoppen weer een hoop lawaai En gaat Jan Nagel zich ermee bemoeien (Waar hij gelopen heeft wil niets meer groeien) Wie weet dan nog wie wat was, Klein of Baay? Zo maken ze de oudjes horendol En rijp voor de terugkeer van Henk Krol.…

Zolang ik me kan heugen zwijgen wij onze stiltes weg het lawaai een uitgedrukte sigaret stank van rook wij herkennen elkaar door de bierblikken heen staren ons weg en zijn we twee mensen alleen.…

Lawaai bij het herdenken van de doden Wat gaat er om in dat gestoorde hoofd Of je opnieuw het leven van hen rooft Vanmiddag heeft de rechtbank het verboden Slechts stilte past de strijd die is gevoerd De grootste schreeuwer ooit de mond gesnoerd.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

geslagen Het is kil en donker om mij heen Stil in de kamer bij de koude haard Dan aan de horizon ontluikend licht De nacht die toch de dag weer baart…

We leven in een andere tijd geen smartlappen gedoe Maar van die 'rotte housemuziek' Word ík echt vrees'lijk moe 't Gebonk dreunt door alle muren Daarom kan ik het ook niet lang verduren en schreeuw ik naar mijn jongens: "Denk ook eens aan de buren!" Dit is toch niet om aan te horen; hoor slechts een hoop herrie, maar geen muziek.…

Met stampende bonkende boxen Paraderen ze in een Bak, Met Wielen Zo trotse pauwen met lawaaierige staarten van decibels rondom boven het gebrom. En doof dat ze zijn Denk ik dan! Of toch moeten worden Geloof ik dan! Muziek doet er niet toe Denk ik dan! Maar vibratie, Gedaver op hun lijf, ’n soort massage?…

Toen zei Jezus, het orkest in het hart van een bezetene ziende, de trommelaars de paukeniers en fluitisten, het lawaai van het geschetter en getrommel aanhorend en zijn oor verdoofd wetend, met een ongeordende stem: druktescheppers van duivels, vlieg het heelal in uit dit huis en de lucht werd vervuld van alleenstaanden, elk in één ruk eenzaamheid…

ik zag hoe jij voorzichtig gracieus de koude druppels regen van je bloem- bladeren liet vallen daarna je steel weer rankte om het kleurige bed aan de hemel te tonen klaar voor de zon om met die energie samen wiegend op vleugjes stilte naar het volmaakte om het natuurlijke beeld van een zijn gestalte te geven…

Maar in een wereld vol lawaai, versta je zulke klanken niet. Pas als het stil vanbinnen wordt, dan lijkt het of de troost dat ziet. Hij keek mij lang doordringend aan, zoals mijn liefste mij aanschouwt. Toen heb ik hem heel vast omarmd en al mijn zorgen toevertrouwd.…

Zingend klein beestje Zijn achterban volgt al rap Geen oog meer dicht doen…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunen blijven slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

rust en met de blote hand Dorpjes groeiden langzaam met de jaren Mensen waren altijd in hun sas Met de stukjes groen in elke buurt De perkjes, hegjes en het volle gras Waar je je kind zo graag naar toe stuurt Nu snoeit iemand snerpend op benzine Daarna volgt het luide blaadjes blowen Dan knettert de accuzaagmachine Men geeft gas ook om lawaai…

Woest brullend verscheurt een straaljager de vroege ochtendstilte alles achterlatend in een oorverdovend vacuüm. Rustvredebreuk in vogelvlucht. In de weergekeerde rust cirkelt gierend op hoge toon een zaag schrijnend en schril zich door de nieuwe stilte heen en zeurt de rust hoorbaar in stukken. Eigentijds lawaaigeweld tuit mijn…

zo'n hanengekraai hij belandt nog in de pot wegens buurtlawaai…

Drukte... drukte in mijn hoofd zee ruist met een donderend lawaai ...geweld oorverkrachtend nietsontziend, oorverdoofd, ik zit thuis op de bank, trachtend gek wordend te vermijden.... boeklezend letters via golvende regels misselijkmakend geen nut, geen aandacht het is koffietijd, rustmoment met koekje even geen Zandvoort aan zee.....…

(dubbele tanka) In de huiskamer brengt kaarsendamp fijne geur; hier en daar liggen bont en zilver, versnipperd: behaag'lijke rommel. Regen en grauwe kilte worden weleens oppgewekt door een luide knal, die de gedachte verspreidt: afwachten, vol voornemens...…

Toch maken ze veel lawaai terwijl ze de rust verjagen en nergens landen. Als muggen in een zomernacht blijven ze kwellen en maken ze kabaal. Wie kan hen stoppen? Wie weet raad? Hebben ze ook al bloed geroken? Laat me proberen stil te zijn, enkel te kijken, te horen, te bestaan.…

Waar rumoer, herrie Of, als je wilt, lawaai Tot dagelijkse norm Zijn geworden, daar Voelt de mens zich Pas ongemakkelijk Als de absolute stilte Is ingetreden - Stilte die oorverdovend Is, die de wereld die Tot dan toe bestond Lijkt te verscheuren En de mens ongelukkig Achterlaat die spijtig Genoeg niet langer in De herrie…

Het vuurwerk klonk alweer in overvloed Zoals dat tussen kerst- en nieuwjaarsdagen De trommelvliezen steevast komt belagen Wat in diverse kringen opgeld doet Zo'n knalfeest is decemberhelden eigen: Onzichtbaar èn ongrijpbaar aandacht krijgen…

's morgens bij het ontwaken is er altijd wel ergens geraas van autowegen treinen in de verte het tumult van lawaaiige krantenjongens rumoer van schoolgaande kinderen en dan zijn er ook nog van die testen je weet wel de zogenaamde open (h)oordagen nou laat maar zitten denk ik dan...…

‘t Is bijna lente, de knoppen zijn al weerloos, de takken steken hun armen uit en de groei heeft de bloei ontdekt. Het blijft voorlopig lente, omdat het gretig groen is. Het was de luidruchtige lente, die even heeft geglimlacht. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

een designlamp werpt zijn maanlicht op de glazen tafel van de maaskade gaan rotterdamse galleien met wereldnieuws redactie buitenland van over de hele wereld komt misverstand schulden en boetes de familie mafiosi vreten de woorden los van de dingen in taai alcoholisme verzuipt zelfbeklag muizenissen - de kater op de kade weet…

Het haantje dat het op een kraaien zet Wanneer de nieuwe dag is aangebroken Wordt nu op zijn instincten aangesproken: Een haan is ook gebonden aan de wet. En straf of niet, geen haantje vindt het fijn Om daarna de gebraden haan te zijn.…

Auto's razen luid, worden overheerst door smaak uit de bakkerij.…

wegglijden maakt niet veel lawaai niet meer dan de zucht van bladeren die opstuiven in de wind je blijft verweesd achter nu jouw stem verwaaid en je geluiden dempen in haast onhoorbare voetstappen die zich verwijderen alleen wie achterblijft weet hoe afscheid klinkt…