Alle inzendingen over ogen OR zwart OR onbereikbaar

je bent onbereikbaar…

Je bent zo dichtbij Maar voor mij onbereikbaar Ik wil om je geven Maar iets houdt me tegen Ik ben gek op je maar je gelooft niet dat ik het meen Vind je het gek je kijkt dwars door me heen Jou leven is zo fijn Maar het doet mij pijn Om te weten Dat je nooit aan me denkt Maakt niet uit waar je bent…

Ik had een deurtje dicht gedaan totdat jij in mijn leven verscheen Door jou stelde ik mijn hart weer open maar jij bent uiteindelijk liever alleen Ik wilde het rustig aan doen maar een etentje eindigde in een slaappartij De kennismakingsfase werd overgeslagen wie ben ik en wie ben jij? Nu wil jij me beter leren kennen echter dit keer zonder…

wij zagen het warm stralen van je open hand hoorden ijs breken aan de buitenkant nog bewoog jij in een dualistische balans maar onbereikbaar emotioneel gestrand jij die altijd voor honderd procent bent gegaan verliest in brekende fundamenten bestaan het was geen controle verlies maar iets dat dieper groef dan hitte en ongerief…

Het maanlicht verlicht de dodennaam die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan Mijn bloedende tranen voeden de rozen die met hun doornen jouw grafsteen beschermen tegen het verdriet van onze verloren vriendschap Ik reik mijn hand uit in het oneindige Onbereikbaar leef je verder nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…

Nooit zal ik je kunnen aanraken Je ontstuimig mogen beminnen Nooit zal ik je leven binnen gaan Je passie mogen smaken Nooit zal ik je leren kennen Je heerlijke geur mogen ruiken Waarom lijkt het zo eenvoudig Maar is die afstand zó ver Waarom mag onze liefde niet leven En onze harten hierdoor breken Nooit zal ik dat weten Je blijft onbereikbaar…

aanraken met mijn handen, je strelen met mijn tong, je huid proeven, je geur ademen, ik wil bij je zijn , nu, nu meteen, niet langer wachten, niet langer de pijn van het missen, niet langer zonder jou, ik weet waar je bent, ik weet wat je doet, ik weet wat je voelt, ik weet dat je me mist, net zoals ik jou mis, en toch, toch ben je onbereikbaar…

Jij bent haar, zij is jij, ontastbaar Wel in mij, niet van mij, onbereikbaar Een en verbonden in elk opzicht. Woorden, daden, spreken of laten, Mijn daad, woorden zonder te spreken, Alleen door jou en mij bekeken, In een droom ook door ons bepraten. Ik...…

Gedachten en beelden zijn met draden verbonden Voel me zo klein en nietig….. versmolten met dit grote verdriet Alle mooie gevoelens weggevaagd als in een hevige orkaan Tracht mezelf vast te klampen, maar houvast is er niet Zoet en zout komen samen, tranen vermengd met regen De pijn maakt mij zo oneindig leeg en triest gestemd Mijn ogen staren…

Ach als ik haar eens aan kon raken En dan warm zou worden van haar lach naar mij Het dromen wil niet stoppen Onbereikbaar maar zo mooi Vertel me dan hoe Vertel me dan…

Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt staart naar wijdte zonder blik hoe breekt zij ons het vluchten splitsen fonteinen hoog aan het bed van verlaten ben ik die jij hebt vast geslagen zoek! roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…

ik stel me je nu voor op pad langs lichte plaatsen waarvan je ogen gingen glanzen als je het er over had wat rest is achterblijven en alles te beschrijven op de zachte kant van het papier er zingen andere vogels hier…

Ik zie haar weggaan. Lentegeur briest bruut voorlangs, Bloesem verjagend.…

Zonder kijken, Alles zien Ik lees je ogen keer op keer. Zonder aanraken, Mij beroeren Alleen de gedachte maakt me gek. Zonder bewegen, Laten rillen Voel je adem in mn nek. Zonder waarschuwen, In m'n hart Zo vol van jou 't doet me pijn. Zonder liefhebben, O zo eenzaam Wil nu nooit alleen meer zijn ...…

terwijl jij roost haal ik mijn vingers open aan jouw doornen jij paart schoonheid aan het reiken naar licht dat ik altijd heb gemist je onbereikbaar zijn doet constant pijn in het te diep wortelen van verkeerde keuzes maar nooit zullen wij verwelken in onze liefdesbloei jij knopt terwijl ik hopelijk nog groei…

En ja, ik zou een hemel zien: jouw ogen glinsterden de mijne. Maar zouden bergen die al eeuwen zwijgen een antwoord hebben op de vraag of steen ook transparant kan zijn?…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…

Nog altijd tast mijn hand naar jou alsof je bij me bent. We waren altijd zo vertrouwd, zo aan elkaar gewend. De nacht is vaak zo stil, zo donker om mij heen. Het duister brengt me vrees, ben angstig en alleen. Pas als de ochtend gloort vind ik een beetje rust. Het licht verdrijft het duister, de spinsels in mijn hoofd worden gesust.…

maar je blijft onbereikbaar als een bijna schijndode in het hiernumaals soms geef ik het op…

Zo krachtig en zo sterk En toch Ontzettend kwetsbaar Zo dierbaar en dichtbij En toch Ontzettend ver Onbereikbaar Voor mijn verlangen In het bang zijn Om jezelf......…

En met een in zachtheid verpakte huivering adem ik het ondenkbare in, besef de onbereikbaarheid van het mysterie en stap midden in de storm de stilte in...!…

Er ligt een intellectueel eigendom op een eiland van pijn met mensen die hun eigen letters zijn geworden en ver over de zee praten papegaaien over heimwee toen alles nog gelukkig was en meubels in de kamers spraken jij bent onbereikbaar voor mij je zit, je staat op je spreekt, je slaapt je hebt een mening maar je blijft onbereikbaar…

Het hoofd licht gebogen met lange passen de jas wappert handen trekken de kraag recht. En iedere week kijk ik alsof ik het voor het eerst zie... Mijn hoofd licht geheven een glimlach zweeft om mijn lippen En in mijn buik tikken de voelsprieten van tientallen vlinders me betekenisvol aan.…

Onbereikbaar en toch ook heel dichtbij voel ik vaak jouw warmte om me heen m'n gevoelens, die laat ik even vrij wat ik bedoel weet vaak mijn pen alleen. De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk.…

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

De toekomst schijnt zo duister, zo onbereikbaar. Of ben soms ik het, die onbereikbaar is? Wat moet ik nog alles verzinnen, om mij zelfs te beminnen?…

in eenzaamheid Je laat me niet binnen in je leven Mijn vlinders beantwoord door onbereikbaarheid Langzaam kroop je hierbinnen Onvindbaar is de weg naar je hart Tegen je stilte kan ik niets beginnen Vlinders sterven in het koudste zwart…

Maar wat we niet kunnen krijgen, dus onbereikbaar is, is zinloos om over te piekeren, sprak zei: en ik antwoordde: Je hebt gelijk: Ze zei: je moet egoïstisch worden en ik zei: Je hebt gelijk. Dus ik kijk naar wat ik heb en niet naar het onbereikbare.…

Eeuwig dwaal je door mijn hoofd als stof in een dichte kamer een deel van mijn gevoel beroofd elke gedachte een slag van een hamer Dieper zak ik in zachte grond onbereikbaar, maar zo dichtbij ik die alleen voor jou bestond maar stof in de ogen verhindert het "wij"…