Alle inzendingen over oktober-roos

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

De nacht is gekomen waarin helderheid, contrast en scherpte van allerlei maan en sterren schitteren in de hemel O Roos, zo elegant en puur je bent, altijd zal ik van je houden tegelijk bewaren in mijn hart om jou nooit meer te vergeten laat staan verwelken, verdorren en dood laten gaan.…

Een jeugdige roos bloost in vroege ochtendzon liefde ontvlamt weer…

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

De roos is roos, niet meer of minder - ze spreekt een taal die luid vertelt als ik haar lied, haar zang niet hinder... Ze heeft me iets van vreugd gemeld. De roos is roos, haar licht en kleuren ze komen hier maar aangewaaid, bedwelmen ons soms door haar geuren en hebben veler tuin verfraaid.…

Ik wilde namelijk écht een roos voor je kopen! Geloof me schat: Ik wilde vandaag ontzettend graag een hele mooie rode roos voor je kopen.…

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart ZONNELEEN De episoden van Amos 40.4…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

Oktober, sloper van mijn streven en mijn hopen, uw moker is van lood die weegt ter lome leên me en houdt mijn nek gestopen. Oktober; en uw aêm, mijn lammer lijf beslopen, Oktober, maakt mijne ogen groot.…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

oktober komt daarna en dan volgt weer november elk jaar denk ik aan die herfst in een lang vervlogen tijd en koester mijn herinnering aan onze verbondenheid…

Ik hoor halfweg oktober fazanten slaan bezwerend of is het alarmerend onraad hangt in de lucht onrust is gezaaid straks rijgen jagers weer hun laarzen aan…

ze leven op wilde viooltjes de kleine parelmoervlinders twee late vliegers dansen in het najaar boven bloemrijke graslanden hun laatste fladderende vlucht in oktober…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, een rode roos die voor zijn leven vecht. Een rode roos alleen bedoeld voor jou, als teken dat ik nog steeds van je hou.…

Een roos in de regen die de druppel op het blad liet overlopen. Een symbool van hoop en liefde die de pijn en het verdriet kon doorbreken. Een roos in de regen die haar kleur en geur behield. Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor.…

Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid. Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden, steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt, mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten.... Zult ge thans keren?...…

terwijl de maand langzaam vordert voelt men de oktoberwind steeds harder de winter schuilt reeds in de avond de lucht barst van de kou een langzaam landschap vult zich met de humusgeur van bladeren en twijgen over het vage zicht van vormeloze dagen valt nog wat sporadisch licht…

Zijn 't waterleeljen door de wind bewogen? Zijn 't blanke bloemen van magnolia? Of pluimen wit, de vleugelen ontvlogen Van vlottende engle' in blauwe hemelwâ? Zijn 't vlokken sneeuw uit puur-azuren hoogen Oktoberhemel, kondende ongenâ Van wufte koning Herfst en wordt nu logen 't Beloofde heil, dat leek mijn hoop zó na? Op 't…

De rozen bloze' in 't broze oktoberblauw En aadmen vrolijk hoop- en zomergeuren. Eén knop alleen voorvoelt het herfstgebeuren En wil niet bloeie' in najaars tranendauw. Die bloem voorvoelt, in pronk van bonte kleuren Vermomd, verborgen, zwarten bomenrouw, In vleiend zoeltje, zoenend zonnelauw, Kil-wrede wind, die ruw haar zal verscheuren…

Stoer stapt hij Naast zijn moeder voort De bloemerij in, Voor een roos zoals dat hoort Met Valentijn, Kusjes erbij, Mam, ik schaam me dood, Hou vast voor mij, Stel dat iemand me zo ziet, 's Middags gaf hij dan zijn roos Aan zijn blond vriendinnetje Met stoer bravoure Een roos die hij zelf koos.…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw zij was niet bestemd tot het eeuwig leven een laatste roos wil ik aan jou nog geven Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

In velvet roze welt parelwit een traan Elegantie op. Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…