Alle inzendingen over pijn OR leven

Een leven zonder pijn? Hoe zou dat zijn? Een leven zonder verdriet? Hoe gaat dat in zijn verschiet? Een leven zonder angst? Voor mij is daar die doodangst! Een leven zonder dat je constant over je schouder heen kijkt, Zal ik dat ooit meemaken? Is dat voor mij geijkt? Waar is vreugde en gelach gebleven?…

blik het nieuwe gebeuren wij zijn terug kunnen niet meer over de brug komen om samen te dromen het afstand houden raakt ons tot in het diepst van onze ziel daar waar ieder zijn essenties heeft geborgen tegen grote en kleine zorgen in dat niet meer mogen delen lijkt het alsof de ander ons niet meer kan schelen juist die pijn…

Stilte geeft antwoorden die je niet zonder meer kan verstaan in de storm van gevoelens die zwijgen maar van binnen spreken. Tijdloos is iedere vorm van gevoel al is het niet zoals je het had gewild ook al wist je hoe het wel kan zijn het tij kan nog altijd voor je keren als je tijd de ruimte geeft. Je hart kan slechts kloppen voor…

ik wist van glas dat het doorzichtig was fragiel en breekbaar in al zijn componenten heb je verwond met transparante scherpte die diepe sporen in jouw kristal kerfde er was geen schaduw in doekjes voor het bloeden voelde mijn onmacht jou daarvoor te behoeden dacht dat glans en glitter zouden binden maar de waarheid liet zich niet…

de verpakking is wat gelig, geler bestaat bijna niet toch is het ontbijt te laat begonnen en zijn de treden van de trap te zwaar beladen – in elk geval voor mij de houdbaarheid nog niet aan datum en is het zuur te rijp voor deze dag was het maar nacht en snel maar morgen dan peuterde ik het etiket van de fles geniet van het ogenblik zeg…

Hier in het grijs van de voortgaande nacht bespeur ik zwak mijn naam in kabbelschijn van water dat op sterrenstrooisel wacht, voor ogen als een richtpunt hoopt te zijn tegen scherpte van diepgevoelde pijn. De wolkenlucht blijft het plan verstoren, straks gaat maanlicht daar ook in verloren, heeft duisternis opnieuw de overhand.…

Golven van verdriet scheuten van pijn ik ben er nog hoe erg kan het leven verder nog zijn?…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

het liep over mijn huid stak met speldenprikken trippelde door nachtelijk geluid met snelle tikken het was ontsnapt uit opgeborgen zijn in de kelders van mijn pijn een vage tocht gaf opening door onoplettendheid ik heb het gat gedicht de deuren transparant gesloten met eerlijkheid van licht…

het is pijn een plekje dat er niet hoort te zijn soms weg door vergeten niet meer willen weten maar stralend terug op momenten van ontspanning en rust vangt mijn gedachten met een hand vol onbestemde angst pijn om te leven te moeten doen wat hoort in verwurging door het morele koord…

De pijn, Het leven maakt je zuur, Je wilt hier helemaal niet zijn. Wat dan? Was er maar iemand in je leven, Waar je even op leunen kan. Dat kleine beetje hoop, Het gevoel dat in die steun zit, Voor even vergeet je de wanhoop. Mijn leven doet zeer, Niks wat mij gelukkig maakt, Ik wil het gewoon niet meer…

Daarom luister ik, naar de roep van het vragend leven, terwijl de hemel nog glinstert van de dag en mijn ogen blind zoeken in het verstilde licht, waarbij elke schaduw als een doffe hartbons strompelt door mijn lijf, woorden nog nagalmen, mat, doof, leeg, zwervend verloren, sleuren en trekkend, uiteindelijk geknakt en totaal gebogen, tot…

heb eindelijk de vinger gelegd op de zere plek gevoeligheid en irriteren een andere houding uitproberen mijn geest zocht naar excuus werd meester in negeren totdat het lijf in opstand kwam en heftiger ging reageren een straffe zenuwpijn door merg en been begon te genereren met pillen fysio en wat gebed heb ik mijn werken…

En wat mij toelachte op de helling van pijn en vrees. Ergens in een hoekje waar ik een boek lees. De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…

half gesloten kam gedachten naar mijn kant mijn hand gaat kozend langs je wang lippen zijn geloken ik zie je in het donker blozen ik ben zo bang voor dat geluk je pijn te geven die je niet verdient misschien was ik je liefde in een ander leven…

Sommige mensen kan je beter uit je leven verwijderen Sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk Sommige mensen houden je aan een lijntje Die mensen verspelen je tijd Sommige mensen hebben een slechte invloed Doen dingen waar jij onder lijdt Sommige mensen maken misbruik van je Uiteindelijk voel jij de pijn Sommige mensen kan je beter…

Liefde is als duisternis Je ziet geen hand meer voor ogen Als het weg is heb je niks Je voelt je verloren Er is iets wat je mist Liefde is mooi als het er is Liefde doet pijn als het over is…

Liefde, waar is de liefde gebleven De meeste willen geen liefde De meeste hebben het allang opgegeven De meeste durven hun hart niet meer te geven Ze zijn bang voor de pijn die liefde kan geven Liefde waar is het gebleven Het was zo mooi gevoel in het verleden Tegenwoordig als we liefde voelen dan worden we onzeker We denken te veel aan…

gedijt ik hoef de trekken niet te schuren die getekend zijn in mijn gezicht pijn polijsten zal nog jaren duren ik hak mijn leven in vooruitgang zodat de angst er beter uit kan…

Stap uit het verleden wat jou tegen houdt in het leven Wat gebeurd is, dat is gebeurd dat moet je een plaats geven Je hebt teveel pijn geleden in het verleden, je kwam te veel verkeerde mensen tegen Mensen die er niet voor jou waren, mensen die jou geestelijk naar beneden haalden Mensen die jou niet waard zijn in hun leven, want jij bent goud..…

of vinden En langzaam maar zeker ebt mijn verdriet weg Wat overblijft, is een doffe pijn van verlies en leegte En daarmee kan ik leven, echt....!…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Pijn, verdriet, wanhoop, lijden in het het leven, dat is het trainingsprogramma wat ons wijzer of kapot maakt, het leven kan ons maken of breken. De mooiste zielen op deze aarde lijden het meest, het is aan ons hoe we er mee omgaan. Zullen we er van leren of blijven we in een negatieve cirkel rouleren.…

Wat ik voel, zie en hoor bijt soms fel in m'n huid sta dan kort of lang stil omdat ik niet vergeten wil maar dan adem ik in en uit het leven gaat toch weer door…

vergaard ook met vlijt breuken tot scherven vervallen krassen zijn er altijd onze ruimte is klein het draaien doet pijn dans je mijn scherven nog fijn…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…

de schreeuw is niet van jou alleen ze splijt de rotsen en vergruist het steen echoot door de dalen jankt door merg en been bloed schandt in het niet verstaan kruipt bergenhoog geen regen wist het onbegrip maar sluiert slechts haar eigen mist het stugge linnen gidst je streken in gebarentaal nagelt de verkeerde kleuren…

je tast mijn huid heel langzaam af in willoos reageren voelt hoe het bezeerde hunkert naar contact je raakt en leidt de energie in banen om te helen streelt de plaatsen die ik het minst kan delen je krast de wonden open laat het vocht naar buiten lopen en verlicht de opgesloten pijn ik zal nooit meer gesloten zijn jij brak…

wonden voelen van de scherven die de jaren je deed erven ik zal je tot het uiterste met pijn gaan strelen, dan helen in het samen bloeden verloren tijd vergoeden kan ik niet, je nieuwe openheid geeft alle vrijheid aan je eigen lijf…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…