Alle inzendingen over ploeg

Eén man staat aan de ploeg en één ziet, dat het recht gaan zal, en beiden hebben zij aan al hun aandacht niet genoeg. Dan komt het tot een draaien, de wijde zee van klei weer in. De paarden houden even in. De lange manen waaien. De hoge koppen nijgen zich neder tot de zware klei. De luie modder zijgt opzij. En de twee mannen zwijgen.…

Vandaag ben ik even helemaal stil Denk ik terug aan de jaren tachtig De Post-trein was destijds oppermachtig De TI-Raleigh-ploeg maakte het verschil Door het raam dicteerde Peter zijn wil Mijn helden luisterden dan aandachtig Dit ploegenspel was werkelijk prachtig Ik zag toen de koers door een roze bril Op de pedalen als idioten Ze reden…

Ik voer de strijd vol ambiguïteit, ploeg niet erg consequent, maar onbezonnen. Nauwelijks nog maar met één voorn begonnen, doemt in mij op een rijk van ijdelheid.…

Nog voor de regen valt zal ik ze temmen en mijn land laten ploegen. Dan zoek ik een draak wiens tanden ik uit z’n bek zal slaan waarna ik ze in de aarde stamp. Na al mijn zwoegen zal een leger opstandelingen groeien, zij zullen de maagd met een list verlossen uit het kamp van de altijd wakende tandeloze.…

al wat hier leeft groeit uit mijn handen er is geen wereld er is alleen de dood zegt men maar mijn kleuren blijven ademen mijn woorden zoeken zinnen ze reiken naar ongekende verten het nieuwe leven wacht op een zon die de aftrap geeft zo wil ik schrijven, zo zal ik schilderen getooid in buitentekens samen slaan we de hand aan de ploeg…

De voetbalvrouwen oftewel leeuwinnen Die vonden het een schot voor open doel Het knaagt al jaren aan hun eergevoel Straks knallen ook de pegels bij hen binnen Niet vissen achter ´t net zoals voorheen En geen geschop meer tegen ´t zere been…

Als je leert om te leven zoals Christus betoont, worden ploegen gesmeed van ontelbare zwaarden. Is het tijd voor vergeven; wordt de aarde bewoond door anderen...…

lichaam wees lief voor mij wees bedding voor dit vreemd getwijnde leven wuif naar mij met armen vol schaterende bloemen zodat ik je zonder schroom een bondgenoot kan noemen bolster mijn stoutste dromen in vliezen van handgeschept papier zodat ze spelevaren tot in de bomen als ik de zonnewende vier en haal eindelijk eens de ploeg door…

Mijn dag en was niet oud genoeg, mijn hart en was niet koud genoeg, dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg mijn vree niet breke ... Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd) een vrouw, die, vreemder angst beklemd, oneindig naait haar doden-hemd steke bij steke.…

Wanneer hij voor me staat te grijnzen Laat weten het is nu genoeg Weet ik weer wat mij angst aanjoeg Zie ik mezelf naar achter deinzen Wat later, moed en maling veinzend Span ik het dichtpaard voor de ploeg Waarmee ik eerder vrees versloeg Doorvors mijn ziel en eindig peinzend Ik heb nog veel te veel te doen Dingen waarmee ik te lang wachtte…

Je hebt het werkvolk en je hebt strategen De combinatie geeft het meest profijt Een aanwijzing, een blik, men kiest positie En plotseling wordt dan de bal gegooid Men houdt de adem in uit sympathie De and’re ploeg bezit nu de munitie Nee, tot het eindsignaal klinkt, stopt het nooit Het komt nu aan op kracht en strategie…

we moeten rellen dwingen schallen schreeuwen gillen huilen roepen zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten…

het is weer ochtend de ploeg staat er nog fris blinkend met hier en daar aarde als mazelen op haar blad donkere kluiten voorspellen een melig tierende oogst aan rijp koren en mals graan de boer kan weer voorgaan in de hoogmis van zijn land zijn geloof doet niet onder voor het gemopper op de regen niet altijd de zegen waarop een man als…

in je ouwe tranen Vind je zaad genoeg Om te plante' in de banen Achteraan je ploeg, - Want de aarde waarop we leven Is waarachtig toch te mooi, Om niet pijp en bloemen te geven Aan de godganselijke zooi!…

Onze redster in nood, Laat ons niet ploegen in reeds bevroren groen, Kom ons redden, o, schone slaapster, in betoverd rood, En zeg eens wat we moeten doen.…

nog kan ik ze in beeld en kleuren vangen de windjammers en tall ships van voorheen waar tijd de zeilen slijt en windhandel vooruitgang brengt voor kooplui land en continent ook vogels broedend op het oude akkerland oppers met gedroogde tarwe in het zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur waar ploegen wolken stof doen waaien achter…

Ik zag je in Zwolle in de stationsrestauratie Spreek mij van je broers die je ginds hebt achtergelaten die gestorven zijn zij die leven zij wier naam is verdwenen spreek mij van de rode en okeren aarde van de verblindende zon van de almaar opnieuw begonnen dagen van het ploegen van de aarde/haar te laten braken Vertel - de mannen die…

Een onvermoeibare locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde…

Ga nu maar, onzegbaar kind, ploeg akkers en lijd honger laat je bijten door de noorderwind maar schop de jakhals van je vege lijf. Ga nu en word verteerd, er is geen weg terug.…

zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige Zin niet eindeloos peuren met een verroeste zaag ik zie uit over een wijdse vlakte met volledige leegheid gevuld slechts diep in de einder ontwaar ik een verlichte tekst "u doet te veel uw best keer terug naar uw ploeg…

verwarrende berichten de storm van longen gaat over de rivieren van het hart emoties tekken op en slaan neer en waar vandaan die brandende pijn ik sta als een god toe te kijken waar ga je heen in die boot van zacht leer een speelbal op eiwitwateren een zon die in een zee wegzakt als alles vloeit is een lichaam nieuwe land voor de ploeg…

Schakerende velden met rijst in het licht die verzachten in de wuivende pracht van de palmen karbouwen die ploegen in eerzame plicht een gestalte die waadt tussen rijpende halmen De scheefstaande hutten aan tropische lanen en een vrouw met een glimlachje op een balkon haar kindje dat kraait naar de kleurrijke hanen de gezichten die stralen…

Graaf niet dieper ploeg geen voren trek die strepen niet laat het rollen denk aan gisteren een dag van je leven uitgetild boven het alledaagse jij bent weer aanwezig opgesloten in mijn zijn waarom betrek je mij erbij ben ik de uitverkorene jij weet het nu goed de weg ligt voor ons we gaan samen op pad de steilte is onmetelijk…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur.…

sekse, anders straf’ en ‘douchen niet gemengd’, (droog zelf maar af) voor dát moet je bij párenclubjes wezen Maar Poelstra neemt de sport heel serieus, die komt echt niet voor konten of voor tieten, dat past niet bij zijn wereldtoppositie Hij draait een zesje en werpt routineus, en scoort, hij laat geen buitenkansjes schieten, de and’re ploeg…

Ik zout en ik zaaie Ik eg en ik ploeg Ik mest en ik maaie Ik zweet en ik zwoeg, Ik klets op de kluiten En glets op de moer. Ik ben van de buiten Ik ben van de boer! En hebben de zeisens Gezinderenzind De mallende meisens De wagens gepint; Dan zit ik te fluiten Van boven op 't voer: Ik ben van de buiten, Ik ben van de boer!…

'Ik doe de voorbereiding met m'n ploeg,' zo sprak de boer, 'want hiermee maak ik voren. Ik maak m'n akker bouwrijp voor het koren,' nadat ik aan de man: 'Wat maak je?' vroeg. 'Ik maak 't goed in mijn beroep,' verklaarde de wever, echter zei een beterweter: 'Dat is uitstekend, maar ik maak het beter.'…

Een oud paard trekt geduldig de ploeg voort streelt met ademwolken de geurige kluiten die dan scheurend zijwaarts zweven luistert gemoedelijk zonder eigen wil naar korte tonen uit de boerenmond voldaan sjokt hij naar de stal plots doet zijn verleden zich gelden driest rende het jonge srijdros op alles af geheugen overmeestert het dier!…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld.…

We zwermen de grens over waar de drempel een muur was de wachters zijn grootziend de boeren ploegen voort We banen ons een weg uit de kou door de rozen rechts, de lelies links rood en wit dwarrelen de blaadjes achter ons We zijn met velen morgen met meer er rolt een donder door de wolken de kinderen worden onrustig de ouders halen…